Sabuyjaishop [ Lakorn ]

	แหล่ง shopping

	สินค้าจากร้านค้า

Real Hair : Hair Set 2 Set มี 4 ชิ้น (เรียวแฮร์ : ดูแลปัญหาผมร่วง ผมบาง ศีรษะล้าน)

~~4,760~~ 2,990

Real Hair 2 กล่อง (เรียวแฮร์ เซรั่มปลูกคิ้ว หนวด เครา จอน)

~~900~~ 700

ลำโพงบลูทูธ Wireless Speaker Bluetooth ไร้สาย ทรานฟอเมอร์ HPP 58 ลำโพงตู้เท่ห์ๆ สเตอริโอ ขนาดพกพา

~~1,590~~ 790

Lacsal Serum ลดการอุดตันของรูขุมขน พร้อมกับลดรอยแดงดำ ลดรอยคล้ำริมฝีปาก

450.00

เอสไรคส์ จำหน่ายปั๊มเติมคลอรีน ปั๊มเติมสารส้ม บำบัดน้ำในสระ

~~8,888~~ 7,999.20

Repel Water Korotsuya (Blue Rose)

~~1,550~~ 950

คอนโดสำหรับเช่า 1 ห้องนอน City Garden Tropicana (ซิตี้ การ์เด้น ทรอปิคานา)

รายละเอียดราคา

Real Hair : Natural Hair Serum 50ml. (เรียวแฮร์ เนเชอรัล เซรั่ม)

~~1,590~~ 1,290

Emu oil บริสุทธิ์ลดการอักเสบ ลดระคายเคือง บำรุงไม่ทำให้เป็นสิว

550.00

ฟิล์มกันรอย Smart Phone (รวมรุ่น) update !!! 280959

49.00

Lifeford อายไลเนอร์ Lifeford Paris Eyeliner Hi-Precise Eye Pen

~~179~~ 129

แอร์ SHAPR PR24

29,900.00

Reebok เสื้อยืดคอกลมสีม่วงเข้ม ไซส์ S ของมันต้องมี

220.00

RJK SNAIL Natural Day Cream SPF20 PA+++ 5 ml. ครีมบำรุงเมือกหอยทาก

89.00

City Garden Pattaya (ซิตี้ การ์เด้น พัทยา) คอนโดสำหรับเช่า 1 ห้องนอน

รายละเอียดราคา

tween hab-5 ครีมบำรุงสำหรับคนเป็นสิว หน้ามัน ผิวแพ้ง่าย

490.00

แบตเตอรี่สำรอง ELOOP รุ่น E12 ความจุ 11000 mAh ลายไม้ E

690.00

เตียงนอนไม้ 6 ฟุต

~~7,900~~ 3,900

RJK Advanced Melasma Serum 3 ml. ป้องกันและลดเลือนปัญหาจากฝ้าแดด ฝ้าตื้น ฝ้าลึก

129.00

สบู่ว่านหางจระเข้

90.00

Joy Racing Wheel "Thrustmaster" Ferrari Red Legend Edition C0003 - 280959

3,490.00

Rojukiss White Poreless Advanced Repair Serum

499.00

Music D.J. (700E) +USB แถม Microphone - c0132

2,590.00

ลำโพงบลูทูธ Wireless Speaker Bluetooth ไร้สาย ถั่วเขียวมอนสเตอร์ มินิ สเตอริโอ ขนาดพกพา

~~1,490~~ 690

ขนตาปลอม

69.00

เรื่องย่อละคร ตามบทโทรทัศน์

ซอนต๊อก มหาราชินีสามแผ่นดิน [ ตอนที่ 41 - 42 ]

