|
|
| |
 |
เรื่องย่อละคร
ตามบทโทรทัศน์ |
|
|
|
| |
เมียหลวง [
ตอนที่ 11 - 12 ]
|
| |
จำนวนคนเข้าชม : 662 ครั้ง update
: 17/3/2009
|
| |
|
|
| |
|
| |
เมียหลวง 11
อรอินทร์เดินนวยนาดเข้ามาหาบัวในครัว
สั่งให้ทำอะไรให้ทานหน่อยเพราะหิวมาก บัวหันมาถามว่า หายแล้วหรือ
อรอินทร์หัวเราะร่วน "ค่ะ หายเหมือนไม่เคยได้เจ็บไข้ได้ป่วยมาก่อน"
"คงได้ยาดีล่ะซีค่ะ" บัวรู้ทัน " พี่บัวนี่น่าจะไปอยู่กับคุณพี่วิกันดานะคะ
ช่างกระทบกระแทกแดกดันเหมือนๆ กัน แต่ถ้าพี่บัวขี้เกียจ แค่ทอดไข่เจียวก็ได้ค่ะ
อุตส่าห์อดข้าวให้หน้าซีดสมกับเป็นคนเจ็บคนป่วยตั้งสองมื้อ"
อรอินทร์เดินกรีดกรายออกไป บัวถอนใจพึมพำว่า "เวรกรรม!" อร
อินทร์กลับเข้ามาห้องอนิรุทธิ์ก็ตื่นพอดี
เธอรีบเข้ามาอ้อนขอให้อนิรุทธิ์ไปรับหนูนิ่มที่โรงเรียนกับเธอ
อนิรุทธิ์ตกลงและจะพาสองแม่ลูกไปทานของว่างด้วย
อรอินทร์เล่นบทนางเอกเข้ามากราบที่อกนิรุทธิ์ "
ขอบคุณค่ะพี่รุทธิ์ ขอบคุณมาก อรจะเป็นคนดีของพี่รุทธิ์ตลอดไป
จะเจียมเนื้อเจียมตัวโดยเฉพาะกับคุณพี่วิกันดา" อนิรุทธิ์ก้มลงจูบผมอรอย่างเอ็นดู
หลังจากอนิรุทธิ์กลับไปทำงานแล้ว อรอินทร์โทรมาเย้ยวิกันดา "
พี่รุทธิ์เพิ่งออกไปทำงานเมื่อกี้นี้เองค่ะ.คุณพี่ขา ทีแรกทำท่าจะไม่ยอมไป
อยากจะนอนกับอรต่อ ว้าย! เปิดเผยเกินไปหรือเปล่าคะเนี่ย
อรต้องพยายามพูดหว่านล้อมถึงได้ยอมแต่เรายังมีนัดกันตอนเย็นอีกนะคะ
เขาชวนอรไปรับหนูนิ่มที่โรงเรียน แล้วเลยไปทานข้าวกันตามประสาครอบครัวอบอุ่น"
วิกันดาขยับจะวางโทรศัพท์ อรอินทร์ร้องห้าม "อ๊ะ อ๊า อย่าเพิ่งปิดโทรศัพท์ค่ะ
อรรู้นะว่าถึงมันจะบาดใจคุณพี่ขนาดไหน
คุณพี่ก็ยังอยากจะฟังคนเราเป็นโรคจิตทุกคนนั่นแหละค่ะ มากบ้างน้อยบ้าง"
"ฉันไม่ได้เป็นโรคจิตเหมือนคุณ" " คุณพี่ไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร
เหมือนกับที่คุณพี่ไม่ยอมร่วมมือกับอรกำจัดเด็กนั่นไปให้พ้นทาง อรก็มีวิธีของอรเอง"
อรอินทร์ยิ้มมั่นใจ วิกันดาปิดโทรศัพท์ทันที วิกัน
ดาชวนอนงค์นารถมาหาฉวีเพ็ญที่บ้านในตอนเย็น
เพราะกลุ้มใจเรื่องที่อรอินทร์โทรมากวนประสาทไม่เลิก
อนงค์นารถแนะนำให้วิกันดาเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์กับฉวีเพ็ญ
เพื่อให้ฉวีเพ็ญรับมือกับอรอินทร์แทน
เพราะฉวีเพ็ญอยู่บ้านสามารถด่าทุกอย่างได้อย่างใจหมาย ไม่มีใครได้ยิน "ดีเลย!
อยู่บ้านทำแต่งาน ใช้แต่มือแต่เท้า ได้ใช้ปากบ้างจะได้ไม่เหงา" ฉวีเพ็ญเห็นดีด้วย
วิกันดาลังเลเพราะเกรงใจ แต่ฉวีเพ็ญยืนยันหนักแน่นว่าเธอเต็มใจ
วิกันดาจึงส่งโทรศัพท์ให้ฉวีเพ็ญ "ให้ทั้งโทรศัพท์เลย
เพราะต้องใช้ทั้งโทรศัพท์ด้วย" วิกันดาว่า ฉวีเพ็ญยิ้มรับ อนงค์นารถชวนทุกคนฉลอง
อนิรุทธิ์ พาอรอินทร์ไปรับหนูนิ่มที่โรงเรียนและพาไปทานไอศกรีมต่อ
หนูนิ่มเห็นอนิรุทธ์ก็นึกถึงเจนจบขึ้นมาจึงบ่นหา
อรอินทร์ทำหน้าเซ็งดุลูกว่าอย่าทำให้เสียบรรยากาศ อนิรุทธิ์รีบปราม "
ไม่เป็นไรหลอกอร"
อรอินทร์ยิ้มประจบแล้วอ้อนให้อนิรุทธิ์ไปดูเธอเดินแบบในวันเสาร์นี้
เพราะอยากได้กำลังใจ อนิรุทธิ์ลังเล อรอินทร์รีบอ้อนต่อ "นะค่ะ
แล้วจากวันนี้ไปจนถึงวันศุกร์ อรจะไม่รบกวนพี่รุทธิ์เลย
ให้พี่รุทธิ์อยู่กับคุณพี่ตามสบาย เห็นไหมคะเดี๋ยวนี้อรรู้จักแบ่งปัน
รู้จักอะไรควรไม่ควร คุณพี่วิกันดา เธอเป็นของสูงสำหรับอรเป็นไอดอล
อรจะไม่แตะต้องเธอเด็ดขาด" "ดีแล้ว ทุกคนจะได้อยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข"
อนิรุทธิ์หลงกล อรอินทร์เอียงแก้มแนบแขนรุทธิ์ประจบประแจง นิ่มมองแม่แปลกๆ
อนิรุทธิ์รีบขยับตัวแล้วพยักหน้าให้อรอินทร์ระวังนิ่ม อร
อินทร์เดินจูงนิ่มเข้ามาในบ้านแล้วร้องเรียกให้บัวมารับนิ่มพร้อมคุยอวด
เรื่องที่พานิ่มไปเที่ยวกับอนิรุทธิ์มา บัวถามนิ่มว่าไปเที่ยวสนุกไหม นิ่มตอบซื่อๆ
"คุณแม่กับคุณลุงสนุกค่ะ แต่นิ่มไม่สนุก" ถาวรที่นั่งอ่านหนังสืออยู่แถวนั้นได้ยิน
ก็รีบไล่บัวให้พานิ่มไปอาบน้ำ เพราะกลัวนิ่มจะโดนอรอินทร์ดุ อร
อินทร์เดินเข้าห้องแล้วโทรหาวิกันดาเพราะหวังจะยั่ว แต่กลับโดนฉวีเพ็ญด่าใส่เป็นชุด
อรอินทร์สวนกลับว่า อีบ้า แล้วปิดโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิด
อนิรุทธิ์ไปดูอรอินทร์เดินแบบตามที่ รับปากไว้ และได้พบกับเจนจบที่มาเป็นเพื่อนเค็น
เพราะวรนารีโทรไปตื้อให้เค็นมาดูเธอเดินแบบด้วย และหลังจากเดินแบบเสร็จ
อนิรุทธิ์ก็เดินมาหาอรอินทร์
เจนจบเห็นเข้าก็รีบชวนเค็นมาหาวรนารีหวังจะแกล้งอรอินทร์ "เฮ้ย แย่แล้วอร
สามีเก่ากับกิ๊กใหม่มาปะกันพอดี" วรนารีกระซิบบอก อรอินทร์นิ่วหน้าไปพอใจ
"สวัสดีครับด็อกเตอร์อนิรุทธิ์ คุณวิกับเด็กๆ ไม่ได้มาด้วยหรือครับ" เจนจบทัก
"ครับ" อนิรุทธิ์ตอบ "งั้นดีเลย ผมจะได้ไปหาเธอ เค็นผมขอตัวนะ"
เจนจบขยับจะเดินออกไป อนิรุทธิ์เรียกชื่อ เจนจบ
เจนจบหันมาหน้ายิ้มยวนกวนประสาทถามว่า "จะให้ฝากอะไรไปบอกคุณวิหรือครับ"
อนิรุทธิ์กำมือแน่น "พี่รุทธิ์ อย่าไปสนใจมันเลยค่ะ ใครๆ ก็รู้ว่ามันบ้า"
อรอินทร์ดึงอนิรุทธิ์ไว้ "งั้นไอ้คนที่แต่งงานกับคนบ้ามันก็โง่มากเลยน่ะซิ"
เจนจบสวน อรอินทร์กำมือแน่นทำท่าเหมือนจะร้องกรี๊ด
แต่นารีบจับข้อมือไว้เป็นเชิงเตือนสติ " คุณก็เหมือนกัน คุณอนิรุทธิ์
มีตาแต่หามีแววไม่ มีเพชรน้ำหนึ่งอยู่ในมือแท้ๆ กลับขว้างทิ้ง
แล้วดันไปเก็บก้อนกรวดมาแทนเพียงเพราะมันมีสีสดสะดุดตาเท่านั้น
ผมละเสียดายปริญญาเอกของคุณจริงๆ ให้ตายเถอะ" เจนจบเดินออกไป
ท่ามกลางอารมณ์ที่แตกต่าง ของทั้งสี่คน อรอินทร์ชวนอนิรุทธิ์ไปทานอาหาร ด้วยกัน
ส่วนวรนารีก็ชวนเค็นไปดูหนัง และในระหว่างที่นั่งทานอาหารอยู่ด้วยกัน
อรอินทร์ก็พยายามพูดใส่ไฟเรื่องเจนจบกับวิกันดา
อนิรุทธิ์ทนฟังไม่ได้จึงขอให้อรอินทร์เปลี่ยนเรื่องคุย ส่วนทางด้าน
วรนารีก็กำลังอธิบายให้เค็นฟังว่า เจนจบ อรอินทร์ อนิรุทธิ์และวิกันดา
เกี่ยวข้องกันอย่างไรพร้อมกับย้ำชัดว่า แฟนใหม่ของอรอินทร์ก็คือ
อนิรุทธิ์และทั้งคู่ก็รักกันมาก
"แต่คุณอนิรุทธิ์นี่เป็นสามีของด็อกเตอร์วิกันดาไม่ใช่หรือครับ
แล้วด็อกเตอร์วิกันดาล่ะครับ เอาไปไว้ที่ไหน" เค็นงงหนัก "แหม!
