Sabuyjaishop [ Lakorn ]

	แหล่ง shopping

	สินค้าจากร้านค้า

ขนตาปลอม

69.00

เอส ไรคส์ จำหน่ายปั๊มอุตสาหกรรม ปั๊มเคมี เครื่องสูบส่งของเหลว-หนืด

8.00

ไอเดียการ์ดใส ปั๊มเคเงิน-เคทอง ประกายวาว

เครื่องสแกนลายนิ้วมือ ZK U260-C

Revitox Creme ครีมหน้าเด้ง โบท๊อก

~~2,095~~ 1,775

ลำโพง บลูทูธ Bluetooth Speaker ไร้สาย กันน้ำ HPBTS-06

~~1,290~~ 490

คอนโดสำหรับเช่า 2 ห้องนอน City Garden Pattaya (ซิตี้ การ์เด้น พัทยา)

รายละเอียดราคา

Real Hair : Natural Hair Serum 50ml. (เรียวแฮร์ เนเชอรัล เซรั่ม)

~~1,590~~ 1,290

บริษัท เอส ไรคส์ จำหน่ายเครื่องจ่ายสารละลายคลอรีนสารส้มปูนขาวจ่ายน้ำยาล้างตะกรัน

~~8,888~~ 7,999.20

ขนมกล้วยอบเนย

192.00

แอร์ SHAPR PR13

รายละเอียดราคา

Olympus City Garden (โอลิมปุส ซิตี้ การ์เด้น)

รายละเอียดราคา

แบตเตอรี่สำรอง ELOOP รุ่น E12 ความจุ 11000 mAh ลายไม้ E

690.00

สารสกัดจากธรรมชาติ เพื่อกำจัดยุงและแมลง สารส้ม ก้อน,คลอรีน ผง,เกล็ด 60%,90%,

Skin Biology Super CP Serum Set (2 Items) เซ็ต

950.00

ลำโพงบลูทูธ Wireless Speaker Bluetooth ไร้สาย Remax HPRB-M5 สเตอริโอ ขนาดพกพา

~~2,290~~ 990

CI&SI-1531 เสื้อแขนสั้น มิกกี้ Chanel สีดำ/สีแดง

~~299~~ 150

LG เครื่องซักผ้าฝาบน ขนาด 12 KG.

9,590.00

โปรแกรมเช็คสต๊อคผ่าน Ipad หรือ Tablet , โปรแกรมนับสต๊อคผ่าน Ipad หรือ Tablet

8,900.00

ขนมปังกระเทียม

192.00

พระขุนแผนพรายกัญญา พรายแม่นิด เนื้อลองพิมพ์ ฝังตะกรุดทองแดง ญาครูจุณฑ์ เสนาสนะวัตร์ป่าเจ้าสัว อุบลฯ

Reebok เสื้อยืดคอกลมสีม่วงเข้ม ไซส์ S ของมันต้องมี

220.00

คอนโดสำหรับเช่า 1 ห้องนอน The Cloud Condominium Pattaya (เดอะ คลาวด์ คอนโดมิเนียม พัทยา)

รายละเอียดราคา

แอร์ SHAPR PR24

29,900.00

เบบี้หมีพูห์ Disney Winney The Pooh Baby

~~950~~ 650

เรื่องย่อละคร ตามบทโทรทัศน์

เมียหลวง [ ตอนที่ 9 - 10 ]

จำนวนคนเข้าชม : 321 ครั้ง update : 17/3/2009

เมียหลวง 9

"อร ใจเย็นๆ" วรนารีโอบกอดอรอินทร์ที่กำลังสติแตกอย่างปลอบใจ
แต่อรอินทร์ก็ยังไม่หยุดอาละวาด บัวเดินเข้ามาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ถามอรอินทร์ว่า
เรียกเธอทำไม "อีบ้า หูแตกหรือไง ฉันบอกให้เอาน้ำมาล้างเสนียดไอ้เจนจบ ไปซี
ไปเอามา" อรอินทร์แผดเสียง แต่บัวยังยืนนิ่ง
วรนารีชวนอรอินทร์เข้าไปสงบสติอารมณ์ในห้อง บัวเห็นดีด้วยเธอบอกว่า "ดีค่ะ
สติแตกยังไม่เท่าไหร่ พี่กลัวว่าเส้นโลหิตจะแตกเอานะซีคะ" อรอินทร์กรี๊ดลั่น
วรนารีรีบลากตัวอรอินทร์กลับห้อง บัวถอนใจ
วรนารีอยู่เป็นเพื่อนและคอยปลอบใจอรอินทร์จนเธอหยุดอาละวาดแล้ว
จึงลงมาคุยกับบัวพร้อมขอโทษบัวแทนอรอินทร์ บัวถอนใจบ่นว่า " น่าสงสารหนูนิ่ม
ที่พี่อดทนอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่อหนูนิ่มคนเดียว พี่น่ะโกรธจนเลิกโกรธแล้วละค่ะ
เมื่อไหร่ที่หนูนิ่มพ้นปากเหยี่ยวปากกาถึงค่อยคิดขยับขยายอีกที"
"นาต้องขอบคุณพี่บัวแทนอรด้วยค่ะ"