จำนวนคนเข้าชม : 617 ครั้ง update : 28/7/2010

ซอนต๊อก 41
ไอชองพยายามพูดกับคิมชุนชู
"คุณชายชุนชู ทำแบบนี้หมายความว่าไงน่ะ"
"คุณชายน่ะ รู้มั้ยว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ มีซิลจะหลอกให้คุณชาย"
"องค์หญิง ตอนนี้ ได้เกิดอะไรขึ้นกับองค์หญิงบ้าง ทรงทราบหรือเปล่า ที่สำคัญ ต่อไป จะมีอะไรตามมาอีก ทรงคิดบ้างมั้ย"
คิมยูซินว่า "ท่านกำลังถูกมีซิลหลอกใช้ต่างหาก"
คิมชุนชูฮึดฮัด "หึ ข้ากำลัง ... ขอตัว"
ขณะที่คิมซอยอนก็เอ่ยขึ้นกับพระเจ้าจินพยอง พระมเหสีมายา องค์หญิงมานมยองและยองชุน
"ทำไมเรื่องถึงกลายเป็นแบบนี้ คุณชายชุนชู จะยอมลดตัวเป็นหุ่นเชิดให้มีซิลจริงหรือนี่"
องค์หญิงมานมยองว่า "ทำไมเขาถึงไม่เข้าใจเจตนาของฝ่าบาท เราจะปล่อยปละละเลยไม่ได้อีกแล้ว"
"มี ซิล ช่างเป็นคนที่ร้ายกาจนัก ขนาดเด็กที่ไม่ประสีประสาต่อการเมือง นางยังหลอกใช้ได้ลงคอ เขาเป็นทายาทคนเดียวของชอนมยอง เด็กขนาดนั้นยังเป่าหูให้หลงผิดได้" พระมเหสีมายาตรัส
พระเจ้าจินพยอง เรียก "ท่านยองชุน"
"พะยะค่ะ"
"ทำไมนั่งเงียบไม่พูดล่ะ กำลังคิดเรื่องอะไรอยู่หรือ"
"ฝ่าบาท หม่อมฉันยองชุน ขอบังอาจทูลเรื่องบางอย่าง ให้คุณชายชุนชูเป็นรัชทายาท หม่อมฉันเห็นว่าเหมาะสมด้วยประการทั้งปวง"
"ท่านยองชุน นี่ท่าน พูดอะไรออกมารู้มั้ย"
"ไม่ว่ายังไง เขาก็เป็นโอรสขององค์หญิงชอนมยอง เราน่าจะสนับสนุนเขาแต่แรก ให้เป็นรัชทายาทก็หมดเรื่องแล้ว"
"เขากำลัง จะเกี่ยวดองกับหลานสาวมีซิลที่ชื่อโพยาง แล้วเขยในตระกูลของนาง อีกหน่อยจะเป็นพระราชาได้หรือ"
ยองชุนว่า "แต่ก่อนจะเป็นเขยของมีซิล เขาคือนัดดาของฝ่าบาท"
"ท่านยองชุน"
ยองชุนรีบทูลก่อนว่า "ฝ่าบาท โปรดทรงใช้สติแยกแยก แม้ว่ามีซิลจะสนับสนุนเขา แต่ยังไง ก็ถือเป็นผลดีต่อราชสำนักมากกว่า ไม่แน่ถ้าผ่านทางเขา ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับมีซิล อาจค่อยๆ ดีขึ้นก็ได้ เขาเป็นพระนัดดาของฝ่าบาท โอรสขององค์หญิงชอนมยองไม่ใช่หรือ"
"ถึงอย่าง งั้นก็ไม่ควร" คิมซอยอนจะค้าน
ยองชุนว่า "ข้าไม่คิดว่าตัวเองจะผิดตรงไหน ถ้าให้ผู้หญิงครองราชย์ก็สู้เป็นคุณชายชุนชูดีกว่า อย่างน้อยก็ดูจะเข้ากับธรรมเนียมของเรา เขาเป็นทายาทคนเดียวขององค์หญิงชอนมยอง ท่านก็รู้อยู่"
"ใช่ ข้ารู้ดี แถมยังเป็นหลานอาของท่านด้วย เป็นอย่างงั้นหรือเปล่า เขาเป็นลูกพี่ชายคือท่านยองซู โดยส่วนตัวแล้ว จึงถือเป็นหลานของท่าน"
"ฮึ่ม นี่ท่าน จะบอกว่าข้าหวังประโยชน์ส่วนตัว จึงสนับสนุนคุณชายงั้นหรือ ท่านกำลังคิดแบบนี้อยู่ใช่ไหม"
"ก็ความคิดของท่าน มีแต่อคติลำเอียงเข้าข้างหลานทั้งนั้น"
พระเจ้าจินพยองทรงปราม "หุบปากเดี๋ยวนี้ พวกท่านรู้จักสำรวมบ้าง"
"องค์หญิงมาขอเฝ้าเพคะ"
องค์ หญิงต๊อกมานเข้ามา "อย่าห่วงเลย ข้าไม่เคยคิดจะแข่งกับชุนชู ต่อไป จะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก"
พระเจ้าจินพยองทรงอึ้ง "องค์หญิงต๊อกมาน"
"เช่น เดียวกัน ต่อไปจะไม่มีเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ให้ท่านยองชุนต้องวางตัวลำบากอีก"
"หึ ถ้าอย่างงั้น เราจะปล่อยให้มีซิลทำตามใจชอบอีกหรือ"
"องค์หญิง นี่เป็นแผนของมีซิลชัดๆ ถ้าเรายอมวางมือ มิเท่ากับเป็นไปตามที่นางคิดไว้หรอกหรือ" คิมซอยอนว่า
องค์หญิงต๊อกมาน ว่า "สิ่งที่นางต้องการ คือให้ข้ากับยองชุนเกิดความขัดแย้งขึ้นมา และนี่คือ เป้า หมายที่แท้จริงของนางด้วย"
พระเจ้าจินพยองตรัสถาม "ถ้าอย่างงั้น เจ้าจะทำไงต่อไป"
"เตรียมใจยอมรับความผิดหวัง หม่อมฉันขอยอมแพ้"
"เดี๋ยว องค์หญิง"
"แต่ว่า อดเป็นห่วงอนาคตของชุนชูไม่ได้"
"เขายังเด็ก เกินกว่าจะลงสู่เวทีการเมือง ช่างน่าสงสารนัก ต่อไป คงจะถูกหลอกใช้อีก"
พวก จุปังไม่พอใจเรื่องที่คิมชุนชูจะได้เป็นรัชทายาท พอดีคิมยูซินมาจึงถามว่าคิมชุนชูมีสิทธิ์หรือ
"อย่าห่วงเลย ไม่สำเร็จหรอก"
องครักษ์คนหนึ่งถาม "เพราะอะไรครับ"
"แคยางสู่ สวรรค์ ดวงใหม่มาแทน ชิลลาฟ้าใส ทั้งหมดนี้หมายถึงองค์หญิงทั้งสอง"
"แล้ว ยังไง"
"คำว่าแคยางสู่สวรรค์ หมายถึงองค์หญิงชอนมยองสิ้นพระชนม์ ส่วนดวงใหม่ที่มาแทน ก็คือองค์หญิงองค์หญิงต๊อกมาน เพราะฉะนั้น การแข่งกับคุณชายชุนชู ก็เหมือนดาวสองดวงกำลังแย่งชิงกัน เท่ากับบั่นทอนกำลังตัวเองชัดๆ และเป็นการตกหลุมพรางของมีซิลด้วย"
"ก็ ถึงบอกไงครับ นี่คือความร้ายกาจของมีซิลเห็นๆ จะเอาใครเป็นหุ่นเชิดก็ไม่ว่า ทำไมต้องเป็นโอรสขององค์หญิงชอนมยองด้วย หือ นางก็มีคนออกเยอะแยะ ท่านเซจองเอย ท่านซอวอนเลย ช่วยนางไม่ได้หรือ เฮ่ย" จุปังถอนใจ
คิมยู ซินทบทวน "ท่านซอวอน ท่านเซจองหรือ"
"สามีก็ตั้งหลายคน ไหนจะลูกชายอีก เฮ่ย หือ เป็นไรครับ ทำไมดูงงๆ อย่างงั้นล่ะ"
"จริงด้วย ใช่แล้ว โอ๊ย แย่จริง ทำไมข้านึกไม่ถึงนะนี่ หึ"
"อ้าว เฮ้ย"
"เขาเป็นอะไร"
"เอ สงกะสัย ว่าข้าจุดประกายความคิดให้เขาหรือเปล่า หือ อึ้ม อึ้ม" ทุกคนตบมือ
เซ จองเข้ามาถามมีซิลเรื่องที่จะให้คิมชุนชูเป็นรัชทายาทแทนองค์หญิงต๊อกมาน
"ข้า มีซิล ยังตั้งใจที่จะส่งเสริมท่านโดยไม่ต่างจากในอดีตที่ผ่าน จึงขอให้เชื่อข้า และขอให้เห็นชอบด้วย"
"เฮ่อ ที่จริงข้าก็เข้าใจสถานการณ์ดี อีกอย่าง ความคิดของเจ้ามักถูกเสมอ แต่ว่า มีเงื่อนไขข้อหนึ่งอยากให้เจ้ารับปากได้ไหม"
มีซิลว่า "เชิญพูดมาได้"
"เรื่อง แต่งงานระหว่างชุนชูกับโพยาง ข้าไม่อยากให้พวกเขาเกี่ยวดองกัน เจ้าจะช่วยได้ไหม ชุนชู ต้องมาแต่งกับลูกหลานของบ้านข้าถึงจะเหมาะ"
"เรื่อง นี้ข้าไม่คัดค้าน เอาตามนี้ก็ได้"
องค์หญิงต๊อกมานคุยกับโซวาเรื่องคิม ชุนชู
โซวาถาม "แล้วจะทำไงเพคะ จะทรงแย่งชิงกับคุณชายชุนชูจริงหรือ"
องค์ หญิงต๊อกมานถอนใจ "เฮ่อ ตอนเกิดสุริยคราส ข้าเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น นึกถึงว่าจะได้เปิดฉากต่อสู้กับมีซิล ใจข้าก็มีแต่ความฮึกเหิม แต่แล้ว ตอนนี้กลายเป็นชุนชูมาแทนที่ ข้ากลับรู้สึกกลัวนัก"
"คุณชายก็เหลือเกิน ต่อให้อายุยังน้อย ก็ไม่ควรทำเรื่องแบบนี้นะเพคะ"
"นี่คงเป็น สิ่งที่ต้องแลกกับการต่อสู้กับมีซิลมั้ง ตอนนี้ ข้ารู้สึกสับสน ไม่รู้จะทำไงต่อไปดีแล้ว"
"ท่านยูซินมาขอเฝ้า"
"ท่านมาแล้วหรือ เชิญนั่ง"
"องค์หญิง มีเรื่องแปลกบางอย่าง" คิมยูซินว่า "แต่ไหนแต่ไรมา มีซิลหวังให้ท่านเซจองครองราชย์แล้วตัวเองเป็นมเหสี ส่วนเซจองก็อาศัยบารมีนางเพื่อหวังครองบัลลังก์เช่นกัน แต่ตอนนี้ กลับมีชุนชูโผล่มา ซ้ำยังจะแต่งงานกับโพยาง ซึ่งเป็นคนของฝ่ายท่านซอวอน แล้วอย่างงี้ ท่านเซจองจะยอมรับเรื่องนี้ได้ยังไง ทรงคิดว่า ท่านเซจองจะยอมอ่อนข้อง่ายๆ หรือเปล่า"
"ข้าคิดแต่ว่า สิ่งที่นางทำก็เพื่อต้องการ สร้างความร้าวฉานให้เกิดกับฝ่ายเราเท่านั้น"
"ใช่ หม่อมฉันคิดว่ามีความเป็นไปได้สองทาง หนึ่งคือบั่นทองกำลังของเรา โดยสร้างความแตกแยกระหว่างองค์หญิงกับคุณชายชุนชูให้มาก แต่จริงๆ มันคือไพ่ลวงต่างหาก"
องค์หญิงต๊อกมานถามต่อ "แล้วยังไง ข้อสองล่ะ"
"ข้อ สองก็คือ เฮ่อ เรื่องนี้ อาจจะเหนือความคาดหมาย แม้แต่หม่อมฉันก็ไม่อยากเชื่อ และไม่อยากให้เป็นอย่างงั้นจริงๆ"
"หึ คืออะไรกันแน่ รีบพูดมาเร็วๆ"
"เหตุผลข้อสอง ข้อสองก็คือ"
0000000000000