ก็คงเอาไว้ที่เดิมมั้งคะ อย่าไปพูดถึงคนอื่นๆ เลยค่ะ ไปดูหนังกันดีกว่า"
วรนารีพาเค็นออกไป000000000000000 เจน
จบมาหาวิกันดาที่บ้านพร้อมกับของฝากให้นุ่นกับโหน่ง
แถมยังชวนเด็กลงเล่นน้ำในสระด้วยกัน วิกันดาเรียกให้นวลไปช่วยเด็กเปลี่ยนเสื้อผ้า
และในระหว่างที่รอพวกเด็กๆ เจนจบพูดย้ำประโยคที่เขาบอกกับอนิรุทธิ์ว่า
"น่าเสียดายที่เขามีตาแต่หามีแววไม่มีเพชรน้ำงามอยู่ในมือกลับขว้างทิ้ง
แล้วไปหยิบก้อนกรวดอะไรมาก็ไม่รู้" "เขาอาจจะเห็นฉันเป็นก้อนกรวดก็ได้ค่ะ"
วิกันดาลุกขึ้นเดินนำเจนจบไปที่สระน้ำ เจน จบพับขากางเกงลงเล่นน้ำกับนุ่นและโหน่ง
วิกันดายืนมองลูกๆ ด้วยสีหน้าแจ่มใส นวลเห็นเข้าก็แอบไปบ่นกับเตื้องในครัวว่า
สงสัยจะต้องบ้านแตกสาแหรกขาดแน่ๆ เพราะเธอมั่นใจว่า เจนจบกำลังทำคะแนนกับเด็กๆ อยู่
อนิรุทธิ์พาอรอินทร์มาที่ลานจอดรถ
อรอินทร์เห็นท่าทางกระวนกระวายของอนิรุทธิ์ก็จำใจเอ่ยปากให้เขากลับบ้านไป ก่อน
ส่วนเธอจะกลับพร้อมวรนารีเพื่อเรียกคะแนนให้ตัวเอง "แล้วพี่จะโทร.หาน่ะ"
อนิรุทธิ์ว่า อรอินทร์รับคำ เธอโบกมือให้อนิรุทธิ์แล้วเดินกลับไปหาวรนารี วรนารี
เมื่อรู้ว่าอรอินทร์จะขอกลับด้วย ก็ทำหน้าจ๋อยๆ เพราะอยากอยู่กับเค็นตามลำพัง
แต่เค็นกลับยินดีเขาชวนอรอินทร์ไปดูหนังด้วยกันอ้างว่า "ไปกันสามคนสนุกดี"
"คุณเค็นไม่ว่าอะไรนะคะ" อรอินทร์หยอดเสน่ห์ วรนารีรีบกระทุ้งอรอินทร์เตือนว่า
คนนี้ของเธอ "วิ! เราต้องพูดกัน"
อนิรุทธิ์เดินหน้าบึ้งตึ้งเข้ามาหาวิกันดาที่กำลังส่งยิ้มให้เจนจบกับพวกเด็กๆ ในสระ
"แล้วทุกวันนี้ เราไม่ได้พูดกันหรือคะ"วิกันดาหันมา "ไม่ต้องมายอกย้อน
คุณทำอย่างนี้ทำไม" อนิรุทธิ์จ้องวิกันดา นุ่นกับโหน่งตะโกนเรียกอนิรุทธิ์
อนิรุทธิ์หันไปมองลูกก็เห็นเจนจบมองมาด้วยสีหน้าแววตาเหมือนท้าทาย
อนิรุทธิ์ขบกรามแน่นฟ้องวิกันดา "ไอ้บ้านั่นมันท้าทายผม"
"ฉันไม่เห็นเขาจะท้าทายอะไรเลย น่ารักดีออก" วิกันดามองไปเห็นเจนจบจับเด็กๆ
ใส่ห่วงยางโยนลงน้ำ "น่ารัก ไอ้บ้านั่นน่ะเรอะน่ารัก" อนิรุทธิ์เดือด "เบาหน่อยค่ะ
เขาเป็นเพื่อนของฉัน กรุณาอย่าเสียมารยาท" "ไป ออกไป" อนิรุทธิ์ตะโกนไล่
เจนจบหันมามอง แล้วโบกมือให้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มไม่รู้ไม่ชี้ "คุณอนิรุทธิ์
กรุณาให้เกียรติฉันด้วย" วิกันดาโกรธ
อนิรุทธิ์ขอให้วิกันดาเข้าไปคุยกับเขาในบ้านและขู่ว่าถ้าเธอไม่ยอมเขาจะอาละวาดยิ่งกว่านี้
วิกันดาจนใจจึงเดินเข้าไปในบ้าน อนิรุทธิ์ทนไม่ได้ที่เห็นวิกันดาแคร์เจนจบ
จึงพาลหาเรื่อง เขาต่อว่า เธอว่าทำตัวไม่เหมาะสม "อ้อ
แล้วคุณทำตัวเหมาะสมมากหรือค่ะ" " เมื่อไหร่คุณถึงจะเข้าใจสักทีนะว่า
คุณเป็นผู้หญิง ผมเป็นผู้ชาย ถึงผมจะตะลอนไปร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ
จะไปนอนกับผู้หญิงสักกี่คน แต่ผมก็กลับมาหาคุณ แต่คุณเป็นผู้หญิง
คุณจะทำอย่างนั้นไม่ได้" "คุณดูถูกฉันนะรุทธิ์" "ผมขอโทษ
ไม่ได้ตั้งใจจะว่าคุณแรงขนาดนั้น ผมหมายความว่าผมเป็นผู้ชาย
จะมีผู้หญิงสักกี่คนก็ไม่เสียหาย" " เห็นแก่ตัว
ทีพวกคุณอยากเป็นผู้ชายคนเดียวของผู้หญิง แต่ขณะเดียวกันก็ไปมีผู้หญิงหลายๆ คน
พอผู้หญิงจะมีแค่เพื่อนผู้ชายบ้าง คุณก็บอกว่าไม่สมควร
แบบนี้ถ้าไม่เรียกว่าเห็นแก่ตัวแล้วจะให้เรียกว่าอะไร" "ผมยอมรับ
แต่คุณก็ต้องยอมรับว่าผู้ชายกับผู้หญิงไม่เหมือนกัน" "อ้อ หรือคะ
แค่นี้ใช่ไหมคะที่คุณจะพูดกับฉัน" วิกันดาขยับจะเดินออก อนิรุทธิ์ขยับปากจะพูดอีก
แต่เจนพาเด็กๆ เดินเข้ามา โหน่งทำหน้าเบื่อหน่ายบ่นกับเจนจบว่า
พ่อกับแม่ทะเลาะกันอีกแล้ว " คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้ทะเลาะกันหรอกครับ น้องโหน่ง
แต่บางครั้งคนเราก็มีความเห็นไม่ตรงกัน" เจนจบอธิบาย
วิกันดาเรียกให้นวลมาพาเด็กไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และเมื่อนวลพาเด็กๆ ออกไปแล้ว
เจนจบก็หันมายิ้มให้อนิรุทธิ์พร้อมถามหาอรอินทร์
อนิรุทธิ์จ้องเขม็งราวกับจะเผาขนเจนจบ แต่เจนจบตีหน้าตายบอกกับวิกันดาว่า
"คุณอนิรุทธิ์เขาไปดูอรอินทร์กับเพื่อนเดินแฟชั่นครับ"
อนิรุทธิ์เข้ามาจับคอเสื้อเจนจบจะต่อย "รุทธิ์" วิกันดาเสียงเฉียบขาด
อนิรุทธิ์ปล่อยเจนจบกระแทกพื้นแล้วเดินบึ้งๆ ขึ้นข้างบน
เจนจบรีบขอโทษวิกันดาที่สร้างปัญหาให้ วิกันดาออกตัวว่าเธอตากห่างที่ต้องขอโทษเจนจบ
"ด็อกเตอร์อนิรุทธิ์นี่หึงแรงเหมือนกันนะครับ" เจนจบว่า "เห็นแก่ตัวต่างหาก เหมือน
ขอโทษนะคะ คำพังเพยที่ว่าหมาหวงก้างซึ่งแทนที่จะทำให้ฉันรู้สึกดี
กลับทำให้แย่ลงไปอีก" " ใจเย็นๆ ครับ ผมเอาใจช่วยคุณ
คงจะต้องขอตัวกลับเสียทีหลังจากช่วยบิลด์อารมณ์ด็อกเตอร์อนิรุทธิ์แล้ว"
เจนจบขยับตัว วิกันดาอดหัวเราะไม่ได้ วรนารีกับอรอินทร์มาส่งเค็นที่
บ้านและในระหว่างที่เค็นไปเตรียมเครื่องดื่มมาต้อนรับสองสาว
อรอินทร์ก็บอกกับวรนารีว่า "เดี๋ยวฉันจะคอยชงให้ แกรับดีๆ ก็แล้วกัน" "ชงดีๆ นะยะ"
วรนารีว่า อร อินทร์รับคำแล้วเริ่มชงให้วรนารีตามแผน
เมื่อเค็นเดินกลับมาพร้อมเครื่องดื่ม แต่ยังโปรโมทวรนารีได้ไม่ถึงไหน
อรอินทร์ก็เกิดอารมณ์สะดุดเมื่อรู้ว่าบ้านเจนจบอยู่ใกล้บ้านเค็นและทั้งคู่
ก็เป็นหุ้นส่วนทำธุรกิจด้วยกัน อรอินทร์ชวนวรนารีกลับทันที
วรนารีลอบถอนใจเซ็งเพื่อน
ป้าจันแม่บ้านคู่บุญของพลเวทย์เห็นอนงค์นารถนั่งถอดไพ่อย่างเพลิดเพลินในห้องรับแขก
ก็รีบเข้าไปรายงานพลเวทย์ในห้องพระ "คุณนารถเธอเล่นการพนันค่ะ ที่บ้านนี่แหละค่ะ
ทำบ้านให้เป็นบ่อน เป็นแหล่งอบายมุข"
พลเวทย์ได้ฟังก็ตกใจรีบกราบพระแล้วเดินลงมาดูอนงค์นารถ
เขาเห็นเธอกำลังกวาดไพ่มาแล้วสับจึงเปรยว่า " การพนันเป็น 1 ในหกอบายมุข
ซึ่งมีดังต่อไปนี้ 1.เป็นนักเลงหญิง 2.เป็นนักเลงสุรา 3.เป็นนักเลงการพนัน
4.การคบคนชั่วเป็นมิตร 5.การเที่ยวกลางคืนซึ่งคุณก็กระทำอยู่เนืองๆ
6.เกียจคร้านการงาน" อนงค์นารถชะงัก
แล้วสั่งให้พลเวทย์กับป้าจันมานั่งตรงหน้าเธอแล้วถามกลับ "ฉันนั่งถอดไพ่คนเดียว
ไม่ได้พนันกับใครแม้แต่ตัวเอง แล้วจะนับว่าเป็นอบายมุขได้ยังไง" "แรกๆ
ก็ถอดไพ่คนเดียว แต่ต่อไป ก็จะเขยิบเป็นเล่นประสมสิบกับเพื่อนๆ
ไม่กี่คนแล้วขยายเป็นบ่อนใหญ่โต" "โอ้โฮ คุณมีจิตนาการสูงมาก หรือพูดง่ายๆ
ว่าเพ้อเจ้อ" "นารถ พูดจาให้ร้ายคนนั่นมันผิดศีล 5 เชียวนะ" " ช่างศีล 5 เถอะ
แล้วฟังฉันให้ดี คนเรามีวิธีทำสมาธิไม่เหมือนกัน คุณอาจใช้วิธีนั่งหลับตาเข้าสมาธิ
แต่ฉันใช้วิธีถอดไพ่ เวลาฉันนั่งถอดไพ่เงียบๆ อารมณ์จะสงบ เมื่ออารมณ์สงบ
ก็จะเกิดความคิดดีๆ สร้างสรรค์งานดีๆ ออกมาเข้าใจหรือยังคะ"
อนงค์นารถมองสามีเห็นเขาสบตากับป้าจันแล้วตอบว่า "เข้าใจ แต่ว่า" "
เข้าใจย่อมไม่มีแต่ ถ้ายังมีแต่ก็แสดงว่าไม่เข้าใจ การที่คนอื่นเขาไม่คิดเหมือนคุณ
หรือทำไม่เหมือนคุณก็ใช่ว่าจะเป็นคนเลวไปเสียหมด เพราะถ้าคิดอย่างนั้น
คุณจะกลายเป็นพวกอัตตาสูง ซึ่งอาจจะไม่ถึงกับบาปแต่ก็ไม่ดี
และคนที่มีอัตตาสูงนี่เอง จะกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวในที่สุด" อนงค์นารถร่ายยาว
"คุณผู้หญิงเธอก็เทศน์ดีเหมือนกันนะคะ" ป้าจันว่า "คุณเข้าใจหรือยังคะ คุณพลเวทย์"
อนงค์นารถถามวสามี พลเวทย์ตอบรับเสียงอ่อย "ครับ" อนงค์นารถถอดไพ่ต่อ
พลเวทย์มองเหมือนไม่รู้จะพูดอะไรดี ฉวี
เพ็ญชักเหลืออดกับสีหนาทที่ทำเหมือนเธอเป็นนางทาสอยู่ในบ้าน
จึงโทรมาปรึกษากับอนงค์นารถที่เพิ่งจะอบรมพลเวทย์จบไปหมาดๆ
อนงค์นารถแกล้งล้อฉวีเพ็ญว่า
บางทีสีหนาทอาจนึกอยากจะทำให้โรแมนติกจึงแกล้งใช้งานฉวีเพ็ญเพื่อจะได้ใกล้ ชิดกัน
"หน้าอย่างนั้นน่ะเรอะ โรแมนติก ถามจริง นารถเคยเห็นหน้าคุณสีหนาทโรแมนติกตอนไหน
เฮ้อ ไม่รู้ว่าตอนแรกหลงรักเข้าไปได้ยังไง" ฉวีเพ็ญถอนใจ
"หรืออยากให้เขาเจ้าชู้แบบด็อกเตอร์อนิรุทธิ์" "ผู้ชายมันจะไม่มีแบบอื่นบ้างเรอะไง
ฮึ นารถ" "มีมั้ง แต่เราไม่มีบุญได้เจอ" อนงค์นารถตอบ
ฉวีเพ็ญถอนใจอีกเฮือกแล้ววางสาย เถกิง เดชมาเคาะประตูเรียกดนุดีถึงห้องพัก
แต่นุดีไม่ยอมเปิดรับ เขาจึงดักรออยู่หน้าห้อง
นุดีกลัวมากจึงโทรขอความช่วยเหลือจากวิกันดา
วิกันดาชวนอนิรุทธิ์มาเป็นเพื่อนหานุดีที่คอนโดเพราะดึกมากแล้ว
เถกิงเดชเห็นวิกันดามาก็จำต้องถอย วิกันดากับอนิรุทธิ์เข้าไปในห้องนุดี
แล้ววิกันดาก็ชวนนุดีไปพักที่บ้านของเธอเพื่อความปลอดภัย