วรนารียกมือไหว้บัว "ไม่เป็นไร เชิญคุณนาไปดูคุณอรเถอะค่ะ" บัวว่า
วรนารีโล่งใจเดินกลับไปดูแลอรอินทร์ อร
อินทร์นอนน้ำตาซึมอยู่บนเตียงเธอหันมาบอกกับวรนารีว่า ให้กลับไปทำงานได้แล้ว
แต่วรนารีปฏิเสธเพราะวันนี้ว่างไม่มีงานที่ไหนจึงจะอยู่เป็นเพื่อนอรอินทร์ ก่อน "นา
พี่รุทธิ์เขาเริ่มเบื่ออรแล้ว" อรอินทร์น้ำตาซึมอีกรอบ "คิดมากน่า
ฉันก็เห็นเขารักแกดีนี่" วีนารีปลอบ "ไม่หรอก ฉันรู้ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้ว
เขากำลังหลงนังนุดีนั่น เราต้องหาบ้านมันให้พบ จะได้ไปช่วยกันรังควานมัน"
อรอินทร์ลุกขึ้นนั่ง วรนารีข้องใจถามว่า จะไปหาที่ไหน "ไม่ยากหรอก" อรอินทร์มีแผน
อร อินทร์พาวรนารีมาพบนพวรรณขอร้องให้ช่วยสืบหาที่อยู่ของนุดีให้พร้อมส่งซอง
เงินเป็นค่าตอบแทน นพวรรณรีบรับปาก
เพราะอยากใกล้ชิดนางแบบชื่อดังและหมั่นไส้นุดีเป็นทุนอยู่แล้ว
ในตอนเย็นยุทธการมารับนุดีที่หน้าสำนักงาน
นุดีไม่ชอบใจนักที่ยุทธการไม่โทรมาบอกล่วงหน้าว่าจะมารับจึงต่อว่า "นุดีไม่ชอบ
ถ้ายุทธจะมา ยุทธควรจะโทรมาบอกก่อน ทำแบบนี้เหมือนมัดมือชก" "นุดีเป็นอะไรไป
ทำไมทำเหมือนเราไม่ได้คบกัน ไม่เคยไปไหนด้วยกันมาก่อน" ยุทธการตัดพ้อ
นุดีนึกรำคาญจึงเดินหนี ยุทธการรีบตาม ท่าน
ผู้หญิงเรียกวิกันดามาคุยด้วยหลังเลิกงาน ถึงเรื่องคลิปฉาวของอรอินทร์กับอนิรุทธิ์
เพราะรู้สึกเห็นใจวิกันดามาก ท่านถึงกับออกปากว่า
"นี่ถ้าเป็นผู้หญิงอื่นเขาหย่าไปนานแล้ว หน้าตาหรือก็สะสวย ความรู้ก็มี
ความดีหรือก็มาก
จำเป็นอะไรที่จะต้องเอาชีวิตทั้งชีวิตมาผูกไว้กับผู้ชายเพียงคนเดียวทั้งๆ
ที่ผู้ชายคนนั้นประหัตประหารทำร้ายหัวใจทุกสิ่งทุกอย่าง"
วิกันดาเปิดกระเป๋าหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาแตะหัวตา ท่านผู้หญิงนิ่งไปนิดแล้วพูดต่อ "
นี่ดิฉันไม่ได้แช่งนะ แต่ใครทำอะไรไว้ก็จะต้องได้อย่างนั้น
แม่อรอินทร์อรแอ่นอะไรนั่นไม่เลวหรอก ด็อกเตอร์อนิรุทธิ์คงสลัดไม่ได้ง่ายๆ
ทีนี้พอเบื่อแล้วจะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อเขาก็ไม่ยอมไป" "ถ้าดิฉันยังไม่มีลูก
หรือถ้าลูกไม่ได้รักไม่ได้ติดพ่อมากอย่างนี้ ก็คงจะแตกหักกันง่ายขึ้น" "
หนูเองก็รักเขาด้วยแหละน่า ผู้หญิงเราก็เป็นเสียอย่างนี้
ต่อให้เก่งแค่ไหนก็ต้องมาตายน้ำตื้นตรงนี้เอง รักเขาแต่งงานกับเขาไปแล้วนี่
เขาทำให้ช้ำใจก็อยากหย่า แต่พอเวลาจะหย่าเข้าจริงๆ มันก็ให้ลังเล"
"ดิฉันขอหย่ากับเขาแล้วค่ะ แต่เขาบอกว่าเขายังไม่พร้อม" " ลึกๆ
แล้วใจหนูเองก็ยังไม่พร้อมด้วยเหมือนกันใช่ไหมล่ะ
ไม่อย่างนั้นคงได้แตกหักกันไปนานแล้ว ไม่ต้องทนขืนขมระทมใจอยู่อย่างนี้
ขอโทษนะที่ดิฉันพูดตรงๆ" "ไม่เป็นไรค่ะ ทุกอย่างเป็นอย่างที่ท่านผู้หญิงพูดจริงๆ"
วิกันดายอมรับ ท่านผู้หญิงมองวิกันดาอย่างเห็นใจ ยุทธการ กับนุดีก้าวลงมาจากแท็กซี่
แล้วนุดีก็จะหนีขึ้นห้องพัก แต่ยุทธการเรียกไว้เพราะอยากคุยด้วย
นุดีอ้างว่าปวดหัวขอให้ยุทธการกลับไปก่อน "นุดีมีคนอื่น ใช่ไหม" ยุทธการถามตรงๆ "
ไม่ใช่ ทุกอย่างมันเป็นเพราะเราทั้งสองคน เรายังเด็กเกินไป
ยังไม่พร้อมตอนนี้นุดีอยากทำงานเก็บเงินเพียงอย่างเดียว ยุทธกลับไปก่อน
นุดียังไม่อยากพูดคุยอะไรทั้งนั้น" นุดีเดินหันหลังกลับ ยุทธการมองตามอย่างเจ็บปวด
นุ ดีสับสนกับเรื่องของยุทธการ เธอจึงโทรหาวิกันดาและขอไปรอพบวิกันดาที่บ้าน
เพราะวิกันดายังมาไม่ถึง นวลเห็นนุดีมาก็ไม่พอใจจะไม่ยอมให้เข้าบ้าน
แต่นุ่นกับโหน่งรีบเปิดประตูให้แล้วพาเข้าไปพบอนิรุทธิ์
นวลมองตามพวกเด็กแล้วบ่นพึมพำว่า "เจ้ากี้เจ้าการกันดีนัก เดี๋ยวเถอะ
เดี๋ยวก็ได้แม่เลี้ยงอีกคนร้อก" อนิรุทธิ์ ให้การต้อนรับนุดีอย่างเป็นการเอง
นุดีเขินอายเมื่อได้อยู่ตามลำพังกับอนิรุทธิ์เพราะพวกเด็กไปหาน้ำกับขนมมาบ ริการ
อนิรุทธิ์ชวนนุดีคุยเรื่องยุทธการและบอกกับเธอว่า "รู้สึกว่าเขาจะชอบหนูมากด้วย"
นุดีส่งยิ้มแห้งๆ อนิรุทธิ์จึงเปลี่ยนเรื่อง "ทำงานกับด็อกเตอร์วิกันดาเป็นยังไง"
"ดีที่สุดเลยค่ะ ท่านเมตตาหนูมาก" นุดียิ้มสดใสขึ้นมาทันที "วิเขาเป็นคนดี"
อนิรุทธิ์ชื่นชม
นุ่นกับโหน่งถือถาดน้ำกับขนมเข้ามาให้นุดีและเป็นจังหวะเดียวกับที่วิกันดากลับมาพอดี
นุดีกับเด็กๆ รีบออกไปรับ นุดีกับเด็กๆ อาสาเอาของเข้าไปเก็บให้วิกันดา
อนิรุธิ์เข้ามาจุ๊บแก้มวิกันดาอย่างอารมณ์ดีพลางเอ่ยถามว่าเหนื่อยไหม
"ที่ไหนจะสดชื่นแจ่มใสเหมือนคุณล่ะคะ" วิกันดาเบี่ยงตัวหลบ "ไปดีกว่า
เดี๋ยวจะหาว่าผมเป็นพวกหัวงูอีก" อนิรุทธ์ถอยหนีสีหน้าอารมณ์ดี วิกันมองตาม
นุดีปรึกษาวิกันดาเรื่องยุทธการที่เข้าใจผิดหาว่าเธอมีคนอื่นพร้อมยื่นยันกับวิกันดาว่า
"หนูไม่มีใครสักคน แม้แต่ยุทธ หนูก็คิดว่าเขาเป็นเพื่อน
เพื่อนที่สนิทที่สุดเท่านั้น คุณคะ คุณคิดว่ายุทธการรักหนูมากไหมคะ" "คิดว่ามาก"
วิกันดาตอบ "ถ้าหนูแต่งงานกับเขา อีก 10-20 ปีข้างหน้า
เขาจะเบื่อหนูหรือเปล่าก็ไม่ทราบ" " ความเบื่อเป็นกฎอันหนึ่งของวัฏสงสาร
มนุษย์เราเปลี่ยนแปลงทุกชั่วโมง เดี๋ยวก็เบื่อ เดี๋ยวก็อยาก ไม่มีวันสิ้นสุด
หนูจะไปคิดอะไรมากมาย อีกตั้ง 10-20ปี" "หนูกลัวค่ะ หนูไม่ชอบให้ใครเบื่อ"
"ไม่มีใครชอบหรอก ความเบื่อมันร้ายยิ่งกว่าความโกรธ ความเกลียดเสียอีก"
วิกันดานึกถึงตัวเอง "หนูเคยเบื่อยุทธการ โดยเฉพาะเวลาที่เขาชอบพูดเพ้อเจ้อมากๆ"
"ค่อยๆ ดูกันไป ศึกษากันไป อายุยังน้อยทั้งคู่มีเวลาอีกเยอะแยะ"
วิกันดานึกเวทนานุดี0000000000 อร
อินทร์เปิดโอกาสให้วาทินเข้ามาใกล้ชิดกับเธอและหนูนิ่ม
เพราะหวังจะยั่วให้อนิรุทธิ์หึง อนิรุทธิ์มีสีหน้าไม่พอใจนัก
เมื่อรู้ว่าวาทินมาหาอรอินทร์และซื้อของเล่นให้หนูนิ่ม "คุณวาทินเขามาทำไม"
อนิรุทธิ์เสียงเข้ม "มาเยี่ยมค่ะ พี่รุทธิ์หึงหรือคะ" อรอินทร์ยิ้มยั่ว
"ก็อรคิดว่าพี่ควรจะหึงหรือเปล่าล่ะ" "อรไม่ทราบค่ะ แล้วก็ไม่อยากจะเดาด้วย
อรเดาความรูสึกพี่รุทธิ์ไม่ค่อยออก เพราะอย่างนั้นอรเลยไม่อยากปิดโอกาสตัวเอง"
"หมายความว่า อรจะคบทั้งพี่ทั้งคุณวาทินไปพร้อมๆ กัน" "
พี่รุทธิ์มีหลักประกันอะไรให้อรบ้างล่ะคะ บางทีอรมาคิดๆ ดูแล้ว
อนาคตระหว่างเราไม่ได้มีอะไรแน่นอนพี่รุทธิ์มีครอบครัว ตอนนี้อรสงสารลูก
แกโตขึ้นทุกวัน พี่รุทธิ์คงเข้าใจนะคะ" อรอินท์บีบน้ำตา อนิรุทธิ์นิ่ง
เมื่อได้ฟังคำแนะนำดีๆ จากวิกันดา นุดีก็ค่อยสบายใจขึ้น
เธอจึงลากลับแต่ก่อนจะออกมาจากบ้านนุดีก็หันมากอดวิกันดาและบอกกับเธอว่า
"หนูรักคุณมากค่ะ หนูจะเชื่อคุณทุกอย่าง
"อย่าเชื่อคนอื่นหรือแม้กระทั่งพี่เสียทั้งหมด จงเชื่อตัวเองมากที่สุด" วิ
กันดากอดตอบนุดีอย่างเอ็นดู นุดียกมือไหว้อีกครั้งแล้วเดินออกไป
แต่เมื่อถึงกลางซอยเธอก็ได้พบกับอนิรุทธิ์ที่ขับรถกลับมาพอดี
อนิรุทธิ์สั่งให้นุดีขึ้นรถแล้วพาไปส่งที่คอนโด นุดีรู้สึกเขินอายจนทำอะไรไม่ถูก
และเมื่ออนิรุทธิ์ถามเธอว่าคบกับยุทธการมานานหรือยังเธอก็รีบปฏิเสธทันทีว่า
"หนูกับเขาเป็นแค่เพื่อนกันค่ะ" อนิรุทธิ์มองนัยน์ตามีแววยิ้ม นุดีรีบหลบตาตอบว่า
"เอ้อ รู้จักกันมา 3-4 ปีแล้วค่ะ" "ผมบอกได้เลยว่าเขาเป็นคนดี มีอนาคต" "ค่ะ"
นุดีมีสีหน้าลังเลและเริ่มจะสับสนกับเรื่องของอนิรุทธิ์มากขึ้น นพ
วรรณยังคงหาเรื่องประชดประชันนุดีได้ทุกวัน เพราะอิจฉาที่นุดีเป็นคนโปรดของวิกันดา
และวันนี้ดูเหมือนนพวรรณจะมีความสุขมากกว่าทุกวัน
เพราะอรอินทร์แอบบอกแผนการเล่นงานนุดีให้เธอรู้ ในตอนพักกลางวัน
วิกันดาออกไปทานอาหารกับอนงค์นารถนุดีจึงต้องลงมาทานข้าวคนเดียว แล้วจู่ๆ
ก็มีหญิงคนหนึ่งเดินตรงมาชี้หน้าด่านุดีว่า "หน้าด้าน ใครอยากเห็นผู้หญิงหน้าด้าน
ชอบฉกผัวคนอื่นมาดูนี่เลย" นุดีทั้งตกใจทั้งอับอาย
เธอรีบหันหลังกลับวิ่งเข้าไปหลบในห้องทำงานของวิกันดา แล้วร้องไห้โฮ อร
อินทร์ผู้อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นั่งหัวเราะอยู่กับวรนารี เพราะมั่นใจว่า
นุดีคงขวัญกระเจิงแน่เมื่อเจอแบบนี้เข้า
แล้วสองสาวก็ชวนกันออกไปทำงานเพราะรับงานเดินแบบไว้ และหลังจากเสร็จงาน
นักข่าวก็เข้ามาสัมภาษณ์เรื่องคลิปฉาวของอรอินทร์
อรอินทร์บีบน้ำตาเรียกคะแนนสงสารแล้วอ้างถึงเรื่องลูก "อรมีลูกเล็กๆ นะคะ
อรมีแต่เสียกับเสียอย่างเดียว งานนี้อรยังไม่อยากมาเลยนะคะ แต่ก็จนใจ
เพราะรับไว้นานแล้ว อรต้องรับผิดชอบ" อรอินทร์หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับน้ำตา
"แล้วผู้ชายในคลิป..." นักข่าวซักต่อ " อย่าไปพาดพิงถึงเขาเลยค่ะ
อรกราบขอร้องพวกพี่ๆ อรขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียว ภาพพวกนั้นมันก็นานมาแล้วด้วย
แค่นี้ก็กระทบกระเทือนกันไปหลายคน" อร อินทร์ยกมือไหว้
นักข่าวถามต่อว่ายังติดต่อกันอยู่หรือเปล่า อรอินทร์ทำบ่ายเบี่ยง
เพราะต้องการสร้างประเด็นใหม่
นักข่าวหันไปสัมภาษณ์วรนารีบ้างเพราะมีข่าวบางกระแสว่า เธอเป็นคนปล่อยคลิป
"นาเป็นเพื่อนอรนะคะ เรื่องอะไรนาจะทำให้เพื่อนเสียหาย" วรนารีโกหกหน้าตาย
แล้วรีบกันอรอินทร์ออจากวงสัมภาษณ์ นุดีเช็ดน้ำตาแล้วพยายามระงับสติอารมณ์
เธอสูดลมหายใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาวิกันดาแล้วเอ่ยว่า "คุณคะ
หนูขออนุญาตเข้ามาอยู่ในห้องคุณนะคะ เอ้อ มีเรื่องนิดหน่อยค่ะ ดีขึ้นแล้วค่ะ ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ" นุดีเก็บโทรศัพท์ สีหน้าครุ่นคิด
ส่วนวิกันดาที่กำลังทานอาหารอยู่กัยอนงค์นารถก็นึกเป็นห่วงนุดีขึ้นมา
อนงค์นารถจึงว่าแขวะ "มัวแต่แก้ปัญหาให้คนอื่น ปัญหาของตัวเองยังคาราคาซังอยู่เลย"