เวลา เดียวกันยองชุนก็ไปพบคิมชุนชูพูดเตือนสติว่า
"ทำไมคุณชายถึงทำอย่างงั้น ทำไมร่วมมือกับมีซิลและไปก่อกวนการประชุมของขุนนาง"
"ข้าทำอย่างงั้น คิดว่าไม่ถูกหรือไง"
"เสด็จแม่ของคุณชายคือองค์หญิงชอนมยอง ทรงสิ้นพระชนม์เพราะใคร ไม่ทันไรก็ลืมแล้วหรือ ใครๆ ก็รู้ว่ามีซิลต้องการหลอกใช้คุณชาย ซึ่งเป็นเรื่องจริงแน่"
"ฝ่าบาทรับ สั่งว่า ใครที่เป็นหุ่นเชิดให้มีซิล จะไม่มีทางได้เป็นรัชทายาทแน่นอน"
"ฝ่า บาททรงมีความคิดแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก"
"ถ้าอย่างงั้น ความคิดของท่านยองชุนล่ะ เป็นยังไงบ้าง ชีวิตคนเรา หรือแม้แต่อนาคตเป็นสิ่งที่คาดเดายาก และข้ายังเด็กอยู่มาก เพราะฉะนั้น ข้าก็เลย ท่านคิดว่าข้า จะอยู่ได้นานกว่ามีซิลหรือเปล่า"
"หา หมายความว่า"
"ถ้าท่านมองเห็นเรื่องนี้ และยินดีมาเป็นผู้ช่วยข้า อีกหน่อยถ้าข้าเป็นรัชทายาทจริง รับรองว่า จะไม่ลืมความดีความชอบของท่านเลย แล้วตอนนี้ท่านจะคิดยังไง ยอมที่จะ มาช่วยข้าทำงานมั้ย"
ยองชุนคิด หนัก แต่ในที่สุดเขาก็คิดว่าการที่จะให้คิมชุนชูเป็นรัชทายาทคนจะยอมรับได้ มากกว่าให้องค์หญิงต๊อกมานซึ่งเป็นหญิงได้เป็นรัชทายาท
พีดัมเข้ามาพบ องค์หญิงต๊อกมานคิดบางอย่างอยู่ก็ถามว่า
"ยังคิดเรื่องนั้นอยู่ใช่ไหม จะแย่งชิงกับคุณชายชุนชูต่อไปมั้ย หรือจะยอมแพ้ ทรงคิดถึงเรื่องนี้อยู่ใช่ไหม"
"ข้ากับชุนชูจะไม่มีวันแย่งกันเอง ข้อนี้ยังไงข้าก็ไม่เปลี่ยนใจ เพราะรู้แล้วว่ามีซิล ต้องการยุยงให้เราแตกหัก และรวมถึง การสร้างความร้าวฉานในราชสำนักด้วย ตอนนี้ท่านยองชุน ก็ดูจะเสียหลักไปคนหนึ่งแล้ว ที่น่าแปลกก็คือ ทำไมจนวันนี้ ยังไม่เห็นมีซิลทำอะไรซ้ำอีก ความเงียบทำให้ข้าไม่สบายใจ หรือว่า ข้อสันนิษฐานที่สองของท่านยูซินจะเป็นจริงมากกว่า"
"หา คืออะไรหรือพะยะค่ะ"
องค์หญิงต๊อกมานนึกถึงคำพูดของคิมยูซินที่ว่า "ข้อสองก็คือ เฮ่อ เรื่องนี้ อาจจะเหนือความคาดหมาย แม้แต่หม่อมฉันก็ไม่อยากเชื่อ และไม่อยากให้เป็นอย่างงั้นจริงๆ"
แล้ว องค์หญิงต๊อกมานก็นิ่งไป จนพีดัมถามว่าอะไร ก็ไม่ตอบตัดบทว่า
"เฮ่อ ช่างเถอะ คงไม่เป็นอย่างงั้นหรอก ข้าเชื่อว่ามีซิล ยังไงก็ไม่มีทางทำแบบนั้น มีซิล"
มีการเคลื่อนไหวอย่างมากในหมู่ องครักษ์ คิมยูซินกับไอชองนำไปรายงานองค์หญิงต๊อกมาน
คิมยูซินว่า "ตอนนี้พวกโฮแจ ไปชุมนุมอยู่บ้านท่านเซจองพะยะค่ะ"
"ส่วนทางท่านซอวอน ก็มีโพจอง ซกพุง ต๊อกชอน ปาร์คอึย ไปสังสรรค์เหมือนกัน" ไอชองว่า
องค์ หญิงต๊อกมานว่า "ท่านเซจองและซอวอน ต่างก็เร่งหาสมัครพรรคพวก"
คิมยูซิ นคิดว่า "แต่คนที่กังวลมากกว่า น่าจะเป็นท่านเซจอง เพราะถ้าคุณชายชุนชูกับโพยางได้แต่งงานจริง ท่านเซจองคงจะไม่พอใจอย่างมาก"
"หมาย ความว่า สุดท้ายพวกเขาอาจกลายเป็นศัตรูหรือเปล่า"
"การที่แต่ละฝ่าย พยายามรวบรวมคนให้มาก ก็เพื่อป้องกันอีกฝ่ายไม่ให้มาก้ำเกินตัวเอง"
"หึ เหตุการณ์ดูไม่ค่อยปกตินัก"
องค์หญิงต๊อกมานกล่าวออกมา "มีซิล แผนที่เราวางไว้ ถูกทำลายก็เพราะมีซิลคนเดียว"
"ใช่ ได้ยินว่าท่านยองชุน ได้ไปพบคุณชายชุนชูตามลำพัง แต่คุยเรื่องอะไรบ้าง ไม่มีใครรู้"
"แต่ว่า ที่บาดหมางจริงๆ กลับเป็นท่านซอวอนกับท่านเซจองต่างหาก"
"ถ้าอย่างงั้น นี่คือ"
"อีกอ ย่าง ในช่วงคาบเกี่ยวแบบนี้ มีซิลกลับเก็บตัวไม่พบใคร ถ้ามีซิล หวังจะให้ชุนชูเป็นหุ่นเชิดจริง ป่านนี้น่าจะดีดลูกคิดรางแก้วไปถึงไหนๆ แต่นี่ นางกลับไม่ทำอะไรเลย นี่สิน่าแปลก หรือว่า นางจะกำจัดท่านเซจองให้พ้นทาง"
"เรื่องนี้คงเป็นไปไม่ได้ ท่านเซจองมีอิทธิพลต่อสภาขุนนาง ที่สำคัญ เป็นคนที่กุมอำนาจฝ่ายบริหารส่วนใหญ่"
"ใช่ ที่สำคัญ ถ้าเราไม่มีรัชทายาท เขาจะมีสิทธิ์ครองราชย์ต่อทันที"
"เมื่อเป็นแบบนี้ การจะขจัดท่านเซจองคงไม่ใช่เรื่องง่ายนัก"
องค์หญิงต๊อกมานว่า "อีกอย่าง ถ้ามีซิลคิดตัดขาดกับท่านเซจองจริง นางคงไม่ปล่อยให้ยืดเยื้อนานนัก ใช้วิธีลอบสังหารก็ได้ ถ้าอย่างงั้น ข้อสันนิษฐานนี้ ก็เป็นอันตกไป งั้นก็ อาจจะ หรือว่า จะเป็นอย่างท่านยูซินพูดจริงๆ ข้อสันนิษฐานที่สอง หึ ตายล่ะ จะเกิดเรื่องอย่างงั้นจริงหรือ"
พีดัมมารอขอพบมีซิลแต่เช้ามืด จนมีซิลตื่นและอนุญาตให้เข้ามาพบนางได้
"รออยู่ข้างนอกตั้งนาน มีเรื่องจะพูดกับข้าใช่ไหม
"แผนที่ท่านวางไว้ คราวนี้คงจะสำเร็จยาก องค์หญิงต๊อกมานทรงยืนยัน จะไม่แย่งชิงกับคุณชายชุนชูเด็ดขาด ถึงคราวจำเป็นจริงๆ องค์หญิงก็จะหลีกทางให้ ไม่มีการแก่งแย่งอีก นางมีจุดยืนชัดเจนที่หวังจะครองราชย์ให้ได้ ตั้งแต่แรกเริ่มก็มีความคิดที่ไม่เหมือนคนอื่นอยู่แล้ว เพราะฉะนั้น ถ้าคุณชายชุนชูยอมเดินตามหมากของท่าน เห็นทีจะไปไม่ถึงเป้าหมาย"
"แล้ว ยังไง เจ้ามาเพื่ออะไร"
"นี่ไม่ใช่เวลา ที่จะมานอนอย่างสำราญบานใจได้อีก เพราะอะไร ท่านถึงเอาแต่นอนและไม่พบใครเลย"
"แค่นี้ เจ้าเลยอยากรู้ใช่ไหม ทำไมในช่วงคับขัน ข้ากลับไม่แสดงทีท่าอะไร เอาแต่เก็บตัว มีคนส่งเจ้ามาล่ะสิ อ้อ หึๆๆ อาจไม่ใช่อย่างงั้น เจ้าเสนอหน้ามาเอง เพราะอยากได้ผลงานใช่ไหม"
พีดัมหัวเราะออกมา "หึ หึ"
"ใช่แน่ เป็นอย่างงั้นล่ะสิ"
"ข้าอยากรู้ว่าท่าน จะนอนถึงเมื่อไหร่ถึงจะพอใจ"
"ยัง หรอก ยังไม่พอใจ"
"หา อะไรนะ"
"เจ้าอยากจะ ตามข้าไปทำอะไรสนุกๆ เอามั้ย"
เวลาต่อมาคิมยูซินกับไอชองก็มาบอกเล่าให้องค์หญิงต๊อกมานฟัง เรื่องเซจองกับซอวอนทะเลาะกัน
"เห็นบอกว่า เพราะโพยางหายสาบสูญไป"
องค์ หญิงต๊อกมานแปลกใจ "โพยางหายสาบสูญหรือ หึ"
"ถ้าหาก เป็นเพราะท่านเซจองจับโพยางไปจริงละก้อ ประเด็นก็คือการครองราชย์ของคุณชายชุนชู จึงต้องขัดขวางไม่ให้แต่งงานกับคุณหนูโพยางหรือเปล่า"
องค์หญิงต๊อกมาน กับคิมยูซินว่า "เป็นไปไม่ได้"
องค์หญิงต๊อกมานว่า "โพยาง นี่แปลว่า ที่นางหายตัวไป"
"ไม่ผิดแน่ เป็นฝีมือคุณชายชุนชู"
"ท่านเอาอะไรมา พูดน่ะ คุณชายชุนชูหรือ"
ว่าแล้วองค์หญิงต๊อกมานก็สั่งให้ตามหาคิมชุนชู ให้พบโดยเร็ว
ขณะที่มีเซ็งก็ทราบเรื่องที่ซอวอนกับเซจองทะเลาะกันจากแท นัมโพ
"ครับ สาเหตุเพราะโพยางหายสาบสูญ จึงเกิดการทะเลาะกันขึ้น"
"หา โพ โพยางหายสาบสูญหรือ นี่มันอะไรกัน ทำไมถึงยุ่งขนาดนี้ ไม่ได้การแล้ว ต้องไปพบพี่ใหญ่ให้ได้ ถึงจะนอนอยู่ก็ต้องบังคับให้ขึ้นมาคุยให้รู้เรื่อง ไปเร็ว"
"ตอนนี้ท่านเซจู ออกไปเที่ยวข้างนอกครับ"
มีเซ็งประหลาดใจ "อะไรนะ ไปเที่ยวหรือ"
มีซิล พีดัมและชิซูพากันออกไปยังที่แห่งหนึ่ง ชิซูบ่นว่า
"มีเกี้ยวก็ไม่ยอมนั่ง ทำไมออกมาไกลถึงนอกเมืองล่ะครับ"
มี ซิลว่า "การเดินก็เหมือนออกกำลัง นานๆ ออกมาซักครั้ง รู้สึกสดชื่นนัก"
"แต่ ว่า เราจะคุ้มครองลำบากน่ะครับ"
"มีท่านกับพีดัมอยู่ข้างกาย ต่อให้มีศัตรูมาเป็นกองทัพ ก็เห็นจะเล่นงานเราได้ลำบาก"
พีดัมถาม "ข้ายอมตามมาถึงนี่แล้ว จะพาไปไหนกันแน่"
"ข้ารู้สึกเมื่อยขา" มีซิลว่า
ชิ ซูเสนอ "เชิญเกาะแขนข้าไว้"
มีซิลมองพีดัมและบอกว่า "เจ้ามาประคองข้าดีกว่า"
"หา ข้าหรือ เดี๋ยว"
000000000000000000