อนิรุทธิ์ลอบมองนุดีแว่บหนึ่ง แล้วทำไม่รู้ไม่ชี้ตามเดิม "ไม่เป็นไรค่ะ หนูอยู่ได้
ห้องใกล้ๆ นี่เขาดีกับหนู ถ้ามีอะไรเรียกเขาได้
ความจริงหนูไม่ควรทำให้คุณไม่สบายใจเลย พอดีหนูตกใจน่ะค่ะ ที่อยู่ดีๆ
คุณลุงก็มาเคาะประตูเรียก หนูทำอะไรไม่ถูกก็เลยโทร.หาคุณ" "วิเขาใจดี
เห็นใครต่อใครก็สงสารเขาไปหมด เว้นอยู่คนเดียวคือผม"
อนิรุทธิ์แทรกเข้ามาหวังคะแนนสงสาร แต่วิกันดาไม่สน เธอบอกนุดีว่า
"พี่เป็นห่วงนุดี" " หนูจะพยายามระวังตัวค่ะ
ตอนเช้าคุณเจนจบกับคุณเค็นก็กรุณาแวะมารับ พอตอนเย็นคุณก็อุตส่าห์มาส่ง หนูคิดว่า
คงไม่มีอะไรหรอกค่ะ" นุดียืนกราน วิกันดาครุ่นคิด
วิกันดานำเรื่องเถกิงเดชไปปรึกษาท่านผู้หญิงในเช้าวัน ต่อมา
ท่านผู้หญิงตกใจมากและนึกสงสารนุดีจึงอาสาจะจัดการเรื่องนี้เอง
แล้วท่านผู้หญิงก็โทรไปฟ้องแวววรรณ แวววรรณเล่นงานเถกิงเดชทันที
แต่เถกิงเดชก็อ้างว่า แค่ลุงไปเยี่ยมหลาน จะอะไรกันหนักหนา "อ้อ
ยอมรับแล้วละซีว่าไปหามัน โธ่เอ๊ยตาแก่ ไอ้เฒ่าหัวงู
ฉันอุตส่าห์พามันไปอยู่ที่อื่นแล้ว ยังจะอุตส่าห์พยายามตามหามันจนพบ" "
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จย่อมอยู่ที่นั่น ผมขอคุณดีๆ
คุณก็ไม่ให้ผมก็ต้องตามหาเองซิ อ้อ ขอเตือนก่อนว่า ต่อให้คุณพานุดีไปไว้ที่ไหน
ผมก็จะตามหาให้พบจนได้" "ฉันก็จะขัดขวางจนถึงที่สุดเหมือนกัน"
แวววรรณกับเถกิงเดชจ้องกันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ แวว
วรรณมาหาท่านผู้หญิงที่สำนักงานเพราะต้องการให้นุดีเปลี่ยนงานและย้ายที่
อยู่ใหม่ให้ไกลจากเถกิงเดช ท่านผู้หญิงจึงเรียกวิกันดาไปปรึกษา
วิกันดารับปากแวววรรณว่า จะดูแลนุดีให้เอง
"แน่ใจนะคะว่าหลานสาวดิฉันไม่หนีเสือปะจระเข้" แวววรรณยิ้ม วิกันดาอึ้ง
ท่านผู้หญิงรีบเตือนแวววรรณแล้วแนะนำให้ถามความสมัครใจนุดีดูก่อน
นุดีถูกเรียกตัวมาพบในห้องทำงานท่านผู้หญิง แวววรรณเห็นหน้านุดีก็ต่อว่า
เพราะคิดว่านุดีบอกที่อยู่ใหม่ให้เถกิงเดชตามมา "หนูไม่ได้บอกจริงๆ ค่ะคุณป้า
หนูไม่เคยแม้แต่จะคิดเนรคุณคุณป้านะคะ หนูสาบานได้" นุดียืนยัน "ฉันไม่เชื่อ"
แวววรรณตวาด "คุณหญิงคะ ดิฉันรับปากว่าจะดูแลแกให้เองค่ะ" วิกันดารีบบอก
"ลองดูไปสักหน่อยนะคะคุณแวว นุดีโตแล้ว แกตัดสินใจเองได้" ท่านผู้หญิงช่วยพูดอีกคน
แวววรรณนิ่งแต่มองนุดีเหมือนจะให้มอดไหม้ไปกับตา นุ ดีตามวิกันดากลับมาที่ห้องทำงาน
เธอยกมือไหว้ขอบคุณวิกันดาที่ช่วยเหลือ
วิกันดาบอกว่าไม่เป็นไรแล้วถามถึงเรื่องเรียนภาษาญี่ปุ่นในตอนเย็น "ไป เรียนค่ะ
คุณเค็นสอนดี หนูจะพยายามเรียนให้เก่งๆ บางทีอาจจะได้มีวาสนาไปญี่ปุ่น
หนูอยากไปให้ไกลที่สุด ไปให้พ้นจากเรื่องพวกนี้" นุดีเศร้า "นุดี
ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับใจ เราอาจจะหนีสิ่งอื่นๆ นั้นได้
แต่ไม่มีวันหนีใจเราพ้นหรอก" วิกันดาปลอบใจ "หนูจะจำไว้ค่ะ"
นุดีรับคำแล้วเดินกลับไปทำงานต่อ วิกันดามองตามนึกเวทนา
นพวรรณรีบโทรายงานอรอินทร์เรื่องนุดีเพื่อเอาหน้า อรอินทร์จึงหันมาเม้าท์กับวรนารี
"สายฉันรายงานว่า ป้าของแม่นุดีมาประจานหลานสาวถึงที่ทำงาน
เด็กคนนี้ประวัติมันร้ายนะแก แย่งกระทั่งผัวของป้า" "ฮ้า ผัวของป้าก็ลุงน่ะซิ
เปรี้ยวนะยะนั่น แล้วงี้พี่รุทธิ์จะเหลือเรอะ
แล้วเมียหลวงเขารู้ลึกรู้จริงยังงี้หรือเปล่า" วรนารีถามต่อ " ฉันว่ารู้
เขาถึงได้ดึงมันเข้ามาใกล้พี่รุทธิ์ไง แม่ด็อกเตอร์คนนี้ร้ายกว่าที่คาด
มันยอมให้ผัวมีเมียน้อยที่เป็นใครก็ได้ยกเว้นฉัน มันรู้ว่าฉันเป็นคู่แข่งขันของมัน"
"ของหวงของเขาก็อย่าไปเอาเลย ปวดหัวเปล่าๆ เสียสุขภาพจิตด้วย"
วรนารีพูดเสียงอ่อยลงทุกที
เมื่อสบนัยน์ตาเห็นแข็งกร้าวของอรอินทร์ที่มองมาแล้วตบท้ายว่า "หวังดีไง"
"ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่า ฉันต้องการพี่รุทธิ์ อย่าให้ฉันพูดซ้ำซากอีก"
อรอินทร์เสียงเข้ม วรนารีพยักหน้า
แวววรรณต้องการตัดปัญหาเรื่องนุดีจึงบอกกับเถกิงเดชว่า เธอจะให้นุดีแต่งงานกับสุนทร
"คุณจะบ้าหรือไง นุดีไม่ได้ชอบมันสักนิด" เถกิงเดชค้าน "อ้อ แล้วเขาชอบคุณงั้นซิ"
แวววรรณย้อน "ผมก็ยังดีกว่าไอ้สุนทรละว้า" "พูดออกมาได้ ถามจริง ไม่อายปากหรือ
นุดีมันเป็นหลานฉันนะ" "อ้าว!ไม่ดีหรืออย่างน้อยคุณก็คุมได้
แล้วผมก็จะได้ไม่ไปเที่ยวที่ไหน" "ไอ้ ไอ้ผู้ชายเห็นแก่ตัว มักมาก ทุเรศสิ้นดี"
แวววรรณตัวสั่น " แล้วไอ้ครอบครัวที่คุณให้ดูแลนุดีล่ะ ดีนักหรือไง
ผัวยัยด็อกเตอร์นั่นเอาแม้กระทั่งพี่เลี้ยงลูกอยากจะถามเหมือนกันว่าดีกว่า
ผมตรงไหน" เถกิงเดชหัวเราะ "ดีตรงที่เขาไม่ได้เกี่ยวข้องเป็นลุงเขยของมันไง
แต่ที่ดีที่สุดคือสุนทร" สีหน้าแวววรรณมาดมั่น แวว ววรรณมายืนรอรับนุดีในตอนเย็น
นุดีใจคอไม่ดีหันมาขอร้องวิกันดา วิกันดาอ้างกับแวววรรณว่า นุดีมีเรียนภาษาญี่ปุ่น
แต่แวววรรณไม่สน เธอยืนยันว่าจะพานุดีให้ได้ "คุณป้าจะพาหนูไปไหนคะ" นุดีถาม "ฉัน
ไม่พาแกไปหาผัวฉันหรอก ไปซิ" แวววรรณผลักหลังนุดีจนเซถลาไปข้างหน้า
วิกันรีบคว้าตัวเอาไว้แล้วเอ่ยถาม "คุณหญิงเป็นป้าแท้ๆ ของนุดีหรือคะ" "ใช่
ถ้าฉันไม่ใช่ป้าแท้ๆ คงไม่ทำอย่างนี้หรอก ไป" แวววรรณสั่ง
วิกันดาจับไหล่นุดีที่น้ำตาซึมบอกว่า "ไปเถอะ นุดี
ถึงอย่างไรคุณป้าก็ไม่มีวันจะพาหนูไปให้สามีของเธอหรอก
คุณป้าพูดธุระเสร็จเรียบร้อยแล้วโทร.หาพี่นะ" "ค่ะ" นุดีรบคำแล้วตามแวววรรณขึ้นรถ
วิกันดามองตามอย่างเวทนาแล้วเดินกลับขึ้นไปหาท่านผู้หญิง0000000000000
ท่านผู้หญิงถึงกับถอนใจเมื่อได้ฟังเรื่องราว ท่านบ่นว่า
ไม่นึกเลยว่าเรื่องจะเลยเถิดจนถึงขนาดนี้ "ดิฉันสงสารนุดีค่ะ เอ้อ ขอประทานโทษนะคะ
คุณหญิงแวววรรณไม่น่าจะวู่วาม" วิกันดาว่า " คุณแววแกไม่ได้เป็นคุณหญิงหรอกค่ะ
แกชื่อเล่นชื่อหญิงค่ะ ใครๆก็เรียกคุณหญิง ทีนี่พอไปเข้าสมาคมกับพวกคุณหญิง
คุณนายเข้า เลยกลายเป็นคุณหญิงโดยปริยาย ตอนแรกที่รู้จักกัน
ดิฉันก็นึกว่าแกเป็นคุณหญิงตอนหลังเลยเรียกคุณแววเฉยๆ" ท่านผู้หญิงยิ้ม "อ๋อ"
วิกันดาร้อง " นึกๆ แล้วดิฉันคิดว่าแกก็เวทนาหลานอยู่เหมือนกัน
แต่ก็อย่างว่าแหละค่ะโบราณว่า เสียทองเท่าหัว ไม่ยอมเสียผัวให้ใคร
โดยเฉพาะใครที่ว่านี่นะเป็นหลานแท้ๆ ไอ้ผัวนี่ก็เหลือเกิ๊น แค่คลำดูไม่มีหาง
ขอประทานโทษค่ะ" ท่านผู้หญิงนึกขึ้นได้ "ไม่เป็นไรค่ะ
ทุกอย่างที่ท่านผู้หญิงพูดเป็นความจริง อยากรู้จังว่า
ผู้ชายที่รักเดียวใจเดียวยังจะมีเหลือหรือเปล่าในโลกนี้" "คงจะมีหรอกค่ะ
บางคนก็โชคดี แต่บางคนก็โชคร้าย ไม่อย่างนั้นเขาจะพูดกันหรือคะว่า
ได้สามีดีเหมือนถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1" "อย่างดิฉันนี่นอกจากจะไม่ถูกเลขท้ายแล้ว
ยังขาดทุนเข้าเนื้อจนยับเยิน" วิกันดายิ้มเศร้าๆ
แวววรรณบังคับให้นุดีแต่งงานกับสุนทรเพื่อตัดปัญหา แต่นุดีไม่ยอมเธอโกหกแวววรรณว่า
มีคนรักแล้ว "ใคร ยุทธการน่ะเรอะ แต่งกับไอ้เจ้านั่นน่ะแกต้องกัดก้อนเกลือกิน"
แวววรรณเยาะ "ไม่ใช่ยุทธการค่ะ เขาเป็นคนญี่ปุ่นค่ะ ชื่อเค็น
เขาเป็นเพื่อนด็อกเตอร์วิกันดาค่ะ" นุดีอ้างส่ง เพราะหวังให้แววววรรณเลิกบังคับ
แวววรรณสีหน้าครุ่นคิดแล้วขอพบวิกันดาเพราะต้องการคนยืนยัน นุดีจึงต้องโทรหาวิกันดา
วิกันดามาพบแวววรรณที่คอนโดของนุดี นุดีน้ำตาเอ่อออกมาเปิดประตูให้
และทันทีที่วิกันดาทรุดตัวลงนั่งคุณหญิงแวววรรณก็ถามเรื่องเค็น "นุดีบอกดิฉันว่า
แกมีแฟนเป็นญี่ปุ่น" วิกันดาเกือบสะดุ้งหันไปมองนุดี นุดีสบตาวิกันดาเหมือนจะขอร้อง
วิกันดาเบือนหน้ากลับตอบแวววรรณว่า "ค่ะ คุณเค็นเป็นนักธุรกิจ เป็นเพื่อนกับดิฉัน
เขาช่วยสอนภาษาญี่ปุ่นให้นุดี เลยสนิทกัน" " ดิฉันอยากเห็น ไม่ใช่ไม่ไว้วางใจนะคะ
แต่ต้องการให้แน่ใจ
มีแฟนเป็นคนละชาติคนละภาษามันจะดีไปกว่าเป็นคนไทยด้วยกันได้ยังไง" แวววรรณอ้าง
"ดิฉันเข้าใจที่คุณหญิงเป็นห่วงนุดี ได้ค่ะ แล้วดิฉันจะนัดพบให้" วิกันดารับปาก
นุดีสีหน้ากังวล วิ กันดากับนุดียืนถอนใจเมื่อเห็นรถของแวววรรณแล่นออกไปจากคอนโด
แล้วนุดีก็ถามวิกันดาว่า เธอจะทำยังไงดี เพราะเรื่องเลยไปกันใหญ่
ทำให้ใครต่อใครวุ่นวายกันไปหมด วิกันดารับปากจะคุยกับเค็นให้เอง
และเธอก็คิดว่าทุกคนคงจะเข้าใจว่า นุดีจำเป็นต้องทำ แล้ววิกันดาก็ชวนนุดีไปบ้านเค็น
เพราะวันนี้นุดีมีเรียนภาษาญี่ปุ่น นุดีมีท่าทีกังวลและขัดเขิน