"เด็กคนนี้น่าสงสารมาก" วิกันดาถอนใจ "แล้วเย็นนี้เอาไง
จะไปเยี่ยมเพ็ญกันหรือเปล่า" อนงค์นารถทวงสัญญา วิกันดายืนยันว่าไปแน่ "
ที่จริงฉันดีใจนะที่เพ็ญเขารู้จักเจ็บรู้จักไข้เสียบ้าง
ไม่งั้นสามีเขาจะนึกว่าเมียเป็นควายทั้งอึด ทั้งแข็งแรง" อนงค์นารถประชด วิกันดาขำ
วิกันดาดากลับมาที่ห้องและสอบถามเรื่องราวจากนุดีด้วยวามเป็นห่วง
นุดีน้ำตาคลอเล่าว่า "หนูลงไปทานข้าวค่ะ
อยู่ดีๆมีผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มาชี้หน้าตะโกนด่าว่าหนูแย่งสามี" "ตายจริง
นุดีรู้จักเขาหรือเปล่า" "ไม่ค่ะ หนูไม่เคยเห็นหน้าตาเขามาก่อนเลย"
"หรือว่าเขาจำคนผิด เวรกรรม แล้วทานข้าวปลาหรือยัง" "ยังค่ะ แต่ไม่หิวแล้ว
คงทานไม่ลงด้วย เย็นนี้หนูขออนุญาตติดรถคุณออกไปด้วยนะคะ" นุดีขอร้อง วิกันดาตกลง
แล้วท่านผู้หญิงก็โทรมาถามเรื่องนุดีเพราะมีคนไปรายงาน นุดีพึมพำว่า
"เรื่องไปเร็วจัง" "เรื่องไม่ดีนะไปเร็วเสมอ" วิกันดา "หนูไม่อยากให้คุณป้าทราบเลย"
"ทราบก็ทราบซิ นุดีไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ ออกไปทานอะไรหน่อยไหม พี่จะไปเป็นเพื่อน"
วิกันดาชวนแต่นุดีปฏิเสธแล้วขอตัวออกไปทำงาน วิกันดามองตามสีหน้าครุ่นคิด เพื่อน
รวมงานที่กำลังจับกลุ่มนินทา
เห็นนุดีเดินออกมาจากห้องก็รีบเข้ามาซักถามด้วยความอยากรู้
นุดีปฏิเสธว่าเธอไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้นจริงๆ แต่นพวรรณรีบสวน
"ไม่รู้แล้วเขาจะด่าถูกคนได้ไง" "พี่นพวรรณรู้ได้ยังไงคะว่า เขาด่าถูกคน"
นุดีแปลกใจ "อ้าว ฉันจะไปรู้เรอ เห็นได้ข่าวว่า แกต้องออกจากบ้านก็
เพราะแย่งสามีของป้าตัวเอง" นพวรรณประจาน นุดีชะงัก นพวรรณทำไม่รู้ไม่ชี้พูดต่อ
"กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง ไม่เห็นต้องให้พูดซ้ำซากเลย" "คนเราโตๆ กันแล้ว
จะพูดอะไรต้องมีหลักฐาน ไม่ใช่ว่ามีปากแต่สักว่าจะพูด ถ้าพีพูดเรื่องนี้อีก
หนูจะฟ้องหมิ่นประมาท" "หลักฐานที่ป้าเธอเที่ยวป่าวประกาศไปจนทั่วไง" "
นั่นท่านเป็นคุณป้า อย่างน้อยก็มีพระคุณเคยเลี้ยงหนูมา หนูยกให้ แต่ถ้าเป็นคนอื่น
หนูไม่ยอมแน่" นุดีทำงานต่อ นพวรรณมองขวางๆ ไม่พอใจ แต่ก็ไม่กล้าพูด
ท่านผู้หญิงโทรบอกคุณหญิงแวววรรณเรื่องนุดี
เพราะหวังจะให้คุณหญิงมาให้กำลังใจนุดีบ้าง
แวววรรรณรับปากว่าจะมาหานุดีแล้ววางสายและบังเอิญว่า
เถกิงศักดิ์สามีของแวววรรณมาได้ยินประโยดสุดท้ายเข้าพอดีจึงรู้ว่านุดีถูก
ส่งตัวไปทำงานกับท่านผู้หญิง เถกิงศักดิ์บอกกับแวววรรณว่า จะไปเยี่ยมนุดีสักหน่อย
แล้วเดินร้องเพลงอย่างสบายใจออกไป
วิกันดาเดินออกมาชวนนุดีให้กลับพร้อมกันเพราะเลิกงานแล้ว นุดีรีบเก็บข้าว
วิกันดาถามถึงเรียนภาษาญี่ปุ่น "หนูว่าจะโทร ไปบอกคุณเค็นว่าขอไปสักพักหนึ่งคะ
เพราะรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก" นุดีถอนใจ " แล้วกลับไปอยู่บ้านคนเดียวจะสบายใจหรือ
เค็นเขาตั้งใจสอน แต่นุดีกลับให้เรื่องแค่นี้มาทำให้ท้อแท้ พี่ว่าเขาคงจะเสียความ
ตั้งใจนะ" วิกันดาเตือน นุดีนิ่งคิด
"วันนี้ลูกศิษย์คุณเค็นทำท่าจะเกเรียนเสียแล้ว"วิกันดาฟ้องเค็นที่ออกมายืนรออยู่หน้าบ้าน
"อ้าวทำไมล่ะครับ" เค็นมองนุดี นุดียิ้มแห้ง เหมือนไม่รู้จะตอบอย่างไร
เค็นจึงเชิญวิกันดากับนุดีเข้าบ้าน วิกันดาปฏิเสธ "วันนี้คงต้องขอตัวกลับก่อนค่ะ
ฝากนุดีด้วยก็แล้วกัน" "ด้วยความยินดีครับ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ
เดี๋ยวเรียนเสร็จแล้ว ผมจะพาไปส่งบ้านเอง" เค็นอาสา "อุ๊ย ไม่ต้องค่ะ" นุดีปฏิเสธ
"ตกลงกันเองก็แล้วกัน พี่ไปละ ตั้งใจเรียนล่ะ" วิ กันดาเดินกลับไปที่รถแล้วขับออกไป
เค็นเข้าไปหยิบหนังสือในบ้านแล้วออกมาสอนนุดีที่หน้าบ้าน เพราะอยู่กันตามลำพัง
นุดีค่อนสบายใจขึ้น000000000 วิกันดากลับมา
ถึงบ้านก็พบอรอินทร์กำลังนั่งออเซาะอนิรุทธิ์อยู่
อรอินทร์ลุกมาทักทายวิกันดาและขออยู่ทานข้าวเย็นด้วย ทั้งสองปะทะคารมกันเล็กน้อย
แล้วเจนจบก็โทรมาเพราะจะขอมาทานอาหารเย็นกับวิกันดาด้วย
วิกันดาอ้างว่าคงไม่สะดวกนักเพราะอรอินทร์อยู่ที่นี้ด้วย "งั้นผมคงต้องรีบไปใหญ่
อีกประมาณครึ่งชั่วโมงพบกันครับ" เจนจบวางสาย วิกันดาถอนใจสีหน้ากังวล
"พี่รุทธิ์อย่าไปโกรธคุณพี่เธอเลยค่ะ เจนจบเป็นของแปลกใหม่สำหรับเธอ
เธอย่อมติดใจเป็นธรรมดา"
อรอินทร์ใส่ไฟเมื่อเห็นอนิรุทธิ์ไม่พอใจที่วิกันดาคุยโทรศัพท์กับเจนจบ "อร"
อนิรุทธิ์ปราม " อ้าว! อรพูดจริงๆ นะคะ คนบางคนก็ชอบอะไรที่มันตรงกันข้ามกับตัวเอง
เพื่อมาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป คุณพี่เธอเป็นผู้ดี ไม่เคยเจออะไรที่มันเถื่อนๆ
หยาบๆ แบบเจนจบซึ่งทำให้ชีวิตดูตื่นเต้นมีสีสันขึ้น ก็เลย" "วิไม่ใช่คนอย่างนั้น" "
งั้นทำไมเธอยังคบกับเขาอยู่ล่ะคะ ยอมรับความจริงเถอะค่ะพี่รุทธิ์
จะได้ไม่ต้องเจ็บปวดอีกต่อไป คุณพี่เล่าให้อรฟังเองว่า เธอขอหย่ากับพี่รุทธิ์
แต่พี่รุทธิ์ไม่ยอม" "วิน่ะหรือบอกกับอรอย่างนั้น" อนิรุทธิ์โกรธจัด "อ้าว
ถ้าไม่บอกแล้วอรจะรู้ได้ยังไงล่ะคะ" อรอินทร์ตีหน้าซื่อ อนงค์
นารถแวะมาเยี่ยมฉวีเพ็ญที่ป่วยเป็นไข้หวัดและช่วยออกไปเปิดประตูให้สีหนาท
ที่กลับมาจากทำงานพร้อมด้วยปิ่นโตอาหารเพราะกลัวว่าถ้าให้ฉวีเพ็ญทำกับข้าว
ให้ทานแล้วจะติดเชื้อโรคจากเธอ อนงค์นารถถอนใจนึกสงสารเพื่อน
แล้วเข้ามาบ่นกับฉวีเพ็ญว่า สีหนาทกลัวเชื้อโรคมากกว่าห่วงอาการป่วยของเมีย
"เขาเป็นอย่างนี้มานานแล้ว เรายอมรับในตัวตนของเขา" ฉวีเพ็ญออกรับแทนสามี "
ต้องขอยืมคำพูดของสามีฉันที่ว่า กัมมุนา วัฏฏฏีโลโก สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
แล้วนี่ตัวเองต้องไปล้างรถล้างล้อให้เขาหรือเปล่า" อนงค์นารถถาม "ไม่ต้อง
เข้าเอาไปจ้างล้าง ถ้าไม่จำเป็นเขาสั่งไม่ให้ฉันออกจากห้องนี้
ไม่งั้นเชื้อโรคจะแพร่กระจาย" " แบบนี้ฉันขอแนะนำให้นอนเจ็บนานๆ จะได้พักให้สบาย
ป่านนี้ทำไมวิยังไม่มาอีกนัดกันดิบดีว่าจะมาเยี่ยมเธอ"
อนงค์นารถยกนาฬิกาขึ้นดูแล้วลองโทรตาม วิกันดาเห็นเบอร์โทรของอนงค์นารถ
ก็นึกขึ้นได้ เธอรีบบอกกับอนงค์นารถว่าจะรีบไป และจะพาลูกๆ
ไปด้วยเพราะพรุ่งนี้วันหยุด แล้ววิกันดาก็นึกขึ้นได้อีก
เธอกดหาเจนจบขอให้เขาไปพบที่บ้านฉวีเพ็ญแทนเพราะจะได้ไม่ต้องมีปัญหากับอร
อินทร์และอนิรุทธิ์ วิกันดา พานุ่นโหน่งและนวลไปบ้านฉวีเพ็ญด้วยกัน
นวลทำอิดออดเพราะอยากอยู่กันท่าอรอินทร์ แต่วิกันดาสั่งเสียงเข้มให้นวลไปด้วยกัน
นวลจึงต้องยอม แต่ก็ไม่วายทำหน้าล้อเลียนอรอินทร์ ทำให้อรอินทร์แทบคลั่ง
อนิรุทธิ์เห็นวิกันดาพาลูกๆ ออกไปข้างนอกก็นึกน้อยใจจึงชวนอรอินทร์ไปดูหนังแก้เซ็ง
วรนารีแกล้งโทร ผิดมาหาเค็น
แต่พอรู้ว่าเค็นสอนภาษาญี่ปุ่นให้นุดีก็แทบกรี๊ดรีบกดหารอินทร์หวังขอความ ช่วยเหลือ
แต่อรอินทร์ปิดโทรศัพท์เพราะกำลังดูหนังอยู่กับอนิรุทธิ์ " โฮ๊ย
พอเพื่อนมีปัญหาจะปรึกษาบ้างดั๊นปิดโทรศัพท์ เพื่อนนะเพื่อนทำยังไงดี
นึกว่าคุณเค็นจะปลอดภัย นี่บ้านช่องอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้"
วรนารีทิ้งตัวลงนั่งหงุดหงิด อนงค์นารถเห็นสายตาที่เจนจบมองวิกันดาก็แกล้งเปรยว่า
เจนจบต้องชอบวิกันดาแน่ แต่วิกันดารีบออกตัว "เราหัวอกเดี๋ยวกันต่างหาก
และต่อให้เราเลิกกับรุทธิ์ เราก็ไม่คิดจะมีใครอีก เลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้ว" อนงค์
นารถจึงต้องเงียบ
แล้วหันไปมองฉวีเพ็ญที่กำลังแบ่งผัดผักที่เจนจบซื้อมาไปให้สีหนาทเพราะเห็น
ว่าเป็นอาหารที่มีประโยชน์
แต่สีหนาทไม่ยอมทานเขาอ้างว่าอาหารที่ซื้อมาใส่ผงชูรสเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
แล้วไล่ให้ฉวีเพ็ญลงไปข้างล่างเพราะกลัวติดหวัด เค็นนั่งแท็กซี่มาส่งนุ
ดีที่คอนโดหลังเลิกเรียน ยุทธการแอบดูอยู่ในมุมมืด เขากำมือแน่น
มองภาพนั้นด้วยสีหน้าทั้งรักทั้งแค้นเพราะเข้าใจว่านุดีมีคนอื่นจึงทำหมาง
เมินกันเขา อนิรุทธิ์รู้จากลูกๆ ว่าเจนจบไปทานข้าวที่บ้านฉวีเพ็ญด้วย
ก็ไม่พอใจนักจึงเข้าไปคุยกับวิกันดาและอ้างถึงวันครบรอบแต่งงานในเดือน
หน้าที่จะครบเจ็ดปี "7 ปีแล้วหรือคะ ฉันรู้สึกว่ามันยาวนานยังกับ 20 ปีเสียอีก"
"ผมมันน่าเบื่อขนาดนั้นเลยหรือ" อนิรุทธิ์น้อยใจ "ฉันต่างหากคะที่น่าเบื่อ
น่าเบื่อจนตลอด 7 ปีที่ผ่านมาคุณมีผู้หญิงอื่นตลอด"
"ผู้หญิงพวกนั้นไม่มีความสำคัญเทียบเท่าคุณแม้แต่นิดเดียว" "ฉันจำได้ค่ะ
คุณท่องประโยคนี้ ให้ฟังทุกครั้งที่ฉันจับได้ว่า คุณกำลังมีผู้หญิงคนอื่น"
"มันเป็นความจริง" "ขอบคุณค่ะ หมดธุระแล้วใช่ไหมคะ" "เพราะนายเจนจบนั่นใช่ไหม" "
กรุณาอย่าเอามาตรฐานของคุณเองมาตัดสินคนอื่น
โดยเฉพาะฉันหากฉันจะคบกับเจนจบนั่นก็หมายความว่า ฉันรักเขาจริงๆ ไม่ใช่เพราะว้าเหว่
ต้องการประชดประชัน หรือว่ารักสนุกเหมือนคุณ" วิกันดาปิดประตู
อนิรุทธิ์สีหน้าเหมือนเจ็บปวดแล้วเดินกลับห้องช้าๆ0000000000000 อร
อินทร์ไม่เห็นนิ่มอยู่ในห้องก็ออกมาดูที่หน้าบ้าน
เธอเห็นเจนจบกำลังคุยกับถาวรและมีนิ่มกอดคอเจนจบแน่น
และที่บนบนโต๊ะมีช็อกโกแล็ตที่เจนจบซื้อมาเป็นของขวัญให้นิ่ม
และซองค่าเลี้ยงดูให้บัว "คุณพ่อขา เมื่อไหร่คุณพ่อจะกลับมาอยู่กับนิ่มคะ
คุณพ่อไม่รักนิ่มเหมือนกับที่คุณแม่บอกเลย" เด็กหญิงตัดพ้อ เจนจบอึ้งพูดไม่ออก
บัวรีบอธิบาย "คุณพ่อรักหนูนิ่มคะ ป้าบัวรับรอง" "ลุงก็รับรองเหมือนกัน
ถ้าพ่อเขาไม่รักเขาก็คงไม่มาหาหนูหรอก" ถาวรช่วยยืนยัน "นิ่ม มานี่"
อรอินทร์เดินหน้าบึ้งเข้ามา "นิ่มคิดถึงคุณพ่อคะ คุณแม่" นิ่มกอดเจนจบแน่น