กุก ซอนกับแทพุงกลับมารายงานองค์หญิงต๊อกมานกับคิมยูซินว่า คิมชุนชูไปที่ตำหนักใหญ่ ซึ่งเวลานั้นคิมชุนชูก็เข้าเฝ้าพระเจ้าจินพยองอยู่
พระ เจ้าจินพยองตกใจเมื่อคิมชุนชูบอกว่า
"เมื่อคืนนี้ หม่อมฉันได้แต่งงานกับแม่นางโพยาง และเข้าหอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว"
พวก ขุนนางพลอยตกใจไปด้วย "หา แต่งงานแล้วหรือ ทำไมเร็วจัง"
"แต่งงาน เจ้าบอกว่าแต่งงานหรือ กับผู้หญิงคนนี้"
เซจองคิด "ในที่สุดเจ้าซอวอนก็ หึ"
ฮาจองอึ้ง "หา นี่มัน ทำไมถึงได้"
คิมชุนชูทูล "เพราะฉะนั้น หม่อมฉันจึงพามาเข้าเฝ้า เพื่อขอให้ฝ่าบาททรงยอมรับด้วย"
คิมยูซินกล่า วกับองค์หญิงต๊อกมานว่า
"ใช่แล้วพะยะค่ะ ต้องเป็นชุนชูแน่"
ไอชอง ว่า "นี่มันเรื่องอะไรกัน เกี่ยวกับคุณชายชุนชูหรือ"
องค์หญิงต๊อกมาน ว่า "อาจเป็นแผนของชุนชู ที่จะทำให้ทุกฝ่ายแตกแยก เพื่อจะสร้างขั้วอำนาจใหม่ขึ้นใหม่ ขั้วอำนาจใหม่ เป็นของชุนชู ท่านซอวอน และท่านยองชุนงั้นหรือ"
องค์หญิงต๊อกมานคิดถึงคำพูดของคิมชุนชูที่ว่า " ตอนนี้ ได้เกิดอะไรขึ้นกับองค์หญิงบ้าง ทรงทราบหรือเปล่า ที่สำคัญ ต่อไป จะมีอะไรตามมาอีก ทรงคิดบ้างมั้ย จริงๆ แล้ว ข้ากำลังหลอกใช้มีซิลต่างหาก"
องค์ หญิงต๊อกมานนิ่งคิด "พี่หญิง ชุนชูไม่ได้โง่ซักนิด"
คิมยูซินว่า "แม้แต่หม่อมฉันก็ไม่อยากเชื่อ และไม่อยากให้เป็นอย่างงั้นจริงๆ"
องค์ หญิงต๊อกมานนิ่งไป "หึ คืออะไรกันแน่ รีบพูดมาเร็วๆ"
"เหตุผลข้อสอง ข้อสองก็คือ ชุนชูต่างหาก ที่เป็นฝ่ายหลอกใช้มีซิล"
องค์หญิงต๊อกมานคิด "ชุนชู ไม่ใช่เด็กอย่างที่เราคิด เปล่าเลย ที่จริงแล้วเขา อยู่บนเวทีนานแล้ว"
จบ 41