เจนจบลองทำอาหารไทยให้เค็นชิม แต่เค็นยังไม่ทันได้ตักเข้าปาก วิกันดากับนุดีก็มาถึง
เจนจบรีบออกไปเปิดประตูให้สองสาวพร้อมเอ่ยถาม "ไหนว่าวันนี้งดเรียนไง"
นุดียิ้มแห้งๆ หันมาทางวิกันดา "พอดีเกิดปัญหานิดหน่อยค่ะ
นุดีเข้าไปเรียนกับคุณเค็นเถอะ" วิกันดาว่า นุดีลังเล วิกันดาส่งยิ้มบอกต่อว่า
"เดี๋ยวพี่พูดให้เอง" "ค่ะ" นุดีเดินเข้าไปในบ้าน
เจนจบมองตามแล้วหันมาถามวิกันดาว่าเกิดอะไรขึ้น
วิกันดาเดินไปหาที่นั่งแล้วเล่าเรื่องนุดีให้เจนจบฟัง "ผมคิดว่าเค็นต้องเข้าใจ
และเต็มใจ ต้องเต็มใจแน่ๆ" เจนจบยิ้มกว้างเมื่อได้ฟังเรื่องราว
"นุดีเป็นเด็กที่น่าสงสารจริงๆ " วิกันดาว่า "แล้วคุณล่ะครับ เป็นยังไงบ้าง
ผมต้องขอโทษที่เมื่อวันก่อน ยั่วโมโหคุณอนิรุทธิ์ไปพอแรง" "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ
เขาก็ไม่ได้โกรธอะไรนักหนา" " อะไรได้ ผมว่าเขาโกรธจนเขาแทบจะฆ่าผม คุณก็เห็น"
เจนจบมั่นใจ วิกันดารีบเปลี่ยนเรื่องย้ำเจนจบว่า
"คุณเจนจบอย่าลืมช่วยพูดกับคุณเค็นนะคะ แล้วก็อย่าให้เขาดูถูกนุดี"
"เค็นน่ะหรือครับจะดูถูกนุดี ผมว่าเขาชอบนุดีด้วยซ้ำ เค็นเป็นคนดี
เป็นญี่ปุ่นที่คล้ายคนไทยมากไม่เจ้าชู้ด้วย" "มีด้วยหรือคะผู้ชายที่ไม่เจ้าชู้"
"มีซิครับ แต่เขาอาจจะไม่มีเสน่ห์และน่าสนใจเท่ากับผู้ชายเจ้าชู้" เจนจบตอบ
วิกันดาถอนใจมองไปข้างหน้าเหมือนกำลังคิดถึงสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
แวววรรณบอกกับเถกิงเดชว่า นุดีมีคนรักแล้วชื่อเค็นเป็นนักธุรกิจชาวญี่ปุ่น
และก็เป็นเพื่อนกับวิกันดา "ไม่เชื่อ อะไรมันจะเร็วขนาดนั้น" เถกิงเดชว่า
"ทีแรกฉันก็คิดเหมือนคุณ" แวววรรณพูดได้แค่นั้น
สาวใช้ก็ยืนโทรศัพท์ให้บอกว่าวิกันดาโทรมา "ฮัลโหล อ๋อ ใช่ค่ะ พรุ่งนี้เที่ยงนะคะ
ขอบคุณ" แวววรรณวางโทรศัพท์ลงแล้วหันมาบอกเถกิงเดชว่า
"ด็อกเตอร์วิกันดาโทรมานัดพบกับคู่รักของนุดี คุณจะไปด้วยหรือเปล่าคะ"
เถกิงเดชหน้าบึ้งลุกเดินบึงๆออกไป แวววรรณมองตามเยาะๆ เค็นถึงกับทำส้อมหลุดมือ
เมื่อได้ยินเจนจบบอกว่า นุดีขอให้เค็นช่วยเป็นแฟนเธอ
เขาขอร้องให้เจนจบพูดใหม่อีกครั้ง "ผมก็พูดว่า
นุดีเขาอยากให้คุณช่วยแสดงเป็นแฟนเขาหน่อย" เจนจบย้ำ "ทำไม" เค็นครุ่นคิด
"เพื่อจะหนีป้ากับลุงของเขา" เจนว่าแล้วเริ่มเล่าเรื่องนุดีให้เค็นฟัง
เค็นนั่งฟังอย่างตั้งใจ นุ่น กับโหน่งเข้ามาตัดพ้อวิกันดาที่กลับบ้านค่ำอยู่บ่อยๆ
วิกันดาจึงขอชดเชยให้ด้วยการไปรับที่โรงเรียนในวันพรุ่งนี้
นุ่นหันมาอ้อนให้อนิรุทธิ์ไปด้วย "อย่ากวนคุณพ่อลูก คุณพ่อมีธุระ" วิกันดารีบกัน
แต่อนิรุทธิ์รีบทันที "ไม่มีค่ะ คุณพ่อไปรับลูกๆ กับคุณแม่ได้"
อนิรุทธิ์ส่งยิ้มประจบ แต่วิกันดาเดินหนี "ไม่ยักรู้ว่า คุณเป็นนักสังคมสงเคราะห์
มัวแต่สงเคราะห์คนอื่นจนลูกๆ รู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้ง" อนิรุทธิ์ตามมา
วิกันดาหันมาสวนทันควัน "แล้วคุณล่ะ คุณนั่นแหละทิ้งลูกๆ ทิ้งมานานแล้วด้วย"
"ผมล้อเล่นนิดเดียวก็โกรธ" "ฉันไม่ได้โกรธ ไม่มีความรู้สึกอะไรกับคุณทั้งนั้น" วิ
กันดาเดินเข้าห้องไปอย่างไม่สนใจ อนิรุทธิ์มองตามอ่อนใจ แล้วลงมาเดินเล่นที่สนาม
นวลได้โอกาสเขาไปออเซาะและขอขึ้นปรนนิบัติอนิรุทธิ์ที่ในตอนดึก
อนิรุทธิ์พยักหน้ารับ เช้าวันใหม่ วิกันดาเปิดประตูออกมาจากห้อง
ก็เห็นนวลเดินย่องออกมาจากห้องอนิรุทธิ์ แล้วลงบันไดไปอย่างรวดเร็ว
วิกันดามีสีหน้าเหมือนจะสมเพชเวทนาแล้วเดินหนีไป อนิรุทธิ์เดินยิ้มเข้า
มาทักทายลูกๆ ที่นั่งทานอาหารอยู่กับวิกันดา
วิกันดาเห็นอนิรุทธิ์ก็สุดจะทนจึงลุกหนี
อนิรุทธิ์มองตามอย่างแปลกใจแล้วเดินตามไปง้อ "เช้าวันนี้โกรธผมเรื่องอะไรล่ะ
สงสัยจะฝันว่าผมมีเมียน้อย" อนิรุทธิ์ล้อ "ฉันไม่ได้ฝัน แต่นวลอาจจะละเมอ
ฉันเห็นนวลเดินละเมอออกจากห้องคุณ" วิกันดาสวน อนิรุทธิ์ชะงักอ้างว่า
"เรื่องแค่นี้เอง มันไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย" "รุทธิ์! จะไปไหนก็ไป
ฉันทุเรศคุณเต็มทีแล้ว" "อะไรกันนะวิ ผมกำลังอารมณ์ดีๆ
ทำไมคุณถึงได้ชอบทำเรื่องเล็กให้มันเป็นเรื่องใหญ่นะ" "ฉันจะไปทำงานแล้ว
คุณไปส่งลูกด้วย" วิกันดาเดินออกไป อนิรุทธิ์มองตามเซ็งๆ วิ กันดาพานุดี
แวววรรณและท่านผู้หญิงมาพบกับเค็นและเจนจบที่ร้านอาหารในตอนเที่ยง
เจนจบกับเค็นยกมือไหว้ท่านผู้หญิง
ท่านผู้หญิงรับไหว้แล้วแนะนำให้ทั้งคู่รู้จักกับแวววรรณ สองหนุ่มยกมือไหว้แวววรรณ
นุดีกับวิกันดาสบตากับอย่างโล่งใจ แล้วแวววรรณก็เปิดฉากสัมภาษณ์เค็นทันที
"เป็นยังไงคะ คุณแวว" ท่านผู้หญิงเอ่ยถามเมื่อกลับมาถึงสำนักงาน "ก็ดีค่ะ
ติดอยู่นิดนึงที่เป็นคนต่างชาติ" แวววรรณอ้าง "แต่ก็คล้ายคนไทยมากนะคะ"
วิกันดาเชียร์ แวววรรณมองนุดีถามต่อว่า จะแต่งงานเมื่อไหร่ นุดี วิกันดา
และท่านผู้หญิงชะงัก แล้ววิกันดาออกตัวแทนนุดี "คุณหญิงคะ
เขาเพิ่งคบกันได้ไม่เท่าไหร่เองนะคะ" "อย่าใจร้อนซิคะ คุณแวว
ปล่อยให้เขาเรียนรู้กันไปสักพัก แล้วยังไงค่อยว่ากัน" ท่านผู้หญิงช่วยเจรจา
วิกันดามองท่านผู้หญิงอย่างขอบคุณและโล่งใจ
เมียหลวง จบตอน 11
เมียหลวง 12
แววรรณยอมเชื่อว่านุดีเป็นแฟนกับเค็นจริง เธอบอกวิกันดาว่า
ถ้านุดีกับเค็นตกลงปลงใจกันเมื่อไหร่ให้ช่วยแจ้งเธอด้วย
เพราะถึงอย่างไรนุดีก็เป็นหลานของเธอ วิกันดารับคำ แวววรรณจึงลากลับ
เมื่อรถของแววรรณแล่นออกไปแล้ววิกันดาก็บอกกับนุดีว่า "คุณป้าท่านเป็นห่วงนุดี"
"ท่านไม่เคยพูดอย่างนี้กับหนูมาก่อนเลย" นุดีน้ำตารื้น
วิกันดาแตะๆไหล่ให้กำลังใจนุดี วิ
กันดากับอนงค์นารถแวะมาคุยเรื่องนุดีกับฉวีเพ็ญที่บ้านและซื้อขนมจีนเจ้า
อร่อยมาฝากสีหนาท
แต่สีหนาทไม่ยอมทานอ้างว่าไม่ถูกสุขลักษณะแล้วสั่งให้ฉวีเพ็ญไปหยิบกล้วยน้ำ
หว้าในครัวมาเป็นอาหารมื้อเย็นแทน ฉวีเพ็ญนึกระอาแต่ก็แอบดีใจ
เพราะจะได้ทานขนมจีบคนเดียว เจนจบคิดถึงนิ่มเพราะไม่ได้เจอกันหลายวัน แล้ว
เขาจึงซื้อขนมกับหมูสะเต๊ะไปฝากลูก แต่ไม่ยอมเข้าไปคุยในบ้าน
เพราะเห็นว่าอรอินทร์อยู่ อรอินทร์เดินออกมาดูเห็นว่าเป็นเจนจบ
ก็ไม่ว่าอะไรเธอกลับเข้าไปเงียบๆ บัวเห็นก็แปลกใจแล้วอุ้มหนูนิ่มตามอรอินทร์เข้าไป
"คุณพ่อซื้ออะไรมาฝากคะ" อรอินทร์ถามลูก บัวยิ่งแปลกใจที่อรอินทร์ไม่อาละวาด
"ขนมค่ะ" นิ่มตอบ อรอินทร์สบตาบัวยิ้มๆ ถามต่อว่า ทำไมไม่ชวนเจนจบเข้ามา
"คงจะรีบไปธุระมั้งคะ" บัวถือถุงหมูสะเต๊ะเลี่ยงออกไป
"คราวหน้าก็เชิญเข้ามาได้นะคะ" อรอินทร์อนุญาตสีหน้ามีเลศนัย บัวแอบบ่นกับตัวเอง
"วันนี้มาแปลก" อรอินทร์ป้อนขนมที่เจนจบซื้อมาให้นิ่มทาน
แล้วขอให้นิ่มลองป้อนเธอบ้าง นิ่มทำตาม "อืม อร่อยจริงๆ ด้วย" อรอินทร์อารมณ์ดี
นิ่มถามแม่ว่า ทำไมถึงเกลียดคุณพ่อ เพราะเห็นทั้งคู่ชอบทะเลาะกัน "
บางทีผู้ใหญ่เขาก็ทะเลาะกันเหมือนเด็กน่ะค่ะ ใช่ไหมคะ พี่บัว"
อรอินทร์หันไปหาบัวที่ถือจานหมูสะเต๊ะเข้ามา บัวปฏิเสธว่า ไม่ทราบแล้วขอตัว
เพราะนานๆ อรอินทร์จะมีเวลาให้ลูกสักที "อีบ้า" อรอินทร์มองตามบัว
"คุณแม่พูดไม่เพราะ" นิ่มต่อว่า อรอินทร์รีบยัดหมูสะเต๊ะใส่ปากลูกเพื่อไม่ให้พูดต่อ
อนิรุทธิ์ รีบกลับมาบ้านแต่วันเพื่อเอาใจวิกันดา
แต่วิกันดาก็ยังวางเฉยไม่แสดงอาการใดๆ จนกระทั่งถึงตอนค่ำ
อนิรุทธิ์ก็เดินเข้ามาคุยกับวิกันดาที่ในสวน แต่วิกันดาก็ยังเย็นชาอยู่เช่นเดิม
อนิรุทธิ์ไม่รู้จะคุยอะไรจึงลองถามถึงเรื่องนุดี วิกันดายิ้มเยาะ
อนิรุทธิ์เห็นเข้าก็รีบบอก "ผมไม่ชอบให้คุณทำหน้าอย่างนั้นเลย" "อ๋อ
ฉันไม่เดือดร้อนหรอกค่ะ จะชอบหรือจะชังมันก็ไม่ได้ทำให้ฉันดีขึ้นหรือเลวลง"
"ผมไม่ได้ว่าอย่างนั้น ที่ถามถึงนุดีก็เพราะวันนั้นคุณชวนผมไปที่คอนโดฯ เขา"
"ไม่มีอะไรแล้วค่ะ เราช่วยกันแก้ปัญหาได้" "เรา คุณหมายถึงคุณกับใคร"
อนิรุทธิ์ชะงัก "เพื่อนฉันน่ะซิคะ" วิกันดาขยับก้าวเดินจะกลับเข้าบ้าน
"จะไปนอนแล้วหรือ" อนิรุทธิ์ตาม วิกันดาพยักหน้ารับบอกว่า ง่วง แล้วเดินออกไปทันที
อนิรุทธิ์มองตามไม่สบอารมณ์นัก อร อินทร์พาวรนารีมาที่สำนักงานของวิกันดาแต่เช้า
เพื่อด่าประจานนุดี นพวรรณกับพวกหัวเราะเยาะนุดีที่โดนเล่นงาน
แล้วอรอินทร์ก็บอกกับนุดีว่า จะเข้าไปหาวิกันดาเสียหน่อย
นุดีขยับจะขวางไม่ให้อรอินทร์เข้าห้องวิกันดา
แต่วรนารีจับตัวไว้แล้วกระแทกให้นุดีนั่งตามเดิม "ที่นี่เป็นสถานที่ราชการ
ถ้าคุณไม่มีธุระอะไร ก็ไม่ควรเข้ามา" วิกนดาต่อว่าเมื่อเห็นอรอินทร์ " แหม!