"แม่บอกให้มานี่ จนจะสามทุ่มแล้วยังไม่ยอมนอนอีก" อรอินทร์เสียงดัง
เจนจบกลัวเรื่องจะไปกันใหญ่จึงขอให้นิ่มไปนอนและรับปากว่าจะมาเยี่ยมใหม่
"นิ่มอยากได้ตุ๊กตา บลายธ์ คุณพ่อซื้อมาฝากนิ่มด้วยนะคะ" นิ่มอ้อน "ตกลงค่ะ
แล้วพ่อจะซื้อมาฝาก" "ไม่ต้อง พรุ่งนี้แม่จะซื้อให้เอง" อรอินทร์ตวาด ถาวร
ปรามอรอินทร์ แต่อรอินทร์ไม่ฟัง
ถาวรหันไปบอกบัวให้พานิ่มไปนอนก่อนที่จะเห็นภาพพ่อแม่ทะเลาะกัน
เจนจบกอดและหอมลูกอย่างอ่อนโยนก่อนที่บัวจะพาเดินออกไป
"คุณแม่กับคุณพ่ออย่าทะเลาะกันนะคะ" เด็กหญิงหันมาสั่งแล้วเดินออกไปกับบัว "มาทำไม
ฉันห้ามแล้วห้ามอีกว่าไม่ให้มา"
อรอินทร์เปิดฉากเมื่อแน่ใจว่าบัวพานิ่มเข้าห้องนอนแล้ว
"เจนจบเขาเอาค่าเลี้ยงดูมาให้" ถาวรออกรับแทน "ต่อไปนี้ไม่ต้องเอามาให้อีก ลูกฉัน
ฉันเลี้ยงของฉันเองได้" อรอินทร์สั่ง เจนขบกรามแน่น นัยน์ตาเป็นประกาย
ถาวรรีบพูดต่อ "เจนจบเขาเป็นพ่อหนูนิ่มนะอร แล้วก็เป็นพ่อที่รับผิดชอบด้วย"
"ไม่เป็นไรครับ พี่ถา อรเขาคงกำลังหาพ่อใหม่ให้นิ่ม ไม่ใช่ซิ
ผมพูดผิดไปอรเขากำลังจะจับพ่อคนใหม่ให้หนูนิ่ม" เจนจบโต้กลับ "ไอ้เจนจบ"
อรอินทร์โกรธจัด "ฉันจะขึ้นไปนอนละ เชิญทะเลาะกันตามสบาย มีดอยู่ในครัวโน่น"
ถาวรถอนใจเดินออกไป "คุณกำลังจะจับพ่อคนใหม่ให้หนูนิ่ม" เจนจบย้ำ "เออ! แล้วจะทำไม"
" ไม่ทำไมหรอก นอกจากปลงอนิจจัง ผมบอกแล้วไงว่า
ยังไงด็อกเตอร์อนิรุทธิ์ก็ไม่มีวันยอมเลิกกับเมียเขาแน่
คุณไล่จับเขาก็เหมือนพยายามจะจับเงาตัวเองเพราะคุณไม่มีวันจะจับได้เลย" "อ้อ
อยากจะคืนดีกับฉันล่ะซีท่า ถึงได้พยายามยกเอาเหตุผลโน่นนี่นั่นมาอ้าง" อรอินทร์เย้ย
" เสียใจ! ต่อให้เอาคุณไปใส่ตะกร้าล้างน้ำ
ล้างแล้วล้างอีกจนหมดคราบสกปรกกลบกลิ่นเน่าๆ จนหอมฟุ้งประพรมน้ำหอม
แล้วก็คลานมากราบกรานอ้อนวอนให้ผมรับมาเป็นเมียอีกที ผมก็ไม่เอา"
เจนจบพูดจบก็โดนอรอินทร์ตบหน้า แต่เจนจบก็ยังไม่หยุด "จะบอกอะไรให้
ถ้าคุณไม่ใช่แม่ของลูกผมละก็ ผมตบคุณลงไปกลิ้งแล้ว
ผู้หญิงอย่างคุณไม่มีวันเอาชนะด็อกเตอร์วิกันดาได้หรอก" "เออ
ก็ถ้ามันวิเศษดีเลิศประเสริฐศรีนัก ทำไมไม่เอาไว้เองล่ะ" "ผมน่ะอยากได้เขาใจแทบขาด
แต่ไม่กล้าแตะต้องด้วยความดี ความรักในศักดิ์ศรีของเขา ถ้าเขาเหมือนคุณสักหน่อย
รับรองว่าเรียบร้อยไปแล้ว" "แกหาว่าฉันใจง่ายเรอะ ไอ้เจนจบ"
"ผมก็ไม่รู้จะสรรหาคำไหนที่มันฟังดูดีกว่านั้นมาแทน" เจนจบเดินออกไป
อรอินทร์ร้องกรี๊ดลั่นวิ่งหนีเข้าบ้าน ถาวรตามมาปลอบใจ
อรอินทร์ต่อว่าที่ถาวรเข้าข้างเจนจบแล้วพาลไปถึงวิกันดา ถาวรรีบเตือนสติ "
พี่ว่าอรไปนอนดีกว่า อย่าคิดอะไรที่มันทำร้ายตัวเอง ป่านนี้วิเขาคงนอนหลับสบาย
ไม่ได้รับรู้สักนิดว่าอรกำลังทุรนทุรายด้วยความเกลียดเขา" "อรอยากให้มันตายๆ
ไปเสียเดี๋ยวนี้" อรอินทร์ฟูมฟาย " อย่าไปคิดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้ นอนให้หลับ
พรุ่งนี้จะได้ตื้นขึ้นมาอย่างสดชื่นแจ่มใส อย่าลืมว่าเรามีลูก
ถ้าอรเป็นอะไรหนูนิ่มคงแย่
อรรักลูกมากไม่ใช่หรือผู้ชายนอกนั้นไม่ว่ารุทธิ์หรือเจนจบ
พอเลิกรากันแล้วก็เป็นเพียงคนอื่น แต่หนูนิ่มน่ะเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของอร
อย่าลืมข้อนี้เสีย" ถาวรทิ้งท้ายเมื่อเห็นอรอินทร์สงบลง เขาถอนใจแล้วเดินออกไป
อรอินทร์ทรุดตัวลงนั่งร้องไห้ " ฉันรักพี่รุทธิ์มากอย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อน
คนเราเมื่อรักใครมากขนาดนั้นก็ต้องพยายามจะเป็นเจ้าของให้ได้"
อรอินทร์มาปรับทุกข์กับวรนารี "พี่รุทธิ์เขามีเจ้าของอยู่แล้ว
แต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับไม่ว่าเขาจะไปหัวหกก้นขวิดที่ไหน
ในที่สุดเขาก็ต้องกลับไปหาแม่ชาเย็นนั้น" วรนารีว่า "ที่เขาเริ่มเบื่อ
ฉันไม่ใช่เพราะเมียเขาหรอก แต่เป็นเพราะเขากำลังจะมีคนใหม่ เขาเป็นอย่างนั้นเอง
ต้องพยายามหาสิ่งใหม่ๆ มาเติมสีสันให้กับชีวิต นังนุดีนั่นไง" "เจ้าประคู้ณ
ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะ มันจะได้ไม่มายุ่งกับคุณเค็นของฉัน"
วรนารีพูดแบบดีใจจนลืมตัว แต่พอเห็นสีหน้าอรอินทร์ก็รีบขอโทษ
"ต้องแยกนั่งนั่นมาจากพี่รุทธิ์ให้ได้" อรอินทร์คิดหาหนทาง วิ
กันดาเห็นยุทธการมาพบอนิรุทธิ์แต่เช้าและทั้งคู่ก็นั่งคุยกันอยู่ที่ริมสระ อยู่นาน
เธอจึงได้แต่ถอนใจนึกเวทนายุทธการ เพราะรู้ดีว่าเขามาปรึกษาอนิรุทธิ์เรื่องอะไร
ฝ่ายยุทธการก็กำลังขอร้องให้อนิรุทธิ์ช่วยพูดกับนุดีเรื่องเค็น
แต่อนิรุทธิ์แบ่งรับแบ่งสู้ ยุทธการเล่าต่อว่า นุดีเป็นผู้หญิงที่น่าสงสารมาก
ที่เธอต้องออกมาอยู่นอกบ้านก็เพราะลุงเขยคิดจะรวบรัดตลอดเวลา
แถมป้าก็คอยหาเรื่องเพราะนึกว่านุดีให้ท่าลุง อนิรุทธิ์พยักหน้ารับช้าๆ
แล้วแนะนำว่า "เอาอย่างนี้ คุณทำตัวเป็นเพื่อนที่ดีของเขาไปก่อน ส่วนนายเค็นนั่น
นุดีอาจจะไม่ได้รักได้ชอบอะไร เค็นอาจจะไปชอบข้างเดียว
ของแบบนี้ต้องขอเวลาดูสักพักก่อน" "ขอบคุณมากครับอาจารย์ ผมจะทำตามที่อาจารย์บอก
ถึงพยายามเป็นแค่เพื่อนที่ดีของเขาไปก่อน เฮ้ออาจารย์จะขัดข้องไหมครับ
ถ้าผมจะพานุดีมาพบกับอาจารย์บ้างให้อาจารย์ได้ช่วยสั่งสอนแล้วก็ให้ข้อคิด กับเขา"
ยุทธการขอร้อง "ผมน่ะยินดีจะช่วยอยู่หรอก
แต่ตอนนี้นุดีมีที่ปรึกษาอย่างดีที่สุดอยู่แล้ว" อนิรุทธิ์ตีหน้าตาย
"ด็อกเตอร์วิกันดาน่ะหรือครับ อาจารย์ก็ทราบว่า เธอสนับสนุนเค็นให้นุดี" ยุทธการพาล
" ไม่ใช่หรอก วิเขารักและหวังดีกับนุดีด้วยความบริสุทธิ์ใจ
นุดีอยากเรียนภาษาญี่ปุ่น เขาก็หาครูสอนให้ก็เท่านั้นเอง เชื่อฉันเถอะ"
อนิรุทธิ์สีหน้าครุ่นคิด "ยุทธการรักและเคารพคุณ ไว้ใจคุณมากแค่ไหน คุณคงรู้สึกได้"
วิกันดาออกมาเปรยกับอนิรุทธิ์หลังจากยุทธการลากลับไปแล้ว "นึกแล้ว
คุณคิดว่าผมนี่เลวนักหรือไง" อนิรุทธิ์ดักคอ " ไม่ทราบซิคะ
เรื่องของคุณมันยุ่งเหยิงพัลวันจนจะแก้ไม่หลุดอยู่แล้ว
อย่าเล่นกับความรู้สึกของคนอีกเลยค่ะ คุณไม่รู้ตื้นลึกหนาบางของเขา
สักวันหนึ่งคุณอาจจะต้องเสียใจ" วิกันดาเดินออกไป อนิรุทธิ์มองตาม วิ กันดาส่งลูกๆ
ไปเรียนดนตรีในวันหยุด จากนั้นก็แวะมาหาอนงค์นารถที่บ้าน เพราะไม่รู้ว่าจะไปไหนดี
อนงค์นารถกำลังจะออกไปนวดที่สปา
เธอจึงวิกันดาไปด้วยกันและทั้งคู่ก็ได้พบกับอรอินทร์และอนิรุทธิ์ที่มาใช้
บริการที่สปาด้วยเช่นกัน อนิรุทธิ์มีสีหน้าตกใจเมื่อเห็นวิกันดา
แต่อรอินทร์กลับยิ้มระรื่นควงแขนอนิรุทธิ์แสดงความเป็นเจ้าของเข้ามาทักทาย "อุ๊ย
สวัสดีค่ะคุณพี่ทั้งสอง โลกมันกล๊ม กลม ที่อื่นมีตั้งเยอะแยะไม่ไป
กลับมาเจอกันที่นี่แสดงว่าเราใจตรงกัน" "ไม่นึกเลยว่าจะซวยขนาดนี้"
อนงค์นารถสวนทันควัน อร อินทร์ไม่พอใจ ขณะที่อนิรุทธิ์หน้าเสีย
แล้วพยายามจะอธิบายกับวิกันดา แต่วิกันดาไม่สน เธอจะชวนอนงค์นารถเข้าข้างใน
อรอินทร์รีบบอกต่อ "คุณพี่ทั้งสองขา เดี๋ยวนวดเสร็จแล้วเราไปทานข้าวด้วยกันนะคะ"
อรอินทร์หันมาขอความเห็นอนิรุทธิ์ ราวกับเป็นเมีย "ดีเหมือนกันนะคะพี่รุทธิ์
ให้คุณพี่ทั้งสองไปด้วย ทานกันหลายๆ คนสนุกดี" "
แน่ใจหรือคะคุณน้องว่าถ้าภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายของด็อกเตอร์อนิรุทธิ์ไป
ร่วมรับประทานด้วยแล้วอาหารจะไม่ติดคอ" องค์นารถจ้องอรอินทร์ "อ๋อ ไม่หรอกค่ะ
ว่าแต่คุณพี่วิกันดาเถอะ อาหารจะติดคอหรือเปล่า" " ยิ่งไม่ใหญ่เลยค่ะ
เพราะมันชินเสียแล้ว ฉันเจอมาเยอะ
เศษกระดูกพวกนี้พอเคี้ยวไปเจอก็บ้วนทิ้งเท่านั้นเอง" วิกันดาสวน
อนิรุทธิ์กระแอมเหมือนอะไรติดคอ "ก็ถ้าเกิดเจอกระดูกชิ้นโตๆ เข้าล่ะคะ
คุณพี่จะทำยังไง" อรอินทร์ยังไม่หยุด "ง่ายนิดเดียวค่ะ
ฉันก็แค่โยนทิ้งหรือให้หมาให้แมวมันกินเสียน่ะซีคะ"
วิกันดาหันมามองอนิรุทธิ์ที่ถึงกับสำลัก แล้วเดินนำอนงค์นารถไป
อนงค์นารถขยับจะตามแต่ก็ชะงักหันมาบอกอรอินทร์ว่า "ถ้าเสร็จก่อนก็รอด้วยละกันนะคะ
คุณน้องขา" อรอินทร์มองตามอย่างเข่นเขี้ยว แล้วใส่ไฟกับอนิรุทธิ์
"ต้องติดนิสัยปากร้ายมาจากนายเจนจบแน่ๆ ระยะหลังๆ เขาสนิทกันมากนี่คะ
เจนจบเขาเคยบอกอร" อรอินทร์ทำชะงัก อนิรุทธิ์ไม่พอรีบถามต่อว่า เจนจบบอกอะไร" "ก็
เอ้อ บอกว่าเขาเจอ Soul mateแล้ว"
อรอินทร์ทำอึกอักแล้วแอบยิ้มเมื่อเห็นอนิรุทธิ์ไม่พอใจ หลัง
จากนวดตัวเสร็จวิกันดากับอนงค์นารถก็ออกมารออนิรุทธิ์กับอรอินทรน์อยู่ที่ ด้านหน้า
สักพักใหญ่ทั้งคู่ก็เดินออกมา
และเมื่ออนงค์นารถเห็นเธอก็สั่งให้อนิรุทธิ์จ่ายเงินให้เธอกับวิกันดาด้วย
แต่อนิรุทธิ์ไม่ทันได้ฟังเพราะกำลังส่งสายตางอนง้อวิกันดาอยู่ อนงค์นารถจึงต้องย้ำ
"ชำระเงินค่ะ รวมทั้งวิกับนารถด้วย เดี๋ยวจะได้ไปทานข้าวกัน"
อนิรุทธิ์รีบเดินไปชำระเงินโดยมีอรอินทร์ตามติดด้วยกิริยาประมาณคู่รักหวานชื่น
อนงค์นารถสะกิดให้วิกันดาดู วิกันดาได้แต่ถอนใจ
อนิรุทธิ์เดินนำทุกคนเข้ามาในร้านอาหาร
อนงค์นารถรีบจัดที่ให้วิกันดานั่งข้างอนิรุทธิ์ แล้วอ้างกับอรอินทร์ที่ไม่พอใจว่า
"ขอโทษค่ะ ต้องให้เจ้าของตัวจริงเขานั่งใกล้กันตามมารยาท" "เคยมีใครบอกคุณพี่ว่า
เจ๋อ ไหมคะ" อรอินทร์กระซิบถาม "ไม่ค่ะ คุณน้องล่ะคะ เคยมีใครเขาว่า
ไร้ยางอายไหมคะ" อนงค์นารถกระซิบตอบแถมสบตากับอรอินทร์อย่างท้าทาย
วิกันดาสะกิดเตือนแล้วขอให้อนงค์นารถสั่งอาหาร อนิรุทธิ์พยายามเอาใจวิกันดา
"คุณพี่คอยระวังสามีคุณพี่ไว้ให้ดีนะคะ" อรอินทร์กระซิบ
อนงค์นารถหัวเราะคิดคักสวนว่า "ถ้าเอาไปได้ก็เชิญเลยค่ะ"
อรอินทร์ฉุนจัดมองหน้าอนงค์นารถกับวิกันดาที่พยายามกลั้นหัวเราะ