ซอนต๊อก 42
มีซิลพาพีดัมและชิ ซูออกไปเที่ยวนอกเมืองซอนาบู
หลังจากที่คิมชุนชูประกาศว่าจะแต่งงานกับ โพยอง เรื่องนี้ทำให้ความบาดหมางของเซจองและซอวอนทวีความรุนแรงมากขึ้นทุกที ทั้งสองฝ่ายจึงพากันซ่องสุมกำลังเพื่องัดข้อกันและกัน
คิมชุนชูกล่าว กับองค์หญิงต๊อกมานว่า
"ทรงเห็นแล้วใช่ไหม ว่ามีซิล ถูกหม่อมฉันหลอกใช้ต่างหาก"
องค์หญิงต๊อกมานอึ้งไป "ใช่ แต่ว่า"
"อยาก รู้ว่าทำไมนางถึงหลงกลง่ายนัก แต่ถึงจะรู้ก่อน นางก็ไม่มีทางเลือกอยู่ดี"
"สิ่ง ที่เจ้าทำ ได้ทำให้พวกเขาตื่นตระหนกพอแล้ว คนเรา ถ้ารู้สึกไม่สบายใจก็จะทำบางสิ่งบางอย่างออกมา"
"ใช่ แต่หม่อมฉัน ก็ได้วางแผนรับมือเหมือนกัน หม่อมฉัน จะไม่เอาอย่างมีซิล เอะอะก็ใช้ทหาร ไม่ก็องครักษ์ และไม่เอาอย่างองค์หญิง คำนวณว่าวันไหนจะเกิดสุริยคราส หรือแม้แต่ทำป้ายหินปลอม หลอกล่อให้คนหลงเชื่องมงาย แต่ว่า หม่อมฉันจะใช้วาทศิลป์ ทำงานให้ลุล่วง แต่เดิมคนที่เกาะกลุ่มเหมือนมด แค่หม่อมฉันพูดโน่นพูดนี่ พวกเขาก็จะวิ่งพล่านกันไปหมด"
"ใช่ เป็นอย่างงั้นจริงๆ แต่ว่า เจ้าคิดว่าตัวเองจะสามารถกำหนดอนาคตได้หรือ"
"ต้อง ได้แน่นอน"
"ถ้าเกิดล้มเหลวล่ะ"
"คำว่าล้มเหลว จะไม่เกิดขึ้น"
"ไม่ ถ้าเจ้าเกิดล้มเหลวจริงๆ ถึงตอนนั้นยังมีมือของข้า ที่คอยพยุงเจ้าอยู่ เจ้าจะสัญญาได้ไหม"
"ได้ สัญญาก็สัญญา ถ้าหม่อมฉันล้มเหลวจริงน่ะนะ"
องค์ หญิงต๊อกมานคุยกับพวกคิมยูซินว่า
"ที่แล้วมาชุนชู ชอบคิดว่าจะหลอกคนอื่นได้"
ซินยูว่า "นั่นสิพะยะค่ะ คนฉลาดอย่างมีซิลจะดูผิด ปล่อยให้เด็กรุ่นหลังมาตบตาได้ยังไง"
องค์หญิง ต๊อกมานว่า "ใช่ และไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น นางมักจะอยู่เป็นกำลังใจให้แก่ผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชา"
ไอชองว่า "แต่นี่กลับไม่ใช่ นางออกไปเที่ยวเหมือนไม่รับรู้ด้วย"
แวยาว่า "ยังไงก็ตามแต่ การที่คนสนิทของนางเริ่มขัดแย้ง จะเป็นผลดีต่อเรามากกว่า ถ้าเรามีแผนรองรับ ผลประโยชน์ของเรื่องนี้ จะตกแก่ฝ่ายเราเต็มๆ เพราะฉะนั้นองค์หญิง ไม่ต้องทรงกังวลให้มากนัก"
องค์หญิงต๊อกมานค้าน "ไม่ได้หรอก นี่คือสิ่งที่น่าเป็นห่วงมากกว่า มีซิล นางถูกหลอกจริงหรือ ส่วนชุนชูก็แต่งงานกับผู้หญิงที่หลายฝ่ายคัดค้าน"
"ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้ท่านเซจองกับซอวอน เกิดความขัดแย้งอย่างหนัก"
"ใช่ และเรื่องก็จะยิ่งเลวร้ายไปอีก นี่คือสาเหตุที่ข้าไม่สบายใจ ความรู้สึกของมีซิล ตอนนี้จะเป็นไงบ้างนะ"
ขณะที่ทุกคนกำลังกังวลใจที่ มีซิลไม่อยู่ เวลานั้นมีซิลก็ยังอยู่กับพีดัมที่บ้านพักแคอุน ริมลำธารบนเขาโอจิ
มีซิลกล่าวว่า "ที่ตรงนี้แหละ เจ้าว่าสวยมั้ย ทุกครั้งที่กลุ้มใจ ข้าจะมาที่นี่"
"ทุกครั้งที่กลุ้มใจหรือ ตอนนี้ในวังเกิดการเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่ ไม่เห็นท่านจะรู้สึกรู้สมอะไรเลย หึๆ เฮ่อๆๆ ฮ่าๆๆ สมัยก่อนอาจารย์ข้าเคยร้องไห้ เพราะทนลำบากกับการฝึกวิชาไม่ไหวหรือครับ"
"ไม่เพียงแค่นี้ มีครั้งหนึ่งโมโหท่าน "ชุยบู" ซึ่งเป็นอาจารย์ที่แกล้งให้เขาฝึกหนัก เลยจับงูไปขู่ซะเลย"
"เฮ่อๆๆ จริงหรือครับ อาจารย์ข้าเนี่ยนะ เฮ่อๆๆ ฮ่าๆๆ โอย"
"ส่วนข้า เพราะเป็นคนโปรดของพระเจ้าจินฮึง อาจารย์เลยไม่กล้าเคี่ยวเข็ญหนัก ส่วนท่านซอวอน พอว่างทีไรก็จะชวนพวกองครักษ์ ไปเที่ยวหาความสำราญ ไม่ค่อยตั้งใจฝึกวิชาเหมือนกัน ตอนนั้นหลายคนเลยตั้งฉายาให้เขาว่า บุรุษเจ้าสำราญ"
"แล้วอาจารย์ข้าล่ะครับ"
"ฮูกุกซอน ความหมายคือผู้ปกป้องบ้านเมืองนี้"
"แล้วท่านล่ะครับ"
"พระเจ้าจิ นฮึงเคยตรัสว่า แค่มีเราสามคนก็จะช่วยพระองค์ได้ทุกอย่าง ฉะนั้นไม่ว่าเราจะทำอะไร ก็ไม่เคยทรงห้ามปราม"
"แล้วท่านล่ะครับ ฉายาของท่านคืออะไร"
"โฉมงาม อันดับหนึ่ง"
"โฉมงาม อันดับหนึ่งก็แปลว่า เป็นสาวงามที่ไม่มีใครเทียบได้ในแผ่นดินใช่ไหมครับ"
"แต่ ถ้ามองในแง่องครักษ์ ผู้หญิงยิ่งสวยเท่าไหร่คือการเย้ยหยันมากกว่า และเป็นการเตือนฝ่าบาท ให้ทรงระวังข้าให้ดี"
"ท่านก็เลยไม่ชอบสิ"
"ไม่ ชอบหรือ? อาจจะเริ่มตั้งแต่ตอนนั้นก็ได้ ตำแหน่ง พระมเหสี ทำให้ข้าตั้งความหวังอย่างเจ็บปวด"
ยอจงกล่าวกับคิมชุนชูถึงเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นว่า
"ดูเหมือนเรื่องราวจะเป็นไปตามที่ท่านวางแผนไว้"
"ข้า วางแผนยังไง" คิมชุนชูทำเป็นไม่รู้เรื่อง
"เพราะท่านเซจองกับท่านซอวอน กำลังจะห้ำหั่นอย่างเอาเป็นเอาตายซะแล้ว"
"แล้วยังไง ทำไมท่านทำหน้าอย่างงั้นล่ะ ไม่เป็นอย่างที่คิดหรือไง"
"ครับ แต่ว่า มันก็คิดลำบากน่ะนะ เพราะว่า"
"เกี่ยวกับมีซิลใช่ไหม"
"ใช่ เพราะนางนิ่งเงียบเกินเหตุ"
"ถ้านางไม่เคลื่อนไหว ก็แปลว่าแอบสนับสนุนท่านซอวอนเงียบๆ รับรองว่าไม่มีเรื่องอื่นแน่"
"ใช่ ข้าก็คิดอย่างงั้นเหมือนกัน ตอนนี้นอกจากที่องค์หญิงองค์หญิงต๊อกมานประกาศตัวเป็นรัชทายาทแล้ว นอกจากคุณชายก็ไม่มีปัญหาอื่นอีก"
"หึ ทุกคน ต่างก็ประเมินค่ามีซิลสูงเกินไป"
"แต่ก็ไม่ควรประมาทนางเหมือนกัน"
"นาง ก็ไม่ต่างจากคนอื่น ที่หวังแต่จะแสวงหาอำนาจและผลประโยชน์ใส่ตัว ว่าแต่ ทำไมไม่เห็นพีดัมล่ะ ไม่อยู่ดูเรื่องสนุกของข้าหรือ หึๆ"
เวลานั้นพีดัม กล่าวกับมีซิลว่า
"ความฝัน อันรันทด?"
มีซิลว่า "ตอนนี้มาคิดดู เป็นอย่างงั้นจริงๆ ความฝันโง่ๆ ของผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นมเหสีแล้วไง ตำแหน่งนี้สำคัญนักหรือ ก็แค่เมียเอกของพระราชา มันจะมีความหมายอะไรนัก เฮ่อๆๆ คนเราถ้าจะฝืนชะตา ลูกยังทิ้งได้เลย ทิ้งเขาไป เพื่อจะเป็นมเหสีอย่างที่ใจคิด"
"ถือว่าเป็นความใจเด็ด"
"งั้นหรือ"
"เรื่อง นี้ ก็คือความฝันของท่านงั้นหรือ"
"ความฝัน แต่ก็แสนรันทด"
"จะ รันทดก็ดี ยิ่งใหญ่ก็ช่าง ความฝันกับความจริงก็ไม่ต่าง มันจะมี ราคาที่ต้องจ่ายอยู่"
"เจ้ารู้จักปลอบใจข้า ขอบใจจริงๆ แล้วทำไมเจ้าถึงอยู่กับองค์หญิงต๊อกมานได้ นิสัยเจ้าไม่เหมือนกับนางเลย"
"ข้า น่ะ เหมือนลูกนกตัวหนึ่ง"
"ลูกนกหรือ"
"ลูกนก ที่ไม่ว่าใครมาให้ความอบอุ่นก่อน ข้าก็จะยอมตายเพื่อคนนั้น"
"เจ้าชอบ นางมากใช่ไหม"
"หึ ใครจะกล้าคิดอย่างงั้น"
"หึ แต่ว่า ฐานะไม่เอื้ออำนวย ข้าหมายถึงผู้ชายที่แอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งจนยอมตายแทนนางได้ ไม่รู้เพราะอะไร ข้ากลับรู้สึกอิจฉามากกว่า"
"หึ แต่ว่า ที่ข้ารับใช้นาง ไม่ใช่เพราะความรักอย่างเดียว แต่ยังหมายถึง ข้าจะได้บรรลุเป้าหมายด้วย ชั่วชีวิตอาจารย์ข้า มีความหวังจะผนึกสามแคว้นเป็นหนึ่ง ใช้เวลาหลายปี เขียนหนังสือแผนที่ของสามแคว้นออกมา แต่ข้าว่า เรื่องแบบนี้ท่านคงไม่สนใจอยากรู้นัก ไม่เหมือนกับองค์หญิง ที่สนใจเรื่องนี้มาก องค์หญิงรับข้าไว้เพื่อจะให้ช่วยทำงาน ส่วนข้าอยู่กับนาง ไม่แน่อาจได้เป็นวีรบุรุษ อ้อ อาจารย์บอกว่าคนที่ทำงานใหญ่ได้สำเร็จ จะถูกจารึกชื่อในประวัติศาสตร์ ความหวังของข้า พอจะถือว่ายิ่งใหญ่ได้ไหม ผู้ชายที่มีเป้า หมายแบบนี้ น่าจะมีคุณค่าให้ผู้หญิงมาชอบได้บ้าง เพราะฉะนั้น ถ้าบอกว่าฝันของท่านคือความรันทด นับแต่นี้ก็จงเลิกฝันซะดีกว่า"
"เพราะ อะไร"
"เพราะข้าคือข้า"
"เป็นไปไม่ได้หรอก"
"ทำไมถึงพูดอย่าง งั้น"
"เพราะข้าคือข้า"
"แต่ท่านเป็นคนบอกเองว่า นั่นเป็นความฝันอันรันทดไม่ใช่หรือ"
"ข้าคิดอย่างงั้นจริง แต่ชั่วชีวิตข้า มีซิลคนนี้ การยอมรับไม่ได้แปลว่ายอมพ่ายแพ้ ทุกอย่างเริ่มต้นได้เสมอ นี่แหละคือข้า มีซิล"
000000000000000