อรจะแวะมาเยี่ยมเยียนตามประสา คนหัวอกเดียวกันไม่ได้หรือคะ
หัวอกเดียวกันที่กำลังถูกอีผู้หญิงหน้าด้านหน้าห้องคุณพี่แย่งสามีไงคะ"
อรอินทร์ลอยหน้าลอยตา "คุณอรอินทร์ นุดีเป็นเด็กที่ทำงานของฉัน
อย่าดึงเขาเข้ามาเกี่ยว" "เด็กที่ทำงานซึ่งกำลังจะกลายเป็นเด็กที่บ้าน
มันชอบพี่รุทธิ์" "ฉันว่ารุทธิ์ชอบเขาต่างหาก" "คุณพี่นี่แปลก
ชอบให้ผัวมีเมียเยอะๆ" " ไม่มีใครชอบหรอกค่ะ
แต่ก็จนใจที่ผู้หญิงชอบที่จะมาแชร์สามีด้วย เออ ถ้าเป็นชาวบ้านธรรมดาก็ไปอย่าง
แต่นี่บางคนการศึกษาก็ดี มีพร้อมทั้งฐานะชาติตระกูล
รูปร่างหน้าตาหรือก็สะสวยไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ตั้งหน้าตั้งตาแต่จะแย่งสามีคน อื่น"
วิกันดาใส่เป็นชุด "คุณพี่จะว่าอรยังไงก็ได้ จะว่าหน้าด้านหน้าทนมาแย่งผัวคุณพี่
อรก็ไม่ถือ เพราะอรจะแย่งจริงๆ" อรอินทร์ยักไหล่ไม่แคร์ วิกันดามองเหมือนไม่เชื่อหู
อรอินทร์หัวเราะพูดต่อว่า "อ๊าว! นี่พูดจริงทำจริงนะคะ
ยังไงอรจะแย่งพี่รุทธิ์มาให้ได้
ฉะนั้นคุณพี่อย่าได้พยายามดันใครขึ้นมาล่อพี่รุทธิ์เลยค่ะอรขอบอกว่าไม่ สำเร็จ
ไปละค่ะ จะไปหาพี่รุทธิ์" อรเดินไปที่ประตู แล้วหันมาบอกกับวิกันดาว่า
"อรยังรักคุณพี่นะคะ" อรอินทร์ชูสามนิ้วประมาณว่า ฉันรักเธอแล้วเดินออกไป
วิกันดาส่ายหน้า นุ ดีเห็นอรอินทร์กับวรนารีเดินกลับออกไป
ก็เป็นห่วงวิกันดาจึงเข้ามาดู วิกันดาส่งยิ้มบอกว่า เธอไม่เป็นอะไร "หนูเกลียดเขา
เขาจะด่าจะว่า หนูทนได้ แต่หนูเกลียดที่เขาทำให้คุณเป็นทุกข์
เขาพยายามแย่งสามีของคุณอย่างเปิดเผย" นุดีเจ็บแทน "อาจจะเป็นเพราะเขารักมากก็ได้"
"คุณใจดีแม้กระทั่งกับคนที่แสดงว่าเป็นศัตรูอย่างเปิดเผย" " ไม่ใช่
มันไม่มีใจต่างหาก นุดีก็เห็นแล้วว่าพี่ไม่สามารถทำอะไรให้เด็ดขาดได้ นอกจากรอเวลา
คือรอให้เขาไปเสียจากพี่หรือไม่ก็จนกว่าเขาจะหาวิธีให้พี่ไปเสียจากเขาโดย
ที่ไม่ถูกตำหนิ" "คุณจะยอมแพ้หรือคะ" "คนเรามีสองอย่างไม่แพ้ก็ชนะ
แต่ไม่มีใครที่จะแพ้หรือชนะตลอดไปหรอก" วิกันดาถอนใจ
อรอินทร์บอกกับวรนารีว่าเธอจะไปพบเค็น เพราะมีธุระจะคุยด้วย
วรนารีจะขอตามไปเพื่อทำคะแนน แต่อรอินทร์ไม่ยอมเพราะกลัวเสียแผน "อย่าลืมนะยะว่า
เค็นเป็นของฉัน" วรนารีย้ำ "เออน่า รู้แล้ว" อรอินทร์รับคำ แล้วแยกไปหาเค็นที่บ้าน
เค็น แปลกใจที่อรอินทร์มาพบเขาถึงที่บ้าน จึงรีบเชิญเธอเข้ามานั่งข้างใน
อรอินทร์ทำหวานใส่เค็นแล้วเริ่มเข้าเรื่อง
เธอบอกกับเค็นว่าที่มาพบวันนี้ก็เพื่อจะคุยเรื่องนุดี เค็นสีหน้าประหลาดใจ
"นุดีมีปัญหาเรื่องเข้าไปพัวพันกับสามีคนอื่น" อรอินทร์ว่า "นุดีไม่ผิด
ผู้ชายคนนั้นเข้ามายุ่งกับเธอเอง" เค็นออกรับแทน "หมายความว่าคุณทราบ
แล้วคุณทราบหรือเปล่าว่าผู้ชายคนนั้นคือด็อกเตอร์อนิรุทธิ์" อรอินทร์ซัก
เค็นชะงักมองอรอินทร์ด้วยสีหน้าตกใจถามกลับว่า "ไม่ใช่ลุงของเขาหรือครับ" "
นั่นก็ด้วยค่ะ
แต่ที่ฉันจะมาคุยกับคุณเป็นของด็อกเตอร์อนิรุทธิ์กับด็อกเตอร์วิกันดา"
อรอินทร์ตีหน้าเศร้าแล้วแต่งเรื่องโกหกเค็น
เพราะต้องการให้เค็นดึงนุดีออกมาจากอนิรุทธิ์ เค็นนั่งทบทวนเรื่องราว
ที่ได้ยินจากปากอรอินทร์ด้วยความสับสน เขาตัดสินใจโทรหาเจนจบเพื่อขอคำปรึกษา
เจนจบเมื่อรู้ว่าอรอินทร์มาพูดเรื่องนุดีกับเค็นก็ไม่สบายใจนัก จึงรับปากว่า
จะมาพบเค็นในวันพรุ่งนี้ อรอินทร์โทรหาอนิรุทธิ์และพาลหา
เรื่องเพราะระแวงว่าอนิรุทธิ์จะแอบไปหานุดี เธอต่อว่าอนิรุทธิ์
จนอนิรุทธ์รำคาญจึงตัดบท "อร
ถ้าอรยังหงุดหงิดอารมณ์ไม่ดีอย่างนี้ก็อย่าเพิ่งคุยกันเลย เอาไว้พรุ่งนี้
หายโมโหแล้วค่อยโทรหาพี่ เอาอย่างนี้ อรอาบน้ำให้สบายแล้วเข้านอน
พรุ่งนี้พี่จะไปรับแต่เช้าเลยดีไหม" "ถ้าพี่รุทธิ์ไม่มาภายในครึ่งชั่วโมงนี้
อรจะกินยาตาย แล้วก็จะเขียนจดหมายประจานให้หมดทุกคน"
อรอินทร์สวนกลับแล้วปิดโทรศัพท์ทันที " อร! อร โธ่เว้ย"
อนิรุทธิ์กระแทกตัวลงนั่งหงุดหงิด
แล้วเกิดลังเลเพราะกลัวว่าอรอินทร์จะกินยาตายขึ้นมาจริง
เขารีบหยิบกุญแจรถแล้วเดินออกไป วิกนดากำลังจะพาลูกๆ ขึ้นนอน
นุ่นกับโหน่งเห็นอนิรุทธิ์จะออกไปข้างนอก ก็เข้ามาอ้อนขอให้ส่งพวกเขาเข้านอนก่อน
อนิรุทธิ์อึกอักอ้างว่ามีธุระด่วน เด็กๆ ทำท่าจะไม่ยอม วิกันดาจึงบอกกับลูกๆ ว่า
"นุ่น โหน่ง คุณพ่อบอกว่ามีธุระก็อย่ากวนคุณพ่อซิลูก หรือว่าคุณแม่แทนคุณพ่อไม่ได้"
"ได้ครับ / นุ่นก็ได้ค่ะ" โหน่งกับนุ่นพูดพร้อมกัน "งั้นก็ไป" วิกันดาจูงเด็กๆ
ไปห้อง "ขอบใจมากนะวิ" อนิรุทธิ์โล่งใจ รีบลงบันไดไป "พี่รุทธิ์มาเลทไป 1
นาทีครึ่ง" อรอินทร์บอกกับอนิรุทธิ์เมื่อเขาลงมาจากรถ
"อรจะไม่ให้เวลารถติดไฟเขียวไฟแดงบ้างเลยหรือ" อนิรุทธิ์ว่า " ก็เพราะให้น่ะซีคะ
อรถึงยังไม่ได้กินยาที่เตรียมไว้นั่น" อรชี้ไปที่โต๊ะกลางสนาม
อนิรุทธิ์มองตามแว่บหนึ่งแล้วถามว่า อรอินทร์มีธุระอะไร
อรอินทร์พาอนิรุทธิ์เข้าไปในบ้าน อนิรุทธิ์ถามย้ำว่าอรอินทร์มีธุระอะไรกันแน่ "แหม!