เมียหลวง จบตอน 9

เมียหลวง 10
อรอินทร์แค้นอนงค์นารถจึงมายุให้วรนารีไปแย่งพลเวทย์ แต่วรนารีไม่เอาด้วย " โอ๊ย
ฉันไม่แย่งผัวใคร ไม่นิยม แค่เชียร์แกยังเหนื่อยแทบตาย
แล้วผัวยายนั่นจะหน้าตาเป็นยังไงก็ไม่รู้...ถ้ามีเค้าพี่รุทธิ์หน่อยก็ค่อย ยังชั่ว
แต่ถ้าเหมือนปลาจวดละแย่เลย" "ฉันไม่ได้ให้แกแย่งจริงๆ
แค่แกล้งยายบ้านั่นให้มันคลุ้มคลั่งพอหอมปากหอมคอเท่านั้นเอง" อรอินทร์กล่อมต่อ
แต่วรนารีก็ยังไม่ยอม "ไม่! เดี๋ยวคุณเค็นเขาจะนึกว่าฉันไม่มีศีลธรรม" "โธ่เอ๊ย
พูดยังกับว่าเขารู้จักสนิทสนมกับแกนักนี่" อรอินทร์พูดแทงใจ วรนารีหน้างอ
อรอินทร์รู้ตัว "ขอโทษเพื่อน เอางี้ ลองไปดูก่อนว่าไหวไหม ถ้าไม่ไหวก็ไม่เป็นไร
ฉันไม่ซีเรียส" วรนารีถอนใจ อนิรุทธิ์กับวิกันดาพาลูกๆ ตามอนงค์นารถมาที่บ้าน
อนงค์นารถเชิญทุกคนนั่งแล้วจะขึ้นไปตามพลเวทย์ลงมาคุยด้วย อนิรุทธิ์รีบออกตัว
"อย่าเลยครับ จะรบกวนเวลาสวดมนต์ของเขาเปล่าๆ" "ไม่รบกวนหรอกค่ะ
ให้ลงมาพบกับทางโลกดูบ้าง อยู่กับทางธรรมมามากพอแล้ว" อนงค์ นารถเดินขึ้นข้างบน
วิกันดาหันมาทางเด็กๆ ซึ่งท่าทางจะง่วง อนิรุทธิ์ชวนวิกันดากลับ
แต่วิกันดาไม่ยอมบอกว่าจะอยู่คุยกับอนงค์นารถต่อ แล้วไล่ให้อนิรุทธิ์กลับไปก่อน
ทั้งคู่เริ่มเสียงดังใส่กัน "คุณพ่อคุณแม่อย่าทะเลาะกันซิครับ โหน่งนอนไม่หลับ"
โหน่งปรือตาขึ้นมาห้าม " เอาอย่างนี้ ผมพาลูกกลับไปก่อนดีกว่า
ส่วนคุณก็คุยกับคุณนารถไป สบายใจเมื่อไหร่ค่อยกลับ" อนิรุทธิ์สรุป
แล้วอนงค์นารถก็เดินลงมาพอดี เธอบอกกับทุกคนว่า พลเวทย์กำลังนั่งสมาธิคงออกมายาก
"ไม่เป็นไรครับ ผมจะพาเด็กๆ กลับพอดี จะได้ไปนอนต่อที่บ้าน" อนิรุทธิ์รีบบอก
อนงค์นารถหันมาถามวิกันดาว่าไม่กลับพร้อมอนิรุทธิ์หรือ "เดี๋ยวเราค่อยกลับ
ขออุ้มโหน่งไปส่งที่รถก่อนนะ" วิกันดาอุ้มโหน่ง
เดินตามอนิรุทธิ์ที่อุ้มนุ่มซึ่งคอพับคออ่อนไปที่รถ
และหลังจากอนิรุทธิ์พาเด็กลับไปแล้ว
อนงค์นารถก็ถามวิกันดาว่าอยากรู้ไหมว่าเธอคุยอะไรกับอรอินทร์ตอนที่อยู่ในร้านอาหาร
"นั่นซิ เห็นกระซิบกันไปกระซิบกันมา" วิกันดาสงสัย "เรากระซิบด่ากัน
เขาคงจะโกรธที่ฉันด่าได้ไม่ลดละ ก็เลยบอกว่า ให้ระวังสามีให้ดี" อนงค์นารถเล่า
วิกันดาชะงักนึกเป็นห่วงอนงค์นารถ แต่อนงค์นารถกลับหัวเราะร่วนบอกว่า
"ฉันก็เลยสนับสนุนเขา อยากจะลองดูเหมือนกันว่า ตาฤๅษีพลเวทย์จะตบะแตกหรือเปล่า"
"เขาเคยเห็นคุณพลเวทย์หรือยัง" " อาจจะเคยเห็น แต่คงจำไม่ได้หรอก
สามีฉันเขามักจะกลืนหายไปอยู่ในฝูงชนเสมอถ้าไม่สังเกตก็ไม่เห็น"
อนงค์นารถหัวเราะแล้วเดินนำวิกันดาเข้าบ้าน เค็นมาหานุดีที่คอนโดและขอ
ร้องให้นุดีพาเที่ยวเพราะมาอยู่เมืองไทยหลายอาทิต์แล้วแต่ยังไม่เคยไปสถาน ที่สำคัญๆ
เลย นุดีตอบตกลงเพราะอยากตอบแทนที่เค็นช่วยสอนภาษาญี่ปุ่นให้โดยไม่คิดเงิน
เค็นมีความสุขมากที่ได้ใกล้ชิดนุดี อรอินทร์มาหาอนิรุทธิ์ที่บ้านและ
เกิดมีปากเสียงกัน เพราะอนิรุทธิ์ตำหนิอรอินทร์ที่พูดจาไม่ให้กียรติวิกันดา
อรอินทร์โวยวายหาว่า อนิรุทธิ์เบื่อเธอแล้วจึงกล้าต่อว่าและตำหนิเธอ อนิรุทธิ์ถอนใจ
อรอินทร์น้ำตาคลอพาลต่อ "คุณพี่ฉลาดที่เอาผู้หญิงมาล่อพี่รุทธิ์จากอร ใช่ไหมคะ
พี่รุทธิ์ตอบมาเดี๋ยวนี้เลย" "อย่าเสียงดัง พี่ไม่อยากให้เด็กๆได้ยิน"
อนิรุทธิ์ปราม "อรจะพูด ใครจะได้ยินก็ช่างหัวมัน" อรอินทร์ตะโกน
"พี่ว่าอรกลับบ้านก่อนดีกว่าไป พี่จะไปส่ง" อนิรุทธิ์จับแขนอรอินทร์ อร
อินทร์กระชากแขนกลับบอกว่าไม่กลับ อนิรุทธิ์ทรุดตัวลงนั่งทำท่าเหนื่อยใจ
อรอินทร์รีบเข้ามาอ้อน อนิรุทธิ์ขอให้อรอินทร์ดูตัวอย่างวิกันดาบ้าง
อรอินทร์ปฏิเสธเสียงแข็ง "ไม่ค่ะ ไม่มีวัน ตอนนี้อรยังไม่มีหลักฐานก็ไม่เป็นไร
แต่อย่าให้อรจับได้นะคะ แหลก" อรอินทร์เดินออกไป อนิรุทธิ์มองตามสีหน้าหนักใจ
นุ่นกับโหน่งได้ยินเสียงอรอินทร์ทะเลาะกับอนิรุทธิ์
ก็สงสัยว่าทั้งคู่ทะเลาะกันเรื่องอะไร นวลที่ดูแลเด็กอยู่รีบกลบเกลื่อน
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ บางทีผู้ใหญ่เขาคุยกันเสียงดัง เรื่องของผู้ใหญ่เขา"
"นุ่นไปถามคุณพ่อดีกว่า" นุ่นว่า "เจ๋ออีกแล้ว" โหน่งว่าพี่สาว
นุ่นไม่พอใจหันมาทะเลาะกับโหน่ง นวลรีบขวางขอให้นุ่นไปหาอนิรุทธิ์ นุ่น
ปีนขึ้นมานั่งตักอนิรุทธิ์ที่นั่งแหนงหน้าหลับตาพิงพนักแล้วยิงคำถามว่า
พ่อทะเลาะกับอาอรเรื่องอะไร และพ่อกับกับอาอรเป็นกิ๊กกันหรือ อนิรุทธิ์สะดุ้งถามว่า
ใครบอกลูก "ไม่มีค่ะ นุ่นบอกเอง" นุ่นยิ้มซื่อๆ "คุณพ่อกับคุณอาอรเป็นเพื่อนกันค่ะ
บางทีเพื่อนก็ทะเลาะกัน น้องนุ่นก็เคยทะเลาะกับเพื่อนไม่ใช่หรือคะ"
"แต่นุ่นเคยเห็นคุณแม่แอบร้องไห้" "ฟังนะลูก คุณพ่อรักคุณแม่ คุณแม่ก็รักคุณพ่อ
แล้วเราสองคนก็รักลูกมากที่สุดนุ่นกับโหน่งไม่ต้องไปสนใจอะไรทั้งนั้นนะคะ" "ค่ะ
นุ่นรักคุณพ่อ" นุ่นหอมแก้มอนิรุทธิ์ อนิรุทธิ์กอดลูกแนบอก
"ฉันจะเอาน้ำกรดสาดหน้ามัน" อรอินทร์บอกกับวรนารีที่ส่งน้ำเย็นให้ "เฮ้ย!
คุกนะเพื่อน ไหนยังจะหนูนิ่มอีก แกเอาลูกไปไว้ที่ไหน" วรนารีรีบบอก
อรอินทร์ร้องไห้โฮฟูมฟายว่า "ฉันไม่ยอมหรอกนา
พี่รุทธิ์จะมาทิ้งฉันเหมือนทิ้งขยะไม่ได้" "พี่รุทธิ์ก็แค่ผู้ชายคนนึง
แกเคยบอกว่าแกไม่แคร์ผู้ชายไม่ใช่หรือ" "ฉันรักเขา
ไม่เคยคิดว่าจะรักใครได้มากเท่านี้" อรอินทร์น้ำตาไหลพราก "แล้วหนูนิ่มล่ะ
แกเอาลูกไปไว้ที่ไหน พี่รุทธิ์น่ะคนอื่น แต่หนูนิ่มเลือดเนื้อเชื้อไขของแกนะ"
วรนารีเตือนสติ000000000000 "ฉันไม่อยากถูกทิ้ง แกเข้าใจไหมว่า ฉันไม่อยากถูกทิ้ง
โดยเฉพาะจากคนที่ ฉันรัก มันเจ็บปวดนะแก" อรอินทร์ยังคงฟูมฟาย วรนารีถามต่อว่า
อนิรุทธิ์บอกอรอินทร์อย่างนั้นหรือ “คน อย่างเขาไม่มีวันบอกหรอก
แค่แสดงท่าทางเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิมก็พอแล้ว ถึงบางครั้งเขาจะยังไปไหนต่อไหนกับฉัน
พูดจาเพราะๆ เอาใจฉัน แต่มันสัมผัสได้ว่ามันไม่เหมือนเดิม”
"งั้นแกก็ทิ้งเขาเสียก่อนที่เขาจะทิ้งแก" "ฉันรักเขา รักมาก" อรอินทร์คร่ำครวญ
"ถ้าแกหักอกหักใจจากเขาไม่ได้ แกก็ต้องทำแบบเมียเขา ปิดหูปิดตาไม่รู้ไม่ชี้"
วรนารีแนะนำ อรอินทร์ชะงักนึกขึ้นได้ เธอบอกกับวรนารีว่า
"ฉันจะคุยกับด็อกเตอร์วิกันดา" อร
อินทร์โทรหาวิกันดาที่ยังคุยอยู่กับอนงค์นารถที่บ้าน
เธออ้างว่ามีเรื่องสำคัญจะต้องพบวิกันดาให้ได้ แต่วิกันดาปฏิเสธ
อรอินทร์จึงเอาชื่อนิ่มมาอ้าง "คุณพี่ขา ถ้าคุณพี่ไม่ให้พบ อรต้องตายแน่ๆ
คุณพี่ไม่สงสารหนูนิ่มหรอกหรือคะ ถ้าอรตายแล้วแกจะอยู่กับใคร" "คุณเจนจบไงคะ
คุณเจนจบเป็นพ่อแท้ๆ ของหนูนิ่ม ฉันมันใจว่าเขาต้องเลี้ยง แกได้เป็นอย่างดี"
"อีบ้า" อรอินทร์ตะคอกใส่แล้วปิดโทรศัพท์ วรนารี เตือนอรอินทร์ให้ใจเย็นกว่านี้
เพราะมีเพียงวิกันดาคนเดียวเท่านั้นที่ช่วยอรอินทร์เรื่องอนิรุทธิ์ได้
ส่วนทางวิกันดาก็หันมาบอกกับอนงค์นารถว่า อรอินทร์โทรมาอ้างว่ามีธุระสำคัญจะคุยด้วย
"จะมาเจรจาสู่ขอคุณรุทธิ์มั้ง อย่าไปยอมให้พบนะ" อนงค์นารถยุ "ก็เพราะไม่ให้พบน่ะซิ
เขาถึงด่าฉันว่าอีบ้า" วิกันดายิ้มๆ อนงค์นารถอดหัวเราะไม่ได้
เช้าวันใหม่อรอินทร์มาหาวิกันดาที่สำนักงานแต่เช้า เธอเดินเข้ามาคุกเข่าข้างๆ
เก้าอี้วิกันดาแล้วก้มลงกราบที่ตัก "คุณพี่ขา อรมาขอความร่วมมือจากคุณพี่"
อรอินทร์ทำเสียงน่าสงสาร วิกันดายิ้มมุมปากสั่งให้อรอินทร์ขึ้นมานั่งบนเก้าอี้
อรอินทร์ทำตามอย่างว่าง่ายแล้วรีบเข้าประเด็น " คืออย่างนี้ค่ะ ก่อนอื่น
อรต้องกราบขอประทานโทษคุณพี่เรื่องพี่รุทธิ์ อรยอมรับว่าอรผิด ผิดมาก อรขอสารภาพว่า
อรรักพี่รุทธิ์ รักจริงๆ
ถึงอย่างนั้นอรก็ยังไม่เคยคิดว่าจะแยกพี่รุทธิ์ไปจากคุณพี่แล้วก็เด็กๆ แต่ตอนนี้
เราจะนิ่งนอนใจไม่ได้แล้วค่ะ เพราะกำลังจะมีคนพรากพี่รุทธิ์ไปจากเรา"
อรอินทร์ทำเสียงสั่นแต่วิกันดาไม่สนใจ เธอจึงรีบใส่ไฟเรื่องนุดีต่อ "
นุดีนะร้ายนะคะ อรเคยเห็นมามากแล้วค่ะ ผู้หญิงประเภททำหน้าตาใสซื่อไร้เดียงสา
แต่มารยาไม่รู้กี่ร้อยต่อกี่ร้อยเล่มเกวียน แบบที่เขาเรียกว่าหน้าซื่อใจคดไงคะ
แบบนี้เลยค่ะ" "หรือคะ ส่วนมากฉันจะพบแต่หน้าก็คดใจก็คด" วิกันดาสวน อร อินทร์สะอึก
แต่แล้วก็แกล้งหัวเราะกลบเกลื่อน "หน้าคดใจคดก็ยังดี เพราะคุณพี่ยังได้รู้ตัว
แต่ถ้าหน้าซื่อใจคดนี่มันจะฉกเงียบๆ นะคะ" "แต่ผลมันก็เหมือนกันนั่นแหละ คือถูกฉก"
" แหม ตอดนิดตอดหน่อยเรื่อยเลยนะคะ แต่ไม่เป็นไร สำหรับคุณพี่อรยกให้
แต่คนอื่นอรไม่ยอมเด็ดขาด คุณพี่ขา เราต้องร่วมมือกันกำจัดกิ๊กของพี่รุทธิ์ให้หมด
เหลือแค่เราสองคน อรยอมเป็นเมียน้อยคุณพี่ค่ะ" "หมดธุระหรือยังคะ ฉันจะทำงานต่อ"
วิกันดาตัดบท " ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้คุณพี่ยังอาจจะไม่เชื่อที่อรพูด แต่ต่อไป
ถ้าเรื่องเกิดเป็นจริงขึ้นมา เราค่อยมาปรึกษากันใหม่ก็ได้ค่ะ อรขอตัวก่อนละนะคะ"
อรอินทร์ไหว้อ่อนช้อยแล้วเดินออกไป อรอินทร์ออกมาที่หน้าห้อง
เธอมองไปที่นุดีอย่างจงเกลียดจงชังแล้วด่าประจาน " ทุกคนเคยได้ยินไหมคะ ที่เขาว่า
กินบนเรือน ขี้บนหลังคา นี่เลยค่ะ แม่คนนี้เลย
ด็อกเตอร์วิกันดาพี่สาวที่เคารพรักของฉันอุตส่าห์ช่วยเหลือเขาทุกอย่างทั้ง
รักและเมตตากรุณาปราณีไม่มีใครเหมือน
แต่เขากลับเนรคุณพยายามให้ท่าด็อกเตอร์อนิรุทธิ์สามีของเธอ ใครมีแฟนมีสามี
ต้องระวังไว้ให้ดีนะคะ เพราะแม่คนนี้เขาชอบผู้ชายสำเร็จรูป"
อรอินทร์จับคางนุดีให้หันเงยขึ้นมองพร้อมขู่ว่า ระวังตัวให้ดี แล้วเดินจากไป
นุดีนั่งหน้าตื่นเพราะไม่ทันตั้งตัว "ไงจ้ะ น้องนุดี จะมีอะไรแก้ตัวหรือเปล่า"
นพวรรณเข้ามาเย้ย "ไม่จริงค่ะ ไม่จริงเลย" นุดีปฏิเสธแล้ว
"ถ้าไม่จริงแล้วคุณอรเขาจะกล้าพูดต่อหน้าทุกคนยังงี้เรอะ" "หนูไม่ทราบ" "
หนูไม่ทราบ มิน่า ถึงได้เกาะด็อกเตอร์วิกันดาแน่นทีเดียว
วางแผนจะแย่งสามีเขานี่เอง" นพวรรณกล่าวหา นุดีก้มหน้าพยายามรวบรวมสมาธิทำงานต่อ
อรอินทร์เดินอารมณ์เสียกลับเข้า มาในบ้าน
แต่เมื่อเห็นนิ่มกับถาวรกำลังคุยอยู่กับเจนจบที่แวะมาเยี่ยมก็ยิ่งหงุดหงิด
ถาวรหันมาเห็นอรอินทร์ก็สั่งให้บัวพานิ่มเข้าห้องไปก่อน
เพราะไม่อยากให้นิ่มเห็นอรอินทร์กับเจนจบทะเลาะกัน
ส่วนเจนจบเองก็ไม่อยากจะทะเลาะกับอรอินทร์นัก จึงเดินหนีออกมา
อรอินทร์นึกอะไรขึ้นได้รีบเดินตามเจนจบออกไป "เจนจบ"
อรอินทร์เรียกแล้วพยายามปรับสีหน้าให้ดีขึ้น
และเมื่ออรอินทร์หันมามองเธอก็ถามเขาว่า "คุณชอบด็อกเตอร์วิกันดาใช่ไหม
ฉันว่าเขาก็ชอบคุณ" เจนจบรู้ทันความคิดอรอินทร์จึงสวนกลับ " มุกเดิม
แล้วก็เป็นมุกแป๊กด้วย ไม่สำเร็จหรอก เพราะถึงสองคนนั้นจะหย่ากัน
เขาก็จะไม่แต่งงานใหม่หรอก สำหรับด็อกเตอร์อนิรุทธิ์นั่น
เขาเคยแต่งงานกับผู้หญิงที่เพียบพร้อมอย่างคุณวิ
แล้วเขาจะไม่มีวันเอาผู้หญิงที่เทียบไม่ได้แม้แต่ครึ่งหนึ่งของเธอมาแทนที่ เธอหรอก
ส่วนคุณวิ เธอมีเกียรติมีศักดิ์ศรี