ยอง ชุนทูลพระเจ้าจินพยองว่าเหตุการณ์ข้างนอกเหมือนไม่ปกตินัก
พระเจ้าจินพ ยองตรัสถาม "ไม่ปกติยังไง"
"คนของฝ่ายเซจองและซอวอนล้วนมีความเคลื่อน ไหวที่น่าเป็นห่วงพะยะค่ะ รีบทูลฝ่าบาทเร็วเข้า"
ยิมจงทูล "ท่านพีทันกลับไปหาพ่อที่บ้านพะยะค่ะ"
"พีทันที่ว่านี่ จำได้ว่าคือลูกชายเจ้าเมือง "ซังจู" ที่ชื่อจูจินใช่หรือเปล่า"
"ใช่พะ ยะค่ะ"
"หึ แย่จริง พวกเขาคิดจะทำอะไรกันแน่ องค์หญิงต๊อกมานอยู่ไหนรู้มั้ย"
โซวาทูล "องค์หญิงเสด็จไปหาท่านมีซิล เพราะมีเรื่องบางอย่างจะหารือเพคะ อีกหลายวันกว่าจะกลับมา"
พระเจ้าจินพ ยองแปลกพระทัย "อะไรนะ แม้แต่มีซิลก็ไม่อยู่ด้วยหรือ ถ้าเกิดอะไรขึ้นแล้วเราจะป้องกัน โอ๊ะ"
พระมเหสีมายากับยองชุนตกใจ "ฝ่าบาท"
"ฝ่าบาทเพคะ ทรงเป็นไงบ้าง หึ รีบตามหมอหลวงมาเร็ว" พระมเหสีมายาสั่ง
"เพคะ"
พระเจ้าจินพยองห้าม "ไม่ต้อง ไม่ต้องตามหมอ เฮ่อ ข้าไม่เป็นไรหรอก"
"ฝ่าบาท"
"หึ รู้อยู่ว่าข้าเป็นอะไร อย่าตื่นเต้นนักเลย ถ้าใครรู้เข้าจะยิ่งวุ่นวาย หึ" พระเจ้าจินพยองหอบ
องค์หญิงต๊อกมานกับคิมยูซินตามมาหามีซิลกับพีดัม
คิม ยูซินเจอหน้าพีดัมก็ถามทันที "เจ้ามาทำอะไรที่นี่"
"ถ้าไม่ไว้ใจก็อย่า มาถามเลย"
"ถือว่าข้าอยากรู้ก็ได้ มาที่นี่ทำไม"
"หึ ข้าจะบอกนางเรื่องชุนชู แต่นางกลับชวนข้ามาเที่ยว"
"เจ้าเลยตามมางั้น หรือ"
"หึ ใครไม่มาก็โง่แล้ว ว่าแต่ พวกท่านมีธุระอะไร ถึงได้พาองค์หญิงมาด้วย"
"องค์หญิงเป็นห่วงเรื่องบางอย่าง"
"เรื่อง อะไร"
"มีซิลทำตัวผิดปกติ"
"หึ ก็แค่ทิ้งทุกอย่างแล้วออกมาเที่ยว แค่นี้ก็ต้องระแวงด้วยหรือ"
"ถ้าอย่างงั้น ก็เหมือนที่องค์หญิงรับสั่ง มีซิลมีอะไรที่แปลกไปจากเดิมใช่ไหม"
"หึ เหมือนจะเป็นอย่างงั้น"
"เจ้า ก็เห็นด้วยหรือ"
องค์หญิงต๊อกมานเข้าไปพบกับมีซิล
"ท่านเซจู อยู่เฉยไม่ได้อีกแล้ว ท่านทิ้งปัญหาที่ตัวเองเป็นคนก่อ จากนั้นก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ทำให้ข้าวางตัวลำบาก"
"หึ หม่อมฉันไม่เข้าใจที่รับสั่ง"
"กว่าจะถึงวันนี้ ข้าพยายามจะคิดเหมือนท่าน เจริญรอยตามท่านให้ใกล้เคียง ท่านยังไม่เข้าใจอีกหรือ"
"แล้วยังไง"
"เพราะรู้ว่าท่าน เป็นคู่ต่อสู้ที่ข้าจะประมาทไม่ได้เลย แต่แล้ว ทำไมจู่ๆ ปล่อยให้ทุกอย่างคาราคาซังไปหมด"
"องค์หญิงทรงคิดเหมือนหม่อมฉัน จะเอาอย่างหม่อมฉันงั้นหรือ"
องค์หญิงต๊อกมานยอมรับ "ใช่"
"ถ้า อย่างงั้น สิ่งที่หม่อมฉันทำอยู่ตอนนี้ องค์หญิงก็น่าจะทรงทราบ"
องค์ หญิงต๊อกมานว่า "นี่แหละคือ สิ่งที่ทำให้ข้าไม่สบายใจ"
"เมื่อก่อนจำได้ ว่า องค์หญิงมักจะตั้งคำถามที่น่าขบคิดให้หม่อมฉันได้ตอบ งั้นวันนี้ หม่อมฉันก็ขอรับฟังเหมือนเดิม"
องค์หญิงต๊อกมานไม่เข้าใจ "จู่ๆ รู้สึกว่า ตัวเองด้อยลงใช่ไหม"
"ใช่"
"ถึงขนาด คิดว่าไม่สามารถจะทนต่อไปได้"
"ใช่"
"ฉะนั้น เลยต้องสร้างกำลังใจให้ตัวเองใหม่"
"ใช่"
"แสดงว่า ยังจะเดินหน้าต่อไปอีกหรือ"
"หม่อมฉันอาจจะแพ้ หรือองค์หญิงอาจเป็นฝ่ายชนะในที่สุด แต่ว่า โลกนี้ไม่มีอะไรที่ได้มาเปล่าๆ โดยที่มนุษย์ไม่ทำอะไรเลย ถ้าสิ่งที่องค์หญิงต้องการ คือลาภยศสรรเสริญ หรือผู้คนนับหมื่นนับแสน หม่อมฉันก็อาจถวายคืนได้ แต่ว่า สิ่งที่หม่อมฉันต้องการ คือตำนาน เส้นทางของการสร้างตำนานนั้น จะไม่มีใครมาขวางหม่อมฉันหรือให้หม่อมฉันยุติได้"
"แต่สำหรับข้า สิ่งที่ได้มาอาจเสียไปในชั่วพริบตา เพราะยังไงข้าก็ตัวคนเดียวอยู่แล้ว ในขณะที่ท่าน ต่างจากข้ามากนัก"
"ใช่ เพราะอย่างงี้ หม่อมฉันถึงมาพักผ่อนที่นี่ เพื่อจะหา กำลังใจในการเดินต่อไป เพื่อจะทุ่มเท ทั้งชีวิตและจิตวิญญาณให้มากขึ้นอีก เพื่อจะเป็นผู้นำต่อไป"
องค์หญิง ต๊อกมานกลับออกมาและบอกคิมยูซินว่า
"นางเป็นคนที่ ทำอะไรแน่วแน่เสมอ"
"นาง ยังยืนยัน จะเดินทางเก่าอีกหรือพะยะค่ะ" พีดัมถาม
"ยังไงก็ช่าง เราต้องรีบกลับไปเมืองหลวงก่อน"
ขณะที่มีซิลก็สั่งให้ชิซูเตรียมม้า ทันที เพื่อกลับเมืองหลวง
0000000000000