จะไม่หายใจหายคอบ้างหรือคะ ไม่เห็นเหมือนเมื่อก่อนนี้เลย
ขนาดอรนอนแล้วยังโทรขึ้นไปปลุก สงสัยจะหมดระยะโปรโมชั่น จริงๆ อย่างที่เขาว่า"
อรอินทร์ตัดพ้อ "ทุกคนต้องมีเวลาเป็นส่วนตัวบ้าง มันไม่เกี่ยวกับกับหมดโปรโมช่ง
โปรโมชั่นอะไรหรอก" อนิรุทธิ์ออกตัว อรอินทร์เอนตัวพิงพนักมองอนิรุทธิ์เพ่งพิศ
อนิรุทธิ์ร้อนตัวถามว่า อรอินทร์มองเขาทำไม "อยากรู้ว่าพี่รุทธิ์โกหกอรหรือเปล่า"
อรอินทร์ว่า "ไหนอรบอกว่าจะเอาอย่างวิเขาไง" "อรพยายามแล้วค่ะ
แต่ยอมรับว่าเป็นไปไม่ได้แน่นอน เรามันคนละ character กัน" "แล้วอรจะเอายังไง
เราลองถอยคนละก้าวดีไหม" อนิรุทธิ์เสนอ "ไม่ดีค่ะ
เพราะนั่นเป็นสัญญาณของการเลิกกัน" อรอินทร์นัยน์ตาเป็นประกายวาว
"ถ้าอย่างนั้นอรจะเอายังไง" อนิรุทธิ์ชักเบื่อ " อรไม่ใช่นังนวล
หรือผู้หญิงที่พี่รุทธิ์เคยผ่านมา
อรไม่เคยถูกผู้ชายบอกเลิกหรือแม้แต่ถอยกันคนละก้าว อรจะทนไม่ได้
ถ้าต้องเป็นฝ่ายถูกทอดทิ้ง" "อรก็เป็นฝ่ายทิ้งพี่ซิ" "อย่าพูดอย่างนั้นกับอร
อรขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าถ้าพี่รุทธิ์ทรยศอร
พี่รุทธิ์จะคาดไม่ถึงทีเดียวว่าคนอย่างอรสามารถทำอะไรได้บ้าง"
อรอินทร์ทุบโต๊ะสีหน้าเหี้ยม
อนิรุทธิ์สะดุ้งคาดไม่ถึงกับความเหี้ยมเกรียมของอรอินทร์ อนิรุทธิ์กลับมาถึงบ้าน
ก็เข้ามาปรับทุกข์กับวิกันดาเรื่องอรอินทร์ เพราะทนความร้ายกาจของเธอไม่ได้
วิกันดาสวนทันควันว่า "แต่ทุกคนต้องทนความร้ายของคุณ
เพราะคุณรักผู้หญิงทุกคนที่คุณพบ" "แสดงว่า คุณก็ระแวงนุดีเหมือนกับอรอินทร์"
"ก็คุณบอกว่าคุณไม่ได้คิดอะไรกับนุดีไม่ใช่หรือคะ" "ใช่
ถ้าอรเข้าใจผมเหมือนที่คุณเข้าใจก็ดี"
"คุณจะได้มีความสุขกับผู้หญิงทุกคนที่คุณพอใจ" "เคยคิดไหมว่า
คุณหมดเวลาไปกับการประชดประชันที่ไร้สาระไปเท่าไหร่"
"งั้นเวลาของคุณก็คงหมดไปกับความรักความใคร่ที่มีสาระกระมัง"
"ผมอยากคุยกับคุณให้สบายใจนะวิ" อนิรุทธิ์ถอนใจ "อ้อ หรือคะ" "เอาเถอะ
ถึงยังไงคุณก็ดีกว่าอรอินทร์ คุณไม่ได้หวงผมจนเป็นบ้าเป็นหลังเหมือนเขา" "
เพราะฉันไม่ได้มีอะไรผูกพันกับคุณแล้วต่างหาก คนเราไม่เหมือนกัน
คุณจะกะเกณฑ์ให้ใครเป็นอย่างที่คุณอยากให้เป็นไม่ได้
อรอินทร์ไม่ใช่ฉันและฉันก็ไม่ใช่เขา เขาโกรธเขาหึงเขาก็มีวิธีแสดงออกอย่างนึง
ส่วนฉันก็มีวิธีของฉัน" "เขารุนแรงเอะอะโวยวาย
ผมถึงได้รักและยกย่องคุณไม่มีวันเสื่อมคลาย" "ฉันนึกว่านั่นเป็นเสียงลม"
วิกันดายิ้มนิดๆ อนิรุทธิ์ถอนใจหมดอารมณ์เดินกลับห้องทันที อร
อินทร์เจ็บใจที่อนิรุทธิ์หนีกลับไปดื้อจึงโทรตาม แต่อนิรุทธิ์ก็ปิดเครื่อง
อรอินทร์ยิ่งแค้นจึงโทรหาวิกันดา แต่วิกันดาไม่รับโทรศัพท์อีก
อรอินทร์บุกมาที่บ้านกลางดึกแล้วอาละวาดใส่อนิรุทธิ์กับวิกันดา
นวลชวนเตื้องออกมาแอบดู
เห็นอนิรุทธิ์ตำหนิอรอินทร์ที่บังอาจล่วงเกินวิกันดาเพราะเธอไม่มีสิทธิ
อรอินทร์กรี๊ดลั่น "ไม่มีสิทธิอะไร พูดให้ดีนะว่าอรไม่มีสิทธิอะไร" " ออกไปข้างนอก
อย่ามาแผดเสียงในนี้"
อนิรุทธิ์ลากตัวอรอินทร์ออกไปนั่งรอที่หน้าบ้านแล้วมาตามวิกันดาให้ออกไป ด้วยกัน
เพราะไม่อยากให้ลูกๆ ตื่นมาได้ยินเข้า วิกันดาจึงต้องเดินออกไป " ดี
คุณพี่มาก็ดีเหมือนกัน เพราะอรกับพี่รุทธิ์ทะเลาะกันเพราะเด็กของคุณพี่
อีเด็กนุดีมันทำตัวบริสุทธิ์ใสซื่อไร้เดียงสา เพราะมันจะจับพี่รุทธิ์"
อรอินทร์ต่อว่า "ฉันบอกคุณแล้วว่าไม่ใช่ นุดีแค่เด็กเงียบๆ
ธรรมดาแล้วคุณจะต้องกลัวอะไร" วิกันดาตอกกลับ "ไม่ได้กลัว แต่เกลียด
อรเกลียดอีพวกเด็กสาวๆ ที่ระริกระรี้อยากมีผัวจนตัวสั่น"
"แล้วเห็นใครไม่อยากมีบ้างล่ะ" อรนิรุทธิ์โพล่งออกมา "อย่ามาพูดบ้าๆนะพี่รุทธิ์"
อรอินทร์จี๊ด "ทำไม ทีเราเองนะพูดได้ แล้วทำไมคนอื่นจะพูดไม่ได้"
"เพราะอรเป็นเมียพี่รุทธิ์" "เมียพี่เขายืนเฉยอยู่นี่
วิเขาเป็นเจ้าของพี่อย่างถูกต้องตามกฎหมาย แต่ยังไม่เห็นเขาพูดอะไรสักคำ"
"ใครมันจะเฉยก็ช่าง ฉันไม่สน เพราะฉันเฉยไม่ได้ เข้าใจไหม" อรอินทร์ตะเบ็งเสียง "
กลับไปเถอะอร กลับไปนอนสงบสติอารมณ์ พี่ก็มีเรื่องจะบอกอรเหมือนกัน
ผู้ชายอย่างพี่น่ะถ้าคิดจะจับละก็จับไม่อยู่หรอกแต่ถ้าไม่คิดจะจับ พี่ก็จะซานมาเอง
ถ้าไม่เชื่อก็ถามวิดู" "อรไม่เชื่อ พี่รุทธิ์น่ะสันดานปลาไหล
ไม่มีวันจะอดอยู่กับโคลนเลนได้หรอก" "ถ้ารู้อย่างนั้นแล้ว
ทำไมไม่ปล่อยให้อยู่กับโคลนเลนตามประสาของมันล่ะ" " อรไม่นึกเลยว่า
พี่รุทธิ์จะเป็นคนอย่างนี้ อย่าลืมว่าพี่รุทธิ์มีลูกสาวนะ
ตัวเองเคยทำอะไรไว้กับผู้หญิง ระวังผลกรรมมันจะตกถึงลูกสาวบ้าง อย่าลืม"
อรอินทร์สะบัดหน้าเดินน้ำตาไหลออกไป
"เห็นไหมว่าอรอินทร์ไม่ยอมฟังเหตุผลเหมือนคุณเลย" อนิรุทธิ์หันมาหาวิกันดา "
เห็นค่ะ แล้วก็ได้ยินด้วยว่าเขาแช่งยัยนุ่น" วิกันเดินกลับเข้าบ้าน
อนิรุทธิ์เกาหัวมองตาม นวลที่แอบดูอยู่หันมาบอกเตื้องว่า "สงสารคุณผู้หญิงจัง"
"เพิ่งคิดได้หรือแก" เตื้องตอกกลับ อนิรุทธิ์ปรึกษาวิกันดาว่า
เขาคงต้องห่างจากอรอินทร์บ้างดีไหม แต่วิกันดาไม่มีความเห็น
"อารมณ์ปรวนแปรยังกับพายุ" อนิรุทธิ์บ่นต่อ "ฉันว่าสมกับคุณดี"
"แล้วเห็นด้วยหรือเปล่าเรื่องนุดี" "ตอนนี้ยังไม่รู้
แต่ไม่กล้ารับรองว่าต่อไปจะไม่เห็นด้วย" "ก็ดี เพราะผมเองก็ไม่ชอบสัญญาอะไรกับใคร"
" ฉันเห็นด้วย คุณไม่ควรสัญญากับใคร โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง เพราะจะผิดสัญญาเปล่าๆ"
วิกันเดินหนีเข้าห้อง อนิรุทธิ์ยืนอึ้งแล้วเดินกลับห้องตัวเอง
"พี่บอกแล้วว่าวันหนึ่ง อรจะต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่า"
ถาวรบอกกับอรอินทร์ที่เดินร้องไห้เข้ามา " อรก็บอกแล้วเหมือนกันว่าไม่มีทาง
ร้องไห้มีหลายแบบ น้ำตาอรนั่นสั่งอรว่า
แกจะต้องเข้มแข็งและเอาชนะทุกคนที่ทำร้ายแกให้ได้"
อรอินทร์หันมาตอบแล้วเดินหนีขึ้นห้อง เธอบอกกับตัวเองว่า "ฉันไม่ใช่นังวิกันดา
แต่ฉันคืออรอินทร์ และฉันจะใช้วิธีของอรอินทร์" อร
อินทร์ไปหาวรนารีแต่เช้าและเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้ฟัง
วรนารีตาค้างเมื่อรับรู้ความร้ายกาจของเพื่อนรัก
เธอบอกให้อรอินทร์ตัดใจจากอนิรุทธิ์เสีย "อย่าลืมว่า แกน่ะสวยเลือกได้
แล้วมันเรื่องอะไรจะต้องมานั่งเจ็บช้ำระกำใจ กับผู้ชายเจ้าชู้คนเดียว"
แต่อรอินทร์ไม่ฟังเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาบอกว่าจะสั่งพวงหรีดไปให้นุดี วรนารีอึ้ง
นุดีเปิดประตูห้องออกมาก็พบพวงหรีดสีดำแขวนอยู่หน้าห้อง เธอตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
เธอโรหาวิกันดา ซึ่งในตอนนั้นวิกันดาก็กำลังนั่งคุยเรื่องธรรมมะอยู่กับพลเวทย์
และมีอนงค์นารถนั่งหาวอยู่ข้างๆ วิกันดาเป็นห่วงนุดี
เธอขยับตัวลุกขึ้นบอกกับอนงค์นารถว่า "นุดีโทร.มาบอกว่า
มีคนเอาพวงหรีดไปวางหน้าห้อง" "ต๊าย! ไป เราไปด้วย คุณพลเวทย์ไปด้วยกัน"
อนงค์นารถลากพลเวทย์ตามวิกันดาไป " หนูไม่ทราบว่าหนูไปทำอะไรให้ใคร
ถึงได้ต้องแกล้งกันถึงขนาดนี้" นุดีร้องไห้อย่างเสียขวัญเมื่อเห็นวิกันดา
พลเวทย์เอ่ยว่า "มันเป็นธรรมดาของโลก" "ส่งพวงหรีดให้คนเป็นๆ เนี่ยหรือคะ
เป็นธรรมดาของโลก
งั้นทำไมไม่แขวนมันเสียทุกห้องเลยล่ะมาเจาะจงแขวนเฉพาะห้องนุดีทำไม"
อนงค์นารถแค้นแทน พลเวทย์รีบปรามภรรยา
อนงค์นารถหันมาดุสามีแล้วเดาว่าคนที่ส่งมาน่าจะเป็นอรอินทร์
"ไม่มีหลักฐานอย่าเพิ่งไปกล่าวหาใคร บาป" พลเวทย์ว่า "ให้ตายเถอะ