คงไม่รีบร้อนจับผู้ชายโดยไม่ดูตาม้าตาเรืออย่างคุณหรอก" "เฮอะ ยกย่องกันเข้าไป
พอมันอดยากปากแห้งเข้า ก็ไม่พ้นสันดานดิบหรอกน่า" อรอินทร์แค้น
"คุณวิเขาอาจจะมีสันดานดิบอย่างที่คุณว่า แต่เขาต่างจากคุณตรงที่เขาคุมมันได้
ไม่ปล่อยตัวมั่วไม่เลือกอย่างคุณไง" เจนจบเดินไปที่รถ " ขอให้แกรถคว่ำตาย
ถ้าเดินถนนก็ให้ถูกรถชนตาย ขอให้บริษัทแกจงเจ๊งพินาศให้หมด
ทำอะไรก็อย่าให้มีความสุขความเจริญ" อรอินทร์ตะโกนไล่หลัง
"อย่าลืมขอให้เมียเก่าผมเป็นเอดส์ตายด้วยนะ" เจนจบตะโกนกลับมา แล้วออกรถทันที อร
อินทร์กรี๊ดลั่นวิ่งกลับเข้าบ้านแล้วไปพาลหาเรื่องถาวร ถาวรถอนใจเตือนอรอินทร์ว่า
เป็นฝ่ายผิดเพราะไปหาเรื่องเจนจบก่อน อรอินทร์ไม่พอใจขู่ว่าจะไปอยู่กับอนิรุทธิ์
"เขาคงรับหรอกนะ" ถาวรประชดแล้วเดินหนี อรอินทร์หันรีหันขวาง หงุดหงิดไปหมด ยุทธการ
เดินหน้าเศร้าเข้ามาปรึกษาอนิรุทธิ์เรื่องนุดี
เพราะรู้จากคนในคอนโดว่านุดีออกไปเที่ยวกับเค็น
เขาขอร้องให้อนิรุทธิ์ช่วยพูดกับนุดี
อนิรุทธิ์แบ่งรับแบ่งสู้แล้วแนะนำให้ยุทธการไปขอความช่วยเหลือจากวิกันดา
เพราะสนิทกับนุดีมากกว่า "ด็อกเตอร์วิกันดาไม่ได้เชียร์ผมเหมือนอาจารย์นี่ครับ
นะครับอาจารย์" ยุทธการอ้อนวอน อนิรุทธิ์ทำเป็นพยักหน้าอย่างขอไปที ยุทธการ
โทรนัดนุดีว่าจะมารับไปทานอาหารในตอนเย็น นุดีตอบตกลง
เพราะอยากปรับความเข้าใจกับยุทธการอยู่พอดี นุดีเดินเข้ามาบอกวิกันดาว่า จะกลับเอง
เพราะยุทธการจะเลี้ยงข้าวเย็น วิกันดายิ้มรับแล้วเตือนว่า "ถ้าเราไม่ได้รักเขา
ก็ไม่ควรทำให้เขาเข้าใจผิด" "ค่ะ หนูจะค่อยๆ พูดกับเขา" นุดีรับคำ
วิกันดาถามต่อเรื่องอรอินทร์ว่าไปพูดอะไรกับนุดี
แต่นุดีบ่ายเบี่ยงไม่ยอมบอกความจริงแล้วขอตัวกลับไปทำงานต่อ อนิรุทธิ์
โทรบอกวิกันดาว่า ยุทธการชวนให้เขาไปช่วยเคลียร์กับนุดีในเย็นวันนี้
และเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจเขาจึงโทรบอกเธอ วิกันดาอึ้งไปนิดแล้วขอร้องว่า "รุทธิ์
นุดีเป็นเด็กน่าสงสารนะ กรุณาเว้นแกไว้สักคนเถอะ" "อะไรกันวิ
ผมไม่ได้คิดอะไรกับเด็กคนนั้น" "ยุทธการเองก็ไว้ใจคุณ คุณอย่าทำลายความรู้สึกดีๆ
ของเด็กสองคนนี่เลยค่ะ" "วิ คุณทำให้ผมเจ็บปวดมากนะ" "ไม่เท่าที่ฉันเจ็บหรอกค่ะ
สวัสดีค่ะ" วิกันดาปิดโทรศัพท์ ยุทธการ
พานุดีมาที่ร้านอาหารหรูและเมื่อพบอนิรุทธิ์นั่งรออยู่ในร้าน
นุดีก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก และในระหว่างที่นั่งทานอาหารอยู่ด้วยกัน
อนงค์นารถก็มาเห็นเข้าพอดี เธอนึกแปลกใจจึงโทรปรึกษากับฉวีเพ็ญ
แต่ฉวีเพ็ญไม่มีเวลาคุยด้วย เพราะกำลังปรนนิบัติสามีอยู่
จนกระทั่งสีหนาทหลับไปแล้วฉวีเพ็ญจึงโทรหาอนงค์นารถเพื่อคุยเรื่องที่ค้าง ไว้ต่อ
อนงค์นารถบอกกับฉวีเพ็ญเรื่องที่เธอกับวิกันดาไปเจออรอินทร์กับอนิรุทธิ์ที่ สปา
ฉวีเพ็ญรีบถามว่า มีตบไหม "บ้า วิเขาทรงภูมิขนาดนั้น จะให้ตบกับใครย่ะ ชี
แสดงท่าทางเป็นเจ้าของคุณรุทธิ์อย่างเปิดเผย
ถ้าจะมีคนควรถูกตบก็น่าจะเป็นคุณรุทธิ์นี่แหละ" อนงค์นารถแค้นแทน พล
เวทย์เดินลงมาได้ยินประโยคสุดท้ายก็ถึงกับสะดุ้ง "จริงๆ นะ ผู้ชายบ้าอะไรก็ไม่รู้
เห็นคุณรุทธิ์แล้วฉันภูมิใจอีตาทึ่มสามีของฉันมาก
อย่างน้อยการหมกมุ่นในศาสนาก็ยังดีกว่าหมกมุ่นอยู่กับผู้หญิง ถึงจะออกแนวเพี้ยนๆ
ก็ตามเถอะ" อนงค์นารถเล่าต่อพลเวทย์ส่ายหน้าแล้วเดินกลับห้องพระ "
ถ้าอยากรู้เรื่องโดยละเอียด พรุ่งนี้จะไปเล่าให้ฟังถึงที่บ้านตัวเองเลย
แต่ต้องเป็นตอนกลางวันนะจะได้หอบอาหารผิดหลักอนามัยไปให้ฟังด้วย ตอนนี้ขอดูที.วี
ก่อน" อนงค์นารถวางสาย ฉวีเพ็ญยิ้มย่อง อนิรุทธิ์กลับ
มาถึงบ้านเห็นวิกันดานั่งดูทีวีอยู่กับนวลก็เข้าไปคุยด้วย
นวลซักอนิรุทธิ์ว่าไปไหนกับใครมาจึงโดนอนิรุทธิ์ดุ วิกันดานึกรำคาญจึงลุกหนี
อนิรุทธิ์รีบตามไป นวลมองตามด้วยสีหน้าเศร้าสลด "วิครับ ผมจะบอกคุณว่า
หลังจากทานข้าวเสร็จ ผมก็ไปส่งเด็กสองคนนั้น
ไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปกว่านั้นอย่างที่คุณกลัว" อนิรุทธิ์ก้าวมาขวางหน้าวิกันดาไว้
"คุณคงเข้าใจอะไรผิด ฉันไม่ได้กลัวค่ะ คนเราถ้าไม่มีหิริโอตัปปะก็แย่แล้ว"
วิกันดาเดินเลี่ยงไป "ผมอุตส่าห์ทำทุกอย่างให้คุณสบายใจ"
"ถึงกับอุตส่าห์เชียวหรือคะ ขอบคุณค่ะ แต่ต่อไปนี้ไม่ต้องอุตส่าห์ให้ลำบากหรอกนะคะ"
วิกันดาเดินหนีเข้าห้อง อนิรุทธิ์มองตามเซ็งๆ นุ ดีนอนสับสนอยู่ในห้อง
เธอนึกถึงถ้อยคำและการแสดงออกของอนิรุทธิ์ในระหว่างทานอาหารด้วยกันและตอน
ที่เขามาส่งเธอที่คอนโดก็ยิ่งหวั่นไหว แต่แล้วภาพของวิกันดาก็ผุดขึ้นมา
นุดีมีสีหน้าสำนึกผิด เธอบอกกับตัวเองว่า "แค่นี้คุณก็ทุกข์มากพอแล้ว
หนูจะไม่ทำให้คุณต้องทุกข์มากขึ้นเด็ดขาด"
นุดีหลับตาลงเหมือนจะพยายามสลัดภาพเหล่านั้นออกไป อรอินทร์โทรหาวิกันดาแต่เช้า
แต่วิกันดาไม่ยอมรับสาย อรอินทร์จึงบุกมาหาวิกันดาถึงที่ทำงาน "กู้ดมอร์นิ่ง ค่ะ
คุณพี่ขา อรโทรไปหาคุณพี่ แต่คุณพี่ไม่ยอมรับ อรก็เลยต้องใช้ไม้นี้" อรอินทร์ทักทาย
วิกันดาถอนใจสวนว่า "เมื่อไหร่คุณจะสำนึกได้เสียทีว่า ฉันไม่ต้องการพบคุณ" " โถ!
คุณพี่ เราสองคนน่ะหนีกันไม่พ้นหรอกค่ะ ก็มีสามีคนเดียวกันนี่คะ ทำไงได้
อรจะบอกอะไรให้แค่อรคนเดียว คุณพี่ยังปวดหัวขนาดนี้
ถ้ามีนังนุดีนุเลวอะไรนั่นมาร่วมด้วยอีกคน
รับรองเลยค่ะว่าคุณพี่ต้องเส้นโลหิตแตกตายแน่ๆ
เมื่อคืนสามีเราเขาไปส่งนังเด็กคนนั้นที่คอนโดฯเขานั่งคุยอยู่ในรถตั้ง
นานกว่าแม่นุดีจะลงไป" อรอินทร์ฟ้อง แต่พอเห็นวิกันดานิ่งก็ถามต่อ
"นี่คุณพี่จะไม่สนใจบ้างเลยหรือคะ" "คุณมาบอกฉันทำไม รุทธิ์เขาก็เป็นอย่างนี้แหละ
เขาบอกฉันว่าผู้หญิงอื่นก็แค่สิ่งที่มาเติมเต็มสีสันให้กับชีวิตเขาเท่านั้น
แต่ผู้หญิงที่เขารักมีคนเดียวเท่านั้นคือฉัน" "แล้วคุณพี่ก็เชื่อ"
"จะเชื่อหรือไม่เชื่อ เขาก็พิสูจน์ให้เห็นตลอดมา ถ้าหมดธุระแล้วก็เชิญกลับไปได้
ฉันมีงานต้องทำ" วิกันดาไล่ สองสาวจ้องหน้ากันราวกับจะไม่ยอมแพ้
ผิดแต่ว่าวิกันดาเยือกเย็น แต่อรอินทร์ร้อนเป็นไฟ อร
อินทร์เดินออกมาจากห้องวิกันดาแล้วจะตรงไปเล่นงานนุดี
แต่วิกันดาเปิดประตูออกมาเรียกนุดีให้เข้าไปพบ นุดีจึงรอดตัวไป
นุดียกมือไหว้ขอบคุณวิกันดา วิกันดาถามนุดีว่าไปทำอะไรให้อรอินทร์ไม่พอใจเข้า
นุดีส่ายหน้าตอบว่า "หนูก็ไม่ทราบค่ะ" "ต่อไประวังตัวหน่อยก็แล้วกัน" วิกันดาเตือน
นุดีรับคำ "เขาคงกลับไปแล้วละ ไปทำงานต่อเถอะ" วิกันดาว่าแล้วก้มหน้าทำงานต่อ "ค่ะ"
นุดีเดินไปที่ประตู แต่ก็ลังเล เธอหันกลับมาทำท่าเหมือนอยากจะบอกอะไรวิกันดา
แต่วิกันดา ก้มหน้าก้มตาอยู่กับงานเหมือนไม่สนใจอะไร เธอจึงเปิดประตูเดินออกไป
วิกันดาเงยหน้าขึ้นมองตามสีหน้ากังวล อร อินทร์โทรสั่งให้อนิรุทธิ์ออกมาพบ
แต่อนิรุทธิ์ปฏิเสธอ้างว่างานยุ่ง อรอินทร์ไม่พอใจจึงบุกมาหาที่ออฟฟิศ แต่ก็ไม่พบ
เลขาฯหน้าห้องบอกว่า อนิรุทธิ์ไม่อยู่ออกไปได้สักพักแล้ว
อรอินทร์โกรธจัดเข้าใจว่าอนิรุทธิ์จงใจหลบหน้าจึงอาละวาดใส่เลขาฯ
แล้วเข้าไปร้องไห้ฟูมฟายกับถาวร00000000 ถาวรเห็นน้องสาวร้องไห้ก็สงสารจึงปลอบว่า
บางทีอาจจะมีธุระข้างนอกก็ได้ อรอินทร์น้ำตาเอ่อฟ้องว่า " เขาจงใจจะหลบอร
เขาปิดโทรศัพท์ ตอนแรกอรโทร.บอกเขาว่าให้ออกไปพบ เขากลับบอกว่าไม่ว่าง
อรเลยเข้ามาหาแต่เขาก็หลบหน้าอร เขาจะทิ้งอรใช่ไหมพี่ถา"
"รุทธิ์มันคงมีธุระด่วนจริงๆ ใจเย็น" ถาวรลูบผมน้อง "เย็นไม่ไหวแล้ว
อรเย็นไม่ไหวแล้ว เขาจงใจจะหลบหน้าอร อรรู้ อรจะทำยังไงดี อรจะทำยังไง" "
อรร้องไห้ฟูมฟายเที่ยวได้ไล่ตามเขาอย่างนี้มันไม่มีประโยชน์
ทำไมอรไม่ทำตัวอ่อนหวานน่ารักเหมือนเดิมล่ะ
ผู้ชายเขาอย่างอยู่ใกล้คนที่เขาอยู่ด้วยแล้วสบายใจทั้งนั้น"
"พี่ถาต้องช่วยบอกพี่รุทธิ์ด้วยนะคะว่าให้กลับมาหาอร" "ถึงพี่ไม่บอก
เขาก็ต้องกลับอยู่แล้ว ไป! เข้าไปล้างหน้าล้างตาให้ดีก่อนแล้วค่อยออกไป" ถาวรสั่ง
อร อินทร์ลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ ถาวรมองตามอย่างกังวลแล้วโทรหาวรนารี
เพราะอยากให้ช่วยดูแลอรอินทร์ และเมื่ออรอินทร์เดินออกมาจากห้องน้ำ
เขาก็บอกกับเธอว่าจะส่งเธอไปที่คอนโดวรนารี "อรอยากรอพี่รุทธิ์ที่นี่
ยังไงเขาก็ต้องกลับมา" อรอินทร์ว่า "กลับมาเดี๋ยวนี้ก็ต้องทะเลาะกัน
แล้วจะมีประโยชน์อะไร
สู้ต่างฝ่ายต่างถอยไปตั้งหลักก่อนแล้วค่อยมาคุยกันไม่ดีกว่าหรือ" ถาวแนะนำ
อรอินทร์นิ่งคิดแล้วขอร้องถาวรให้ช่วยพูดกับอนิรุทธิ์
ถาวรยอมรับปากเพราะรักน้องสาวมาก อรอินทร์ค่อยสบายใจขึ้น เธอไปคอนโดวรนารีเอง
วรนารี เห็นอรอินทร์ทำตาแดงๆ เตรียมจะฟูมฟายเรื่องอนิรุทธิ์ก็รีบปราม
เพราะเคยคุยเรื่องนี้กันหลายครั้งแล้ว แต่อรอินทร์ก็อ้างว่าเธอยังทำใจไม่ได้
"ไม่ได้ก็ต้องทำ เพราะมันมีอยู่สองทางเท่านั้น คือ ถ้าไม่เลิกกับเขา
ก็ต้องยอมรับความเป็นตัวตนของเขา" วรนารีแนะนำ อรอินทร์ถอนใจยาว
วรนารีจึงเปลี่ยนเรื่องชวนอรอินทร์ออกไปดูหนังแก่เซ็ง
ถาวรรู้ว่าอนิรุทธ์กลับเข้ามาทำงานแล้วก็เข้าไปคุยด้วย อนิรุทธิ์อ้างว่า
เขาออกไปทำธุระข้างนอก ถาวรจึงแกล้งดักคอ "ไม่ใช่หลบหน้าน้องสาวฉันหรือ"
อนิรุทธิ์อึ้งไปครู่หนึ่งแล้วตอบว่า "ฉันไม่อยากทะเลาะกับเขา"
"ทำอะไรที่มันผิดศีลธรรม ก็ไม่มีความสุขอย่างนี้แหละ แล้วแกจะทำยังไงต่อไป"
ถาวรถามตรงๆ อนิรุทธิ์ถอนใจตอบว่า ไม่รู้ " ถ้าแกจะเลิกกับยัยอร
ก็ควรจะให้มันนุ่มนวลค่อยเป็นค่อยไป อย่างน้อยก็ให้นึกถึงตอนที่รักกัน
ยังไงก็จะเอาให้ได้ ใครห้ามยังไงก็ไม่ฟัง" ถาวรกระแทกเสียงประชด
"ฉันไม่ได้จะเลิกกับอร แต่เขาเอาแต่อารมณ์ ไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้น"
"แกมีใครอีกหรือเปล่า เพราะอรเขาก็เป็นอย่างนั้นมาตั้งแต่ต้น แต่แกมองข้ามไปได้หมด
พอเวลาผ่านไป ก็เริ่มทนไม่ได้แล้วจะให้คิดยังไง" "ฉันไม่ได้มีใคร"
อนิรุทธิ์จ้องถาวร ถาวร ถอนใจเอ่ยว่า "ฉันก็ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน
ไอ้พูดออกไปก็จะกลายเป็นว่าสนับสนุนให้น้องสาวเป็นเมียน้อยเพื่อน
แต่พอไม่พูดก็อดสงสารน้องไม่ได้ อีกอย่างมันกระทบไปหมดแม้กระทั่งหนูนิ่ม"
"ฉันเข้าใจ เอาเป็นว่าฉันจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดก็แล้วกัน
ต้องขอโทษแกด้วยที่ทำให้ต้องยุ่งยากลำบากใจ" "คำขอโทษของแกไม่สายไปหน่อยหรือ"
ถาวรเดินออกไป อนิรุทธิ์ถอนใจยาว ยุทธการ มานั่งทำงานที่คอนโดของนุดี
เพราะเพิ่งได้โน๊ตบุ๊คเครื่องใหม่มาจากอนิรุทธิ์
นุดีดุยุทธการที่ไปรับโน๊ตบุ๊คของอนิรุทธิ์มาเพราะราคาแพงมาก "ผมก็ปฏิเสธไปแล้ว
แต่อาจารย์ไม่ยอม ท่านบอกว่าท่านมีหลายเครื่อง ท่านใจดีมากนะนุดี"
"ด็อกเตอร์วิกันดาก็ใจดี เมตตานุดีมาก คอยปกป้องนุดี" นุดีนึกถึงวิกันดา "ปกป้อง
ทำไมถึงต้องคอยปกป้อง ลุงเขยนุดีตามมาอาละวาดหรือ" "เปล่า เอ้อ
นุดีหมายความว่าเวลามีปัญหาอะไรที่ทำงาน ท่านก็คอยช่วยเหลือ"