องค์หญิงต๊อกมานกลับถึง วังหลวง ไอชองก็รายงานว่า
"ระหว่างที่องค์หญิงไม่อยู่ ท่านเซจองกับท่านซอวอนเกิดความขัดแย้งอย่างหนักพะยะค่ะ"
"ขัดแย้งกันยัง ไง" คิมยูซินถาม
"ต่างก็ส่งองครักษ์ไปจับตัวอีกฝ่ายไว้ เหมือนพร้อมจะแตกหักทุกเมื่อ"
องค์หญิงต๊อกมานถาม "แล้วชุนชูล่ะ"
"คุณ ชายชุนชูก็เตรียมองครักษ์ไว้ป้องกันตัว แต่ไม่ทราบที่อยู่แน่ชัดพะยะค่ะ"
"แล้ว โพยางล่ะ"
"แม่นางโพยางอยู่แต่ในบ้าน แต่ไม่เห็นคุณชายชุนชู หม่อมฉันส่งคนไปหาทุกที่ แต่ก็หาไม่พบพะยะค่ะ"
"ถ้าอย่างงั้น ก็คงอยู่ที่นั่น" พีดัมว่า
องค์หญิงต๊อกมานมองพีดัม "เจ้ารู้หรือ"
พี ดัมพาองค์หญิงต๊อกมานมาที่บ้านยอจง แล้วก็พบคิมชุนชูอยู่ที่นั่น องค์หญิงต๊อกมานสั่งทุกคนออกไปก่อนเพราะต้องการคุยกับคิมชุนชูตามลำพัง
คิม ชุนชูฟังองค์หญิงต๊อกมานแล้วก็หัวเราะ
"หึ จะให้ข้าวางมืองั้นหรือ ถ้ามีปัญญาจับข้าไว้ เหตุการณ์ก็จะพลิกผันทันที พร้อมกันนี้ ข้าอาจชื่นชมในความสามารถของน้าหญิงมากกว่าเดิมก็เป็นได้"
"ขอบใจมาก แต่ก่อนอื่น ข้าจะมาขอโทษเจ้า ที่เห็นเจ้าเป็นเด็กไม่รู้เดียงสา ไม่ทันมองว่าเจ้าก็มีสิทธิ์ มีความสามารถพอที่จะได้ครองบัลลังก์ ที่สำคัญ ความเฉลียวฉลาดของเจ้า ข้าก็ชื่นชมนัก เทียบกับคนที่ตรงไปตรงมาอย่างข้า ดูเหมือนว่า เจ้าจะรู้จักใช้คนหลากหลาย และจับจุดอ่อนของคนได้มากกว่า"
คิม ชุนชูได้แต่ทำเสียงในลำคอ "หึ"
"แต่ตอนนี้ แผนของเจ้าล้มเหลวแล้ว"
"ล้ม เหลวหรือ"
"เพราะมองข้ามเรื่องๆ หนึ่งไป"
"ข้าเชื่อว่าตัวเองมอง ทะลุปรุโปร่ง และคาดการณ์ทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น ในวันที่องค์หญิงประกาศจะเป็นรัชทายาท คนที่จะต่อกรกับท่านได้ ไม่ใช่ใครอื่นเลย แต่เป็นข้าคนเดียวเท่านั้น"
องค์หญิงต๊อกมานว่า "มีอีกคน คือมีซิล"
"หึ เรื่องนี้ เป็นไปไม่ได้แน่นอน ข้าไม่เชื่อ ท่านเอาอะไรมาพูดน่ะ"
"เราสองคน ต่างก็เหมือนเอาเชือกมารัดคอตัวเอง ข้าประกาศว่าจะครองแคว้นชิลลา ส่วนเจ้าก็ว่าการสืบสันตติวงศ์แบบเก่าล้าหลังไปแล้ว เราสองคน ทำให้มีซิล ตาสว่างขึ้น มังกรที่จำศีล ได้ตื่นขึ้นมาแล้ว เพราะฉะนั้น ต่อไปเราต้องร่วมมือกัน ส่วนทางมีซิล ข้าจะรับมือนางเอง"
จบ 42