ฉันไม่น่าพาตานี่มาด้วยเล้ย" อนงค์นารถบ่น "นุดี นอกจากคุณอรอินทร์แล้ว
เคยมีเรื่องกับใครหรือเปล่า" วิกันดาซัก
นุดีเอ่ยถึงนพวรรณแต่อนงค์มั่นใจว่าไม่ใช่แน่ " คนธรรมดาไม่ชอบหน้ากัน
เขาคงไม่คิดอะไรได้บ้าขนาดนี้ร้อก ไอ้นี่มันต้องบ้าถึงขนาด
ซึ่งไม่มีใครอีกแล้วนอกจากแม่อรอินทร์ ไม่เป็นไร
ไม่มีหลักฐานก็ไม่มีหลักฐานเดี๋ยวฉันจัดการเอง" อนงค์นารถคิดแผนเอาคืน
แล้วรีบไปพบสีหนาทเพื่อขอตัวฉวีเพ็ญมาช่วยงาน อนงค์
นารถกลับมาที่คอนโดของนุดีพร้อมด้วยฉวีเพ็ญ เธอถามหาพลเวทย์กับวิกันดา
วิกันดาตอบบ่าพลเวทย์ขอตัวกลับไปแล้ว
เพราะคงไม่ชินกับบรรยากาศซุบซิบนินทาของผู้หญิง
แล้วถามกลับเรื่องของที่ฉววีเพ็ญกับอนงค์นารถบอกว่าจะส่งไปให้อรอินทร์เพราะ
อยากรู้ว่าเป็นอะไร ฉวีเพ็ญอ้าปากถุงให้วิกันดูใกล้ๆ
วิกันดาเห็นแล้วก็สะดุ้งรีบห้ามเพื่อน "เพ็ญ นารถ ไม่ดีมั้ง" "โฮ้ย
นี่แหละดีที่สุดแล้ว ดอกใหญ่ด้วย แพงเหมือนกันนะเนี่ย
รับรองว่าต้องถูกใจคุณอรอินทร์เธอแน่" ฉวีเพ็ญกับอนงค์นารถยืนยัน วิกันดาดูลังเล
นุดียื่นหน้าไปดูบ้าง แล้วก็สะดุ้งเช่นกัน "เราสองคนนี่ความคิดสร้างสรรค์สุดๆ"
ฉวีเพ็ญบอกกับอนงค์นารถ ฉวี
เพ็ญกับอนงค์นารถให้คนส่งดอกไม่จันท์ไปให้อรอินทร์ที่บ้าน
อรอินทร์กรี๊ดลั่นรีบโทรกลับมาเล่นงานนุดี แต่ฉวีเพ็ญคว้าโทรศัพท์นุดีมาพูดเอ
"สวัสดีค่ะคุณน้อง แหม ทำเป็นจำไม่ได้
ก็คุณพี่ที่เคยตบเพื่อนของคุณน้องกลางห้างไงคะ" ฉวีเพ็ญแนะนำตัว
"แกไปทำอะไรอยู่กับนุดี" " อ๋อ พอดีนุดีโทรมาบอกว่า
มีคนบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ส่งพวงหรีดมาให้พวกพี่ช่วยกันวิเคราะห์แล้วสรุปได้ว่า
คงไม่มีใครอีกแล้วนอกจากคุณน้องที่ทำบ้าขนาดนี้ได้"
"แล้วพวกแกก็เลยส่งดอกไม้จันท์มาให้ฉัน" "ช่อใหญ่ด้วยนะคะนั่น
ถ้าชอบก็บอกได้เลยนะคะ แล้วคุณพี่จะส่งไปให้อีก"
อนงค์นารถช่วยพูดแล้วปิดโทรศัพท์ทันที "ฉันว่าเรื่องมันจะไปกันใหญ่แล้ว"
วิกันดากังวล วรนารีขำกลิ้งเมื่อรู้ว่าอรอินทร์ได้รับดอกไม้จันท์จากพวกนุดี
แล้วยุต่อว่า "แสดงว่ามันประกาศสงครามชิงผู้ชายกับแก แต่ลำพังมันน่ะไม่เท่าไรหรอก
อีพวกไก่แกแม่ปลาช่อนที่ล้อมรอบนั่นแหละตัวสำคัญ" "ฉันจะฟ้องพี่รุทธิ์" "
ทางโน่นเขาก็มีพวงหรีดเป็นหลักฐานเหมือนกัน คิดให้ดี
เล่นสงครามประสาทกับมันนั่นแหละ ดีที่สุด โดนแรงเสียดทานมากๆ เข้า
เดี๋ยวก็เฉาตายเอง" วรนารีแนะนำ อนิรุทธิ์อยากเอาใจวิกันดาจึงอาสารับ ส่งเธอไปทำงาน
และอ้างว่า "ผมจำได้ คุณเคยบอกผมว่า อยากให้ผมไปรับไปส่ง ผมมาคิดๆ ดู ก็ดีเหมือนกัน
คุณจะได้ไม่ต้องนั่งระแวงผม" "เพิ่งคิดออก หลังจากที่ฉันพูดมาตั้งนานแล้วน่ะหรือคะ
ไม่เป็นไรค่ะ ฉันขับรถเก่งแล้ว และรู้สึกว่าเป็นอิสระดีที่ไม่ต้องอาศัยใครด้วย"
วิกันดารู้ทันความคิด "นานๆ จะเห็นคุณงอนสักที" " ถ้าฉันงอนกับคุณก็แสดงว่า
ฉันยังมีความรู้สึกกับคุณอยู่ไม่ว่าจะเป็นรักหรือเกลียด แต่นี่มันชินชาไปหมด
มันไม่มีความรู้สึกอะไรเหลือไว้ให้คุณเลย ไม่ว่ารักหรือเกลียด"
"ผมไม่อยากทะเลาะกับคุณ ทะเลาะทีไรก็แพ้ทุกที ตกลงนะจ๊ะ ผมจะไปรับไปส่งคุณ
ตอนนี้เด็กๆ ปิดเทอมแล้วด้วย" อนิรุทธิ์ประจบ "ขากลับฉันต้องไปส่งนุดี"
วิกันดาปรายตามองรุทธิ์แว่บหนึ่งเมื่อพูดถึงนุดี "ก็ไม่เห็นเป็นอะไรนี่
เด็กของคุณไม่มีปัญหาอะไรกับผมอยู่แล้ว" อนิรุทธิ์ยิ้มพราย
"ระวังอย่าให้ใครเอาระเบิดมาขว้างฉันก็แล้วกัน" วิกันดาเดินหนี อนิรุทธิ์ยิ้มมองตาม
อนิรุทธิ์ มาส่งวิกันดาในตอนเช้า เรียกเสียงฮือฮาจากบรรดาสาวได้มากทีเดียว
ท่านผู้หญิงเห็นอนิรุทธิ์ก็เข้ามาทักทายแล้วล้อวิกันดาว่า "ดูซิ
คุณวิกันดาหน้าตาสดชื่นทีเดียว" วิกันดายิ้มอ่อนๆ
อนิรุทธิ์ขอตัวแล้วกระซิบบอกวิกันดาว่า "เย็นนี้ผมมารับนะจ๊ะ" วิกันดารับคำ อร
อินทร์รู้ว่าวรนารีว่าจะไปหาเค็นในตอนเย็น ก็ขอตามไปด้วย
เพราะได้ยินวรนารีบอกว่าเธอจะไปขวางนุดีที่มาเรียนภาษากับเค็นในตอนเย็น
วรนารีไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรจึงได้แต่ขอร้องอรอินทร์ว่า
ห้ามมีเรื่องและห้ามทำเสียบรรยากาศเด็ดขาด อรอินทร์รีบรับปาก นุดีเห็น
อนิรุทธิ์มารับวิกันดากลับบ้านก็เกรงใจจึงจะขอกลับเอง
เพราะต้องไปเรียนภาษากับเค็นด้วย
แต่วิกันดาไม่ยอมเธอให้นุดีไปด้วยกันและให้อนิรุทธิ์ไปส่งที่บ้านเค็น
วิกันดาเห็นรถเจนจบจอดอยู่หน้าบ้านเค็นก็ดีใจจะรีบลงไปพบเพราะคุยกันถูกคอ
อนิรุทธิ์หึงจึงพาลหาเรื่อง นุดีแอบยิ้มที่เห็นอนิรุทธิ์หึงวิกันดา เจน
จบออกมาเปิดประตูให้วิกันดากับนุดีแต่พอเห็นอนิรุทธิ์ก็มีสีหน้าแปลกใจ
เขาเชิญทุกนเข้าบ้านแล้วเปรยกับอนิรุทธิ์ว่า "คุณอนิรุทธิ์คงดีใจ
เพราะประเดี๋ยวอรอินทร์ก็มาด้วย" อนิรุทธิ์ชะงัก "ดีจัง มากันหลายๆ คนสนุกดี"
วิกันดาเย้ย "เค็นเขาเตรียมอาหารญี่ปุ่นไว้เลี้ยงด้วย ชอบทานอาหารญี่ปุ่นไหมนุดี"
"ชอบค่ะ" นุดีตอบ "งั้นดีเลย คุณวิน่ะชอบอยู่แล้ว" เจนจบบอกต่อ
อนิรุทธิ์ฟังแล้วก็ไม่พอใจ ยุทธการ มาหานุดีที่คอนโดแต่ไม่พบ
เขานึกระแวงจึงโทรหาอนิรุทธิ์ อนิรุทธิ์บอกกับยุทธการว่า
นุดีอยู่ที่บ้านเค็นเพราะมีเรียนภาษา "แต่ไม่ต้องห่วงเพราะมากันหลายคน
รวมทั้งด็อกเตอร์วิกันดาด้วย" "ผมฝาก อาจารย์ช่วยดูด้วยนะครับ"
ยุทธการขอร้องอนิรุทธิ์รับปากแล้วกดวางสายเพราะอรอินทร์กับวรนารีกำลังเดิน เข้ามา
"พี่รุทธิ์มากับใครคะ" อรอินทร์จ้องจับผิด อนิรุทธิ์ตอบว่ามากับวิกันดา
"แล้วนังนั่นล่ะคะ มาด้วยหรือเปล่า เอ้อ อรหมายถึงนุดี"
"เขาก็มาเรียนหนังสือเป็นประจำอยู่แล้วนี่" อนิรุทธิ์เดินนำสองสาวเข้าบ้าน หลัง
จากเลิกเรียนเค็นก็ทำอาหารญี่ปุ่นให้ทุกคนชิม
วรนารีตามประกบเค็นไม่ห่างทำราวกับเป็นคนรักของเขา
ในระหว่างที่นั่งทานอาหารเค็นก็ชวนนุดีคุยเพราะเห็นเธอเงียบไป
แต่วรนารีคอยขัดขวางและพูดแดกดันเป็นระยะๆ อนิรุทธิ์สงสารจึงชวนเปลี่ยนเรื่องคุย
เขาถามเค็นถึงเรื่องการเรียนของนุดีว่าเป็นอย่างไรบ้าง "เก่งมากครับ" เค็นตอบ
เจนจบหันมาชวนวิกันดาคุย อรอินทร์เห็นเข้าก็รีบใส่ไฟหวังให้ผิดใจกับอนิรุทธิ์
เค็นถามนุดีว่าอยากไปญี่ปุ่นไหมเพราะทุกคนที่นี้เคยไปอยู่ญี่ปุ่นแล้ว "อยากค่ะ
แต่คงไม่มีโอกาส" นุดีว่า "ไม่แน่หรอก สักวันคงได้ไปแน่
คนเราถ้ามีความตั้งใจจริงเสียอย่าง อยากทำอะไรก็ทำได้ อยากไปไหนก็ไปได้"
อนิรุทธิ์ให้กำลังใจ "มีคนเขาเตรียมจะพาเหาะอยู่แล้วนี่ จะต้องกลัวอะไร"
อรอินทร์กระแทกเสียง "ใครคะ ใครจะพาหนูเหาะ" นุดีทำหน้าซื่อ
วิกันดาอมยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าอรอินทร์เดือด วรนารี รีบแตะแขนอรอินทร์
เจนจบยิ้มกับวิกันดาทำราวาวกับกำลังดูการแสดง
ส่วนเค็นก็มองทางโน้นทีมองทางนี้ทีอย่างๆงง
เพราะยังไม่เข้าใจนัยที่แดกดันประชดประชันกัน "ก็เธออยากให้ใครพาไปล่ะ"
อรอินทร์แว๊ดใส่ "หนูไม่ได้อยากให้ใครพาไป" "มีแต่คนอยากพาหนูไปเอง"
อนิรุทธิ์ต่อให้ นุดียิ้มเขิน "เขาว่ามีก็ยังจะมารยาสาไถยเถียงหาอะไรอีก
หรือว่าคิดจะอ่อย" อรอินทร์จะเอาเรื่อง "อรอินทร์ นี่เป็นบ้านเค็น
กรุณาให้เกียรติเจ้าของบ้านเขาบ้าง นุดีเป็นลูกศิษย์ของเขา" เจนจบปราม
"ก็มันยั่วพี่รุทธิ์อยู่นี่เห็นไหม ตาบอดกันรึไง" อรอินทร์ตวาด ทุกคนตกใจ "คุณอร"
วิกันดาเรียก "ไม่ต้องเรียกฉัน
สะใจแล้วล่ะซิที่ใช้อีเด็กหน้าเซ่อนี่มาดึงพี่รุทธิ์ไปจนได้" อรอินทร์ต่อว่าวิกันดา
"มันจะมากไปแล้วนะอร" เจนจบดุ " อ๊อ ออกรับแทนกัน
ถ้าเจ็บแค้นแทนกันนักก็พากลับไปเลยซิ ไปเลย" อรอินทร์ไล่