"เรียนภาษาญี่ปุ่นไปถึงไหนแล้ว" ยุทธการลองหยั่งเชิง ยังไม่ไปถึงไหนเลย
แต่คุณเค็นใจดีมาก พยายามช่วยนุดีทุกอย่าง" นุดียิ้มๆ ยุทธการทำท่าอยากจะพูดอะไรต่อ
แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ นุดีจึงพูดต่อว่า "แปลกนะที่คนอื่นๆ
เขาดีกับนุดียิ่งกว่าญาติแท้ๆ ทั้งด็อกเตอร์วิกันดา ยุทธ คุณเค็นแล้วก็คุณเจนจบ"
"คุณเจนจบ" ยุทธการไม่รู้จัก "
เขาเป็นเพื่อนกับด็อกเตอร์วิกันดาแล้วก็เป็นหุ้นส่วนกับคุณเค็น อยู่บ้านใกล้ๆ
กันด้วย ชีวิตตอนนี้ของนุดีลงตัวที่สุด ได้พบคนดีๆ หลายคน
นุดีอยากให้เป็นอย่างนี้ตลอดไป" นุดียิ้มมีความสุข "นุดี
โลกมันไม่ได้สวยงามอย่างที่คิดหรอกนะ" ยุทธการเตือน "
เพราะชีวิตที่ผ่านมาของนุดีไม่เคยมีความสุขเลย นุดีเพิ่งมารู้ว่าโลกก็ยังมีคนดีๆ
มีด้านที่สวยงามก็ในระยะหลังนี่เอง ถึงไม่อยากให้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไง
นุดีกลัวที่จะต้องกลับไปเป็นอย่างเดิมอีก" "นุดีผ่านพ้นชีวิตช่วงนั้นมาแล้ว
อย่าไปคิดถึงมันอีกเลย" ยุทธการมองนุดีอย่างอ่อนโยน เถกิง
เดชมาดักรอนุดีที่หน้าคอนโดแต่เช้า นุดีตกใจมากที่เถกิงเดชตามเธอมาถึงที่นี่
เถกิงเดชอาสาไปส่งนุดีที่ที่ทำงานแล้วเข้ามาดึงมือให้นุดีไปที่รถด้วยกัน
นุดีขืนตัวไว้ดึงมือออกมายกมือไหว้ลาเถกิงเดชแล้วเดินปะปนกลับคนในบริเวณ นั้น
เถกิงเดชมอตามอย่างฉุนๆ แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ นุดีเข้ามาบอกเรื่อง
เถกิงเดชกับวิกันดาเพราะกลัวมาก วิกันดาเป็นห่วงนุดีจึงชวนเธอกลับพร้อมกันในตอนเย็น
และจะพาไปค้างที่บ้านด้วยเพื่อหลบเถกิงเดช "คุณอย่าบอกคุณป้านะคะ
เดี๋ยวท่านจะคิดว่าหนูเป็นคนติดต่อกับคุณลุง หนูไม่อยากให้ท่านไม่สบายใจ"
นุดีขอร้อง วิกันดารับปากและอาสาดูแลนุดีเอง "ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากที่สุด"
นุดยกมือไหว้ทั้งน้ำตา วิกันดาพยักหน้าอย่างอ่อนโยน
วิกันดาโทรปรึกษาเรื่องนุดีกับอนงค์นารถที่กำลังทานอาหารกลางวันอยู่กับฉวีเพ็ญ
ฉวีเพ็ญได้ยินเรื่องราวของเถกิงเดชก็พึมพำว่า "
ไอ้ควายแก่ตัวนี้มันน่าเจี๋ยนให้สูญพันธุ์นัก"
แล้วบ่นต่อเรื่องที่วิกันดาจะให้นุดีไปอยู่ที่บ้านด้วยว่า
"ขนาดพี่เลี้ยงลูกยังไม่รอด แล้วเด็กคนนี้จะรอดเรอะ
งานนี้ต้องประชุมใหญ่"0000000000000 นุ
ดีเดินลงมาที่รถกับวิกันดาก็พบเถกิงเดชยืนรออยู่ นุดีหวาดกลัวมากเธอรีบบอกวิกันดา
วิกันดาอาสาจะจัดการเรื่องนี้เอง เถกิงเดชเดินเข้ามาหานุดี
นุดีแนะนำให้เถกิงเดชรู้จักกับวิกันดา เถกิงเดชบอกกับวิกันดาเขาจะมารับนุดี
วิกันดาอ้างว่านุดีต้องไปเรียนภาษาญี่ปุ่นต่อ "ไม่เป็นไร ผมไปส่งได้
นุดีบอกทางให้ลุงก็แล้วกันนะ" เถกิงเดชว่า "
ถ้าอย่างนั้นให้ดิฉันเรียนถามคุณหญิงแวววรรณก่อนนะคะ ท่านสั่งไว้ค่ะว่า
ถ้าหากมีคนอื่นที่ไม่ใช่ท่านมารับนุดี ก็ให้ดิฉันโทรมาถามท่านก่อน"
วิกันดาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา "ผมเป็นลุงของแกนะครับ" เถกิงเดชอ้าง " ค่ะ ดิฉันทราบ
แต่ท่านกำชับแล้วกำชับอีก ว่านอกจากท่านแล้วห้ามนุดีกลับกับใครเด็ดขาด
โดยเฉพาะผู้ชาย ดิฉันเลยต้องทำตามคำสั่งท่าน" วิกันดาทำเป็นกดโทรศัพท์
"ไม่เป็นไรครับ ถ้าคุณจะพาแกไปเรียนพิเศษก็ไป
พอดีนึกได้ว่าต้องไปงานแต่งงานลูกสาวเพื่อน" เถกิงเดชรีบบอก
"ถ้าอย่างนั้นดิฉันลาเลยนะคะ" วิกันดาไหว้ลา นุดียกมือไหว้ตามแล้วรีบขึ้นรถ
เถกิงเดชมองตาม วิกันดาพานุดีมาที่บ้านของเค็น และเจนจบก็อยู่ด้วย
เธอปรึกษาเรื่องนุดีกับสองหนุ่ม เจนจบแนะนำว่านุดีควรจะเปลี่ยนที่อยู่ใหม่ "
นุดีเกรงใจคุณป้าค่ะ ถ้าหากจะเปลี่ยนที่อยู่ใหม่ ก็ต้องเรียนให้ท่านทราบ
นุดีไม่อยากให้ท่านทะเลาะกับคุณลุง อีกอย่าง นุดีคอยหลบๆ เองก็ได้ คนในคอนโดฯ
ก็รู้จักกันอาศัยเดินไปกับเขา คุณลุงคงไม่กล้า" นุดีว่า แต่เค็นอดเป็นห่วงไม่ได้
เขาจึงอาสาจะไปรับไปส่งนุดีเอง นุดีเกรงใจรีบปฏิเสธ เธออ้างว่า เรื่องเล็กๆ
แค่นี้จัดการเองได้ " ขนาดลงทุนตามหาจนพบนี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แล้ว
เอาอย่างนี้ผมกับเค็นจะแวะรับนุดีไปส่งที่ทำงานตอนเช้าเพราะยังไง
ก็ต้องผ่านทางนั้นอยู่แล้ว อีกอย่างค็นก็ต้องไปกับผม" เจนจบว่า "โธ่ ไม่เป็นไรจริงๆ
ค่ะ อย่าให้นุดีต้องรบกวนใครอีกเลย" นุดียืนกราน "พี่ไปรับเองดีที่สุด" วิกันดาว่า
แต่เจนจบรีบแย้งเพราะวิกันดาต้องส่งลูกๆ ไปโรงเรียน "เป็นอันว่าตกลงตามนี้
ผมกับเค็นจะไปรับนุดีเอง เกี่ยงกันมากๆ นุดีจะยิ่งไม่สบายใจ" เจนจบสรุป "ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณทุกคนมาก ชาตินี้นุดีจะไม่ลืมพระคุณเลย" นุดียกมือไหว้น้ำตาคลอ อนิรุทธิ์
โทรหาอรอินทร์ในตอนค่ำ แต่เธอไม่รับสาย เขานึกเป็นห่วงจึงโทรถามวรนารี
ซึ่งก็เข้าแผนของอรอินทร์พอดี
วรนารีโกหกอนิรุทธิ์ว่าอรอินทร์ไม่สบายนอนให้น้ำเกลืออยู่ที่โรงพยาบาล
แต่ไม่ยอมให้อนิรุทธิ์ไปเยี่ยมอ้างว่า "เขาสั่งไม่ให้บอกใครค่ะ
แม้แต่พี่ถาก็นึกว่ามาค้างกับนา พี่อย่าเพิ่งไปเลยนะคะตอนนากลับมานี่ เขานอนหลับ
คุณหมออยากให้พักผ่อนมากๆ" วรนารีส่งเสียงไปตามสายแล้วหัน
มามองอรอินทร์ที่เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมทำสัญญาณเตือนไม่ให้ส่งเสียง
อรอินทร์พยักหน้าแล้วทรุดตัวลงนั่งแปรงผม "งั้นพรุ่งนี้พี่จะโทร.มาถามนาใหม่"
อนิรุทธิ์ว่า "ค่ะ" วรนารีปิดโทรศัพท์หัมาบอกอรอินทร์ว่า อนิรุทธิ์โทรมา
"ท่าทางเขาจะห่วงแกเหมือนกันนะ แต่ฉันก็บอกตามที่แกสั่ง" "ดีแล้ว"
อรอินทร์หน้าเครียด "นี่แกโกรธเขาจริงหรือ" วรนารีเดาใจไม่ถูก
อรอินทร์ส่ายหน้าตอบว่า "เสียใจมากกว่า เสียใจอย่างที่ไม่เคยเสียใจอย่างนี้มาก่อน
เขาหลบหน้าฉัน ทำเหมือนฉันไม่มีค่า" "คิดได้แล้วก็ควรจะทำตัวให้มีค่าซิ"
วรนารีตบไหล่อรอินทร์เบาๆ แล้วเดินเข้าห้องน้ำ อนิรุทธิ์
นั่งครุ่นคิดอยู่ที่เก้าอี้ริมสระน้ำ
นุ่นกับโหน่งเห็นสีหน้าพ่อไม่ดีนักก็เข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงเพราะคิดว่า
พ่อไม่สบาย แล้วฟ้องว่า พี่นวลบอกกับพวกเขาว่า พ่อกับแม่ทะเลาะกันบ่อยๆ เพราะพ่อ
มีกิ๊ก อนิรุทธิ์ไม่พอใจจึงเรียกนวลมาต่อว่า นวลหน้าเจื่อนพยายามจะแก้ตัว
แต่อนิรุทธิ์เดินหนีเพราะวิกันดากลับมาพอดี อนิรุทธิ์
ต่อว่าวิกันดาที่กลับค่ำอยู่บ่อยๆ และพาลไปถึงเจนจบ
วิกันดาเหนื่อยใจท้าให้อนิรุทธิ์หย่ากับเธอเพื่อจะได้จบกันเสียที
แต่อนิรุทธิ์ไม่ยอม "คุณจะมาถ่วงอยู่ทำไมในเมื่ออยู่ด้วยกันแล้วไม่มีความสุข"
"ผมมีความสุข" "แต่ฉันไม่ แล้วก็เชื่อว่าบรรดาเมียๆ ของคุณก็ไม่มีความสุขเหมือนกัน"
"เราจะเริ่มต้นกันใหม่ไม่ได้หรือ" อนิรุทธิ์ดึงวิกันดามากอด "
คุณก็เริ่มอยู่เรื่อยๆ ไม่ใช่หรือคะ แต่สำหรับฉันน่ะมันจบไปแล้ว จบไปนานแล้วด้วย"
วิกันดาขยับตัวดึงแขนอนิรุทธิ์ออก แล้วเดินไปห้อง อนิรุทธิ์มองตามด้วยสีหน้าน้อยใจ
อนิรุทธิ์โทรหาวรนารีแต่เช้าเพื่อถาม อาการอรอินทร์ด้วยความเป็นห่วง
วรนารีรีบโกหกเพื่อเรียกคะแนนสงสารให้อรอินทร์
จนอรอินทร์ต้องอุดปากตัวเองเพื่อกลั้นหัวเราะ "ขอพี่พูดกับเขาหน่อยได้ไหม"
อนิรุทธิ์ขอร้อง "สักครู่นะคะ อรจ้ะ จะพูดกับพี่รุทธิ์หน่อยไหม" วรนารีหันมาถาม อร
อินทร์ยื่นมือมาจะรับโทรศัพท์แต่วรนารีพูดเสียเองว่า "เขาไม่ยอมพูดค่ะ
ได้แต่นอนน้ำตาไหล เอาอย่างนี้นะคะ วันนี้หมออนุญาตให้กลับบ้านแล้ว
ตอนเย็นพี่รุทธิ์แวะไป เยี่ยมที่บ้านเขาก็แล้วกัน แค่นี้นะคะ
อรจะเข้าห้องน้ำนาจะไปช่วยถือขวดน้ำเกลือแร่ก่อน สวัสดีค่ะ"
วรนารีวางโทรศัพท์ลงแล้วหัวเราะร่วนหันมาบ่นว่า "คบกับแกนี่ฉันผิดศีลตลอดเลย" "ดี
จะได้ตกนรกเป็นเพื่อนกันไง" อรอินทร์ยิ้ม วรนารี
ประคองอรอินทร์ที่แกล้งป่วยกลับมาที่บ้านและหลอกบัวว่า
อรอินทร์ไม่สบายเพิ่งออกจากโรงพยาบาล และเมื่อบัวเดินออกไปทำซุปข้าวโพดให้อรอินทร์
อรอินทร์ก็กระซิบบอกวรนารีว่า "ยัยนั่นมันเป็นนังแม่มด
มันไม่ค่อยเชื่อหรอกว่าฉันเจ็บ" "ใครไม่เชื่อก็ช่าง แกต้องทำให้พี่รุทธิ์เชื่อ
อย่าให้เขาสงสัยเด็ดขาด" วรนารีกำชับ "รู้แล้วน่า" อรอินทร์ว่า
วรนารีเดินไปหยิบหนังสือมานอนอ่านบนเตียงกับอรอินทร์อย่างอารมณ์ดี
แล้วก็นึกขึ้นได้รีบทวงบุญคุณ "เฮ้ย อร ฉันช่วยแกแล้ว
แกต้องช่วยฉันเรื่องคุณเค็นนะเว้ย" "เออน่า บอกว่าช่วยก็จะช่วยซิ" อรอินทร์รับปาก
ยุทธการ ออกมาทำธุระให้อนิรุทธิ์แถวที่ทำงานนุดี เขาจึงโทรให้เธอออกมาพบ
และเล่าให้นุดีฟังว่า เขาเพิ่งรู้ว่าอนิรุทธิ์มีเมียน้อย
ซึ่งเธอคนนั้นก็คืออรอินทร์ และเมื่อวานนี้อรอินทร์ก็ไปอาละวาดที่บริษัท
แต่อนิรุทธิ์ไม่อยู่ "ผมไม่เคยรู้เลยว่าอาจารย์มีเมียน้อย
เคยได้ยินเขาซุบซิบเหมือนกันว่า อาจารย์เจ้าชู้
แต่ก็ไม่นึกว่าจะกลายเป็นเรื่องราวใหญ่โตขนาดนี้ แล้วด็อกเตอร์วิกันดารู้หรือเปล่า"
ยุทธการถาม "รู้ แต่ท่านก็นิ่งๆ เฉยๆ" "น่าสงสาร
นี่ถ้าด็อกเตอร์อนิรุทธิ์ไม่ดีกับผมขนาดนี้ ผมต้องเกลียดอาจารย์แน่เลย" "ช่างเถอะ
มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา" "ถ้าผมแต่งงาน
ผมจะไม่วันทำให้คนที่ผมรักต้องเสียใจเลย" ยุทธการมองนุดีอ่อนโยน
นุดีรีบตัดบทไล่ยุทธการกลับอ้างว่า มีงานต้องทำต่อ อนิรุทธิ์
มาเยี่ยมอรอินทร์ที่บ้าน วรนารีรีบขอตัวเพื่อเปิดโอกาสให้เพื่อน
บัวเดินออกมาส่งและเปรยกับวรนารีว่า น่าจะเตือนอรอินทร์บ้าง เพราะเพื่อนที่ดี
ถ้าคนหนึ่งทำผิดอีกคนก็ควรจะเตือน "สมัยนี้เพื่อนที่ดีเขาต้องยุยงส่งเสริมกันค่ะ
นาไปละ สวัสดีค่ะ" วรนารีเดินออกไป บัวส่ายหน้า " พี่รุทธิ์กลับไปเถอะค่ะ
อรรู้แล้วว่าเราไปด้วยกันไม่ได้ ทุกอย่างมันผิดมาตั้งแต่ต้น อรทำผิด
อรก็ควรจะก้มหน้าก้มตารับโทษ" อรอินทร์นอนบีบน้ำตาอยู่บนเตียง "ไปกันใหญ่แล้ว"
อนิรุทธิ์ลูบผมอรอินทร์ "เป็นเพราะอรรักพี่รุทธิ์มากเกินไป" "
งั้นก็รักให้พอดีซิครับ อะไรที่มันเกินไป ไม่ว่ามากหรือน้อยมันก็ไม่ดีทั้งนั้นนิ่ง
นิ่งนะครับ พี่รุทธิ์มาหาอรแล้วไง" อนิรุทธิ์ดึงอรอินทร์มากอด "แล้วอย่าหนีอรอีกนะ
คะ อรสัญญาว่าต่อไปนี้อรจะเป็นคนดี ไม่ตามหึงหวงพี่รุทธิ์
อรต้องพยายามทำให้ได้เหมือนคุณพี่วิกันดา"
อรอินทร์ซบอนิรุทธิ์แล้วส่งยิ้มอย่างพอใจในผลงาน อรอินทร์ใช้โทรศัพท์
อนิรุทธิ์โทรหาวิกันดาบอกว่า "อย่าประหลาดใจว่าเป็นเบอร์โทรศัพท์พี่รุทธิ์นะคะ
เพราะพี่รุทธิ์กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ในห้องอร" วิกันดาสวนว่า มาบอกเธอทำไม "
นั่นซิคะ อรลืมไปว่าคุณพี่น่ะชินซะแล้ว
อรอุตส่าห์ชวนคุณพี่ให้ร่วมมือกับอรกำจัดนังนุดีออกไปแต่คุณพี่ก็ไม่ยอม
อรเลยต้องดำเนินการเอง แล้วก็เลยนึกได้ว่าถ้าทำเสร็จ
พี่รุทธิ์ก็ควรจะเป็นของอรคนเดียว" "เชิญเถอะค่ะ อยากได้ก็เอาไป
เพราะฉันก็เบื่อเต็มที่แล้ว เบื่อทั้งรุทธิ์ทั้งคุณนั่นแหละ" "แน่ใจนะคะ"
อรอินทร์ยิ้ม วิกันดาปิดโทรศัพท์ทันที