เครดิต : oknation.net/blog/lakorn

ความคิดเห็น

.: ต้องการแสดงความคิดเห็น กรุณาบันทึกความคิดเห็นของคุณลงบนแบบฟอร์มข้างล่างนี้ ขอบคุณค่ะ :.

ละครปัจจุบันตอนล่าสุด

(ตอนอื่น ๆ)

ตอนที่ 41 - 42

ละครที่ฉายอยู่ปัจจุบัน

จามอง ยอดหญิงผู้พิทักษ์แผ่นดิน (3)

ซอนต๊อก มหาราชินีสามแผ่นดิน (15)

ร่วมแสดงความคิดเห็น

* ชื่อ :

อีเมล์ :

* รายละเอียด :

ใส่ข้อมูลได้อีก ตัวอักษร

* ใส่ค่าตามภาพ :

SABUYJAISHOP ผู้ให้บริการทางการตลาดออนไลน์ สำหรับร้านค้าหรือผู้ประกอบการ ที่ต้องการนำเสนอสินค้า โฆษณา ประชาสัมพันธ์ร้านค้า หรือสินค้าในร้าน โดยเรามีเครื่องมือที่จะช่วยอำนวยความสะดวกในการเปิดร้านค้า โฆษณาสินค้า และระบบการสั่งซื้อสินค้าไว้พร้อมสรรพแล้ว สำหรับผู้ที่ต้องการช่องทางในการทำธุรกิจขายสินค้าออนไลน์