อนิรุทธิ์สุดทนรีบชวนวิกันดากับนุดีกลับ อรอินทร์ร้องห้ามไม่ให้อนิรุทธิ์ไป
แต่อนิรุทธิ์ไม่สน เขาจับแขนพาวิกันดาจะพาออกไป วิกันดาหันมาจูงนุดีให้ไปด้วยกัน
อรอินทร์จะตามแต่เจนจบดึงไว้ "ปล่อยนะ ไอ้เจนจบ บอกให้ปล่อย ฉันจะตามพี่รุทธิ์"
อรอินทร์ทั้งดิ้นทั้งร้อง แต่เจนจบก็ไม่ปล่อย " เป็นยังไงบ้าง นุดี"
วิกันดาหันมาถามเมื่อเข้ามานั่งในรถเรียบร้อยแล้ว นุดีตอบว่าไม่เป็นไรทั้งๆ
ที่ยังตกใจไม่หาย อนิรุทธิ์ถอนใจบ่นว่า "บ้า คนบ้าชัดๆ" "ก็ใครล่ะคะทำให้เขาบ้า
ถ้าไม่ใช่คุณ เขาก็ไม่เป็นถึงขนาดนี้" วิกันดาต่อว่า
เพราะได้ยินเสียงอรอินทร์อาละวาดอยู่ในบ้านเค็น
อนิรุทธิ์ถอนใจอีกเฮือกแล้วออกรถอย่างแรง
วรนารีเห็นอรอินทร์อาละวาดหนักก็ชวนกลับบ้าน แต่กลับโดนอรอินทร์ตวาดใส่
แล้วหันไปยุให้เจนจบจีบวิกันดาเพื่ออนิรุทธิ์จะได้เป็นของเธอ " จะบ้าไปใหญ่แล้ว
ด็อกเตอร์อนิรุทธิ์กับคุณวิเขาเป็นสามีภรรยากัน เขารักกัน
ไม่มีใครแยกเขาจากกันได้หรอก หยุดพร่ำเพ้อเสียที" เจนจบตวาดกลับ "พี่รุทธิ์รักฉัน
เขาไม่ได้รักเมียเขาไม่ได้รักอีนุดี" อรอินทร์คร่ำครวญ "ขอโทษนะเค็น
ผมจะพาอรอินทร์ไปส่งบ้านก่อน ไม่งั้นก็อาละวาดเป็นหมาบ้าอยู่อย่างนี้"
เจนจบบอกกับเค็น วรนารีอาสาไปส่งอรอินทร์เอง " คุณเอาไปไม่ไหวหรอก คุณกลับไปเถอะ"
เจนจบรวบตัวอรอินทร์ลากออกไปโดยอรอินทร์ดิ้นรนตลอดแถมยังทำร้ายเจนจบอีกด้วย
เค็นมองตามอย่างใจหายใจคว่ำ เจนจบจับอรยัดเข้าไปในรถแล้วพูดเตือนสติให้เธอนึกถึงลูก
เพราะไม่อยากให้ลูกซึมซับความบ้าของเธอไป " หรือว่าคุณอยากให้ลูกเป็นเหมือนคุณ
คุณอยากให้หนูนิ่มเที่ยวไปแย่งสามีของชาวบ้านใช่ไหม อย่าลืมว่าลูกอยู่กับคุณ
คุณคือแม่แบบของแกไม่ว่าจะดีหรือเลว ผมจะพาคุณไปส่งบ้าน
ระหว่างทางก็เช็ดน้ำตาให้แห้ง สงบสติอารมณ์ อย่าให้ลูกเห็นความบ้าของคุณเด็ดขาด"
เจนจบออกรถ ส่วนวรนารีที่อยู่กับเค็นในบ้านก็อดห่วงอรอินทร์ไม่ได้
เธอจึงรีบลาเค็นเพื่อตามไปดูอรอินทร์ อนิรุทธิ์ เลี้ยวรถเข้ามาจอดที่หน้าคนโด
โดยวิกันดานั่งพิงพนักด้วยท่าทางเหมือนเหนื่อยหน่ายกับเรื่องที่เกิดขึ้น
นุดียกมือไหว้ขอบคุณทั้งคู่แล้วจะลงจากรถ วิกันดาจะลงไปส่ง
แต่อนิรุทธิ์ขอทำหน้าที่แทน อ้างว่า "ท่าทางคุณเพลียๆ เหนื่อยๆ ผมไปส่งเอง
อย่าคิดมาก ดีไม่ดี เด็กจะพลอยคิดไปด้วย" อนิรุทธิ์เปิดประตูเดินไปกับนุดี
วิกันดาหลับตาลง อนิรุทธิ์ มาส่งนุดีถึงหน้าห้อง นุดีมือไหว้ขอบคุณอีกครั้ง
อนิรุทธิ์ขอโทษนุดีเรื่องอรอินทร์ และถามว่าเพราะอะไรอรอินทร์ถึงไม่ชอบนุดี
นุดีอึกอักรีบหลบตา "ใครจะไม่ชอบใครมันต้องมีสาเหตุ" อนิรุทธิ์ว่า นุ
ดีหันหลังไขกุญแจห้อง แต่มือสั่นกุญแจจึงร่วงลงพื้นนุดีรีบทรุดตัวลงเก็บ
เป็นจังหวะเดี๋ยวกับอนิรุทธิ์ทรุดตัวลงเก็บเช่นกัน มืออนิรุทธิ์ทาบลงบนมือนุดี
นุดีสะดุ้ง อนิรุทธิ์อมยิ้มเอ่ยคำขอโทษ แล้วไขกุญแจห้องให้นุดี ประตูห้องเปิดออก
อนิรุทธิ์คืนกุญแจให้นุดีพร้อมกำชับว่า "อย่าลืมล็อคประตูด้วย นอนหลับฝันดีนะ" "ค่ะ
ขอบคุณค่ะ" นุดีพึมพำเบาๆ แล้วเดินเข้าห้อง อนิรุทธิ์ผลักประตูปิดให้
แล้วเดินไปเปิดด้วยสีหน้ายิ้มกริ่ม ในขณะที่นุดียังยืนสับสนอยู่หน้าประตู
"อารมณ์ดีผิดปกตินะคะ" วิกันดาทักเมื่ออนิรุทธิ์ก้มลงจูบที่หน้าผาก "ระแวงอีกแล้ว"
อนิรุทธิ์ว่า " ระแวงทีไรก็ถูกทุกที แต่คราวนี้ฉันไม่ได้ระแวงเพื่อตัวเอง
สงสารนุดีเถอะค่ะ
คุณก็เห็นอิทธิฤทธิ์ความหึงหวงของอรอินทร์แล้วว่ามันรุนแรงขนาดไหน" วิกันดาขอร้อง
"จะมีมากมายสักเท่าไหร่เชียว" อนิรุทธิ์ขำ "อย่าเล่นกับความแค้นของผู้หญิง
อรอินทร์กับฉันไม่เหมือนกัน เขารักคุณมาก เขาก็แค้นมาก" "แล้วคุณล่ะ
ไม่ได้รักผมมากหรอกหรือ" อนิรุทธิ์พูดแบบล้อๆ "ฉันพูดไปแล้ว ก็ยังยืนยันคำพูดนั้น
คุณไม่ต้องมาถามอีกไม่ว่าจริงหรือเล่น" "ผมก็เหมือนกัน
ผมยังยืนยันคำพูดเดิมว่าผมรักคุณ" อนิรุทธิ์เตรียมออกรถ
"นี่คุณไม่ห่วงอรอินทร์บ้างหรอกหรือ" " ไม่ห่วง
เจนจบอดีตสามีเขาก็อยู่วรนารีเพื่อนรักเขาก็อยู่ แถมยังมีเค็นอีก
เดี๋ยวเขาก็จัดการกันเอง" อนิรุทธิ์ไม่สน วิกันดาเหนื่อยใจเบือนหน้ามองนอกหน้าต่าง
ถาวรเห็นเจนจบพาอรอินทร์ซึ่ง
ดูเหมือนร้องไห้ระบายอารมณ์จนหมดแรงเข้ามาในบ้านก็ร้องถามว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่อรอินทร์ไม่ตอบเธอเดินหนีขึ้นห้องทันที ถาวรนึกระอาจึงหันมาถามเจนจบ
"ไปมีเรื่องมาอีกแล้วละซี คราวนี้ไปประจานตัวเองที่ไหนล่ะ คุณถึงต้องพามาส่ง"
"ที่บ้านเพื่อนผมครับ" เจนจบตอบ " ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไร
มันคงเป็นเวรเป็นกรรมของเขา" ถาวรถอนใจ
บัวเดินลงมาถามถาวรว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะเห็นอรอินทร์เดินร้องไห้เข้าห้อง "
ก็ตามหึงหวงอนิรุทธิ์นั่นแหละ น้องของเรามันไม่ดีเอง ใครมาอีกล่ะ"
เสียงแตรดังที่หน้าบ้าน เจนจบอาสาออกดูให้เอง บัวบ่นกับถาวรว่า เธอสงสารหนูนิ่ม
"ผมเพิ่งพูดกับเจนจบไปว่า คงเป็นเวรเป็นกรรมของเขา" ถาวรเหนื่อยใจ " นั่นนะซีคะ
เพราะไม่รู้จะคิดอะไรได้นอกเหนือไปกว่านี้"
บัวว่าแล้วหันไปมองวรนารีที่เดินเข้ามากับเจนจบ
วรนารียกมือไหว้ถาวรขออนุญาตขึ้นไปดูอรอินทร์ ถาวรพยักหน้ารับ
เจนจบเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วก็ขอตัวกลับ เขายกมือไหว้ลาถาวรกับบัว
บัวมองตามเจนจบแล้วเปรยว่า น่าเสียดาย "เขาไม่ใช่เนื้อคู่กันทำยังไงได้"
ถาวรพูดเหมือนปลอบตัวเอง "นา พี่รุทธิ์เขาไม่รักอรแล้ว เขาทิ้งอรแล้ว"
อรอินทร์ฟูมฟายน้ำตานอง "ไม่หรอก อรอย่าคิดมากนะจ้ะ" วรนารีกอดปลอบ "อรจะทำยังไงดี
พี่รุทธิ์เขากำลังหลงนังนุดี" "เด็กนั่นมันเป็นคนของเมียเขา มันไม่กล้าหรอก" "
น้อยไปซี พี่รุทธิ์เขาไม่สนหรอกว่าใครเป็นใครหรือเป็นคนของใคร
ถ้าเขาจะเอาเสียอย่าง" อรอินทร์น้ำตานองเพราะหวาดระแวง
วรนารีสงสารจึงอยู่ค้างเป็นเพื่อนเพื่อให้อรอินทร์สบายใจ วิกันดานอนไม่
หลับจึงลงมานั่งทอดอารมณ์อยู่ที่ริมสระน้ำ
เธอถอนใจยาวเหมือนจะปลงต่อสรรพสิ่งทั้งมวล
อนิรุทธิ์เองก็นอนไม่หลับเช่นกันจึงตามวิกันดาลงมา
แต่เมื่อวิกันดาเห็นอนิรุทธิ์ก็จะลุกหนี อนิรุทธิ์ดึงมือไหว้พร้อมกับเอ่ยคำขอโทษ
เพราะเริ่มสำนึกบ้างแล้ว แต่วิกันดาไม่รับฟัง เธอดึงมือกลับจะเดินหนี
อนิรุทธิ์กอดเอววิกันดาไว้บอกว่า "ยิ่งเกิดเรื่อง ผมยิ่งรู้สึกถึงคุณค่าของคุณ
ผมตัดสินใจถูกแล้วที่เลือกคุณเป็นแม่ของลูกผม" " ฉันกลับรู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจผิด
คุณเองก็เหมือนกัน ยิ่งเห็นฤทธิ์อรอินทร์ ฉันยิ่งรู้สึกว่า คุณเหมาะสมกับเขา"
วิกันดาปลดมืออนิรุทธิ์ออก "คุณจะพูดว่า หญิงก็ร้าย ชายก็เลวอย่างนั้นซิ"
"คุณพูดเองนะคะ แต่ฉันก็เห็นด้วย" วิกันดาเดินออกไป อนิรุทธิ์มองตามเซ็งๆ
แล้วทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ สีหน้าครุ่นคิด
เมียหลวง จบตอน 12
เครดิต : www.oknation.net/blog/lakorn
|
| |
|
| |
| ความคิดเห็น |
ความคิดเห็นที่ 3
qqq
chenyueqin1997@gmail.com
|
180804yueqin
|
| แสดงความคิดเห็นเมื่อ
: 8/4/2018 8:28:06 AM |
|
|
|
|
ความคิดเห็นที่ 2
efd
|
20180714xiaoke |
| แสดงความคิดเห็นเมื่อ
: 7/14/2018 8:14:19 AM |
|
|
|
|
ความคิดเห็นที่ 1
chanyuan
chanyuan
|
| chanyuan2017.07.15 |
| แสดงความคิดเห็นเมื่อ
: 7/15/2017 10:57:56 AM |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|