..

อ่าคนบ้านเดียวกัน ผม ก็อยู่บางแค 555

จริงครับ ตอนนี้ร้านสกรีนมีเยอะสกรีนที่ไหนก็ได้ ครับ ทำให้สมัยก่อน ขายเคส ออกแบบรูปธรรมดา ขายอยู่ชิ้นละ 490 ตอนนี้ คู่แข่งเยอะต้องลงมาเหลือ 300-350 บาท

ส่วนถ้าอยากได้เยอะกว่านั้น คิดค่าออกแบบครับ  ทำให้มูลค่าเพิ่มขึ้นแบบว่า ชิ้นเดียว ได้มากกว่าค่าแรงขั้นต่ำเลย!! 55

ไม่ขอกั๊กครับ  เมื่อ3-4 เดือนก่อน อยู่รอดได้เพราะ วาดการ์ตูนล้อเลียน ลง เคสนี่แหละ  แต่ก็ต้องนั่งเรียนนั่งฝึกอยู่หลายวัน!! ^^

ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนครับ!!

ปล. ขอบคุณพี่มอลลี่ครับ!! ^^

จบบริหารป.ตรี มาก็ฟองสบู่แตกเงินบาทลอยตัวไม่มีงานทำ ช่วงนั้นทีวีฝึกอาชีพเยอะมากฟรีด้วย
พอดีผ่านบังเอิญมากวันรุ่งขึ้นผ่านไปแถวที่เรียนทำหัวโขนเครื่องประดับละครพอดี นึกขึ้นได้ว่าบอกว่าอยู่แถวจรัญ
เลยมองๆไว้วันต่อมารู้ว่าอยู่ประมาณแถวไหนก็ลองไปดูเลยวันแรกไปถึงเค้าก็ให้นั่งทำเลยแต่งตัวเสื้อเชิตขาวแขนยาวกางเกงดำขายาวไม่ได้พร้อมจะไปลุยงานมากๆ นั่งปิดหุ่นแบบเปเป่อมาเช่ หลังจากนั้นก็ไปนั่งเรียนเป็นเดือนพอรู้พื้นฐาน
ละก็เลิกไปเพื่อนชวนไปตั้งโต๊ะมือถือ โทรทั่วไทยเป็นปี  หลังจากนั้นกลับมาอยู่บ้านก็มีพี่ที่เรียนทำหัวโขนด้วยกันโทรมาแนะนำให้ไปเรียนอีกที่ใกล้ๆกันก็ไปเรียนรื้อฟื้น ละก็พอดีกับจะทำหัวกวางให้ป้าเพื่อนรำผู้สูงอายุก็กะจะเก็บแค่ค่าวัตถุดิบ
จะทำให้ฟรีว่างั้น พอทำจนจะเสร็จ อาจารย์ถามสนใจจะขายมั๊ยอาจารย์จะเอาของไปส่งร้านที่พาหุรัดจะลองไปขายละรับออเด้อมาให้ทำ พออาจารย์กลับมาบอกว่าขายได้ ออเด้อมาอีก20หัว ก็ดีใจแต่จารย์บอกว่าทำไปเถอะ24หัวขายได้เผื่อไป
ก็ทำขายหัวกว่างไป24หัวเป็นงานแรกพร้อมทำให้ป้าเพื่อนอีกหัว25หัว จำได้ว่าช่วงหน้าหนาวพอดีอยู่บ้านจารย์ทำไปสั่นไปหนาวมากๆ
เดี่ยวมาต่อเล่ายาวยังมามะถึงอาชีพนี้เลยแฮะ555+

555 รอฟังประสบการณ์ความสู้ชีวิตอยู่ครับ เผื่อเป็นแนวคิดแนวสร้างสรรค์แบบผลงานใหม่ๆในการสกรีนได้!! ^^