เมียหลวง จบตอน 10

เครดิต : www.oknation.net/blog/lakorn

ความคิดเห็น

.: ต้องการแสดงความคิดเห็น กรุณาบันทึกความคิดเห็นของคุณลงบนแบบฟอร์มข้างล่างนี้ ขอบคุณค่ะ :.

ละครปัจจุบันตอนล่าสุด

(ตอนอื่น ๆ)

ตอนที่ 9 - 10

ละครที่ฉายอยู่ปัจจุบัน

จามอง ยอดหญิงผู้พิทักษ์แผ่นดิน (3)

ซอนต๊อก มหาราชินีสามแผ่นดิน (15)

ร่วมแสดงความคิดเห็น

* ชื่อ :

อีเมล์ :

* รายละเอียด :

ใส่ข้อมูลได้อีก ตัวอักษร

* ใส่ค่าตามภาพ :

SABUYJAISHOP ผู้ให้บริการทางการตลาดออนไลน์ สำหรับร้านค้าหรือผู้ประกอบการ ที่ต้องการนำเสนอสินค้า โฆษณา ประชาสัมพันธ์ร้านค้า หรือสินค้าในร้าน โดยเรามีเครื่องมือที่จะช่วยอำนวยความสะดวกในการเปิดร้านค้า โฆษณาสินค้า และระบบการสั่งซื้อสินค้าไว้พร้อมสรรพแล้ว สำหรับผู้ที่ต้องการช่องทางในการทำธุรกิจขายสินค้าออนไลน์