อ้่างอิงความคิดเห็น จบบริหารป.ตรี มาก็ฟองสบู่แตกเงินบาทลอยตัวไม่มีงานทำ ช่วงนั้นทีวีฝึกอาชีพเยอะมากฟรีด้วย พอดีผ่านบังเอิญมากวันรุ่งขึ้นผ่านไปแถวที่เรียนทำหัวโขนเครื่องประดับละครพอดี นึกขึ้นได้ว่าบอกว่าอยู่แถวจรัญ เลยมองๆไว้วันต่อมารู้ว่าอยู่ประมาณแถวไหนก็ลองไปดูเลยวันแรกไปถึงเค้าก็ให้นั่งทำเลยแต่งตัวเสื้อเชิตขาวแขนยาวกางเกงดำขายาวไม่ได้พร้อมจะไปลุยงานมากๆ นั่งปิดหุ่นแบบเปเป่อมาเช่ หลังจากนั้นก็ไปนั่งเรียนเป็นเดือนพอรู้พื้นฐาน ละก็เลิกไปเพื่อนชวนไปตั้งโต๊ะมือถือ โทรทั่วไทยเป็นปี  หลังจากนั้นกลับมาอยู่บ้านก็มีพี่ที่เรียนทำหัวโขนด้วยกันโทรมาแนะนำให้ไปเรียนอีกที่ใกล้ๆกันก็ไปเรียนรื้อฟื้น ละก็พอดีกับจะทำหัวกวางให้ป้าเพื่อนรำผู้สูงอายุก็กะจะเก็บแค่ค่าวัตถุดิบ จะทำให้ฟรีว่างั้น พอทำจนจะเสร็จ อาจารย์ถามสนใจจะขายมั๊ยอาจารย์จะเอาของไปส่งร้านที่พาหุรัดจะลองไปขายละรับออเด้อมาให้ทำ พออาจารย์กลับมาบอกว่าขายได้ ออเด้อมาอีก20หัว ก็ดีใจแต่จารย์บอกว่าทำไปเถอะ24หัวขายได้เผื่อไป ก็ทำขายหัวกว่างไป24หัวเป็นงานแรกพร้อมทำให้ป้าเพื่อนอีกหัว25หัว จำได้ว่าช่วงหน้าหนาวพอดีอยู่บ้านจารย์ทำไปสั่นไปหนาวมากๆ เดี่ยวมาต่อเล่ายาวยังมามะถึงอาชีพนี้เลยแฮะ555+

หลังจากนั้นก็ยึดอาชีพนี้มาตลอด อาจาย์รับออเด้อมาก็มาแบ่งเราทำได้ระยะนึง จนแยกออกมารับงานเอง ทำประมาณ10ปีได้ ก็คนในวงการ(นามสกุลดังที่เกี่ยวข้องขอไม่เอ่ยพาดพิง)ชวนไปเป็นช่างซ่อมหุ่นละครเล็กบริษัทใหญ่มากมั่นคงมา
แรกๆก็คิดอยู่นาน  เพราะเป็นคนไม่ชอบเดินทางชอบอยู่บ้าน ทำงานอยู่บ้านมาช้านานเดือนๆนึงออกบ้านครั้ง2ครั้ง
เคยไม่ออกพ้นปากซอย3เดือน เหมือนมนุษย์ถ้ำ จนตัดสินใจลองดูด้วยเหตุผล 1.บริษัทใหญ๋มั่นคงอายุขนาดนี้ไม่มีประสบการณ์การทำงานเลยมีแต่วุฒิ เข้าไม่ได้แน่ 2.การเดินทางสะดวกไม่ยุ่งยากแม้จะไกลบ้าน 3.เบื่ออยู่บ้านแล้วอยากลองเปลี่ยนบรรยากาศมีสังคมดูบ้างได้พบปะพูดคุยกับสิ่งมีชีวิต 4.อยากทำหุ่นละครเล็กเป็น
จนเข้าไปทำงานเป็นช่างซ่อมหุ่นละครเล็ก ก็ไม่ยุ่งยากมากนักมีพื้นฐานอยุ่แล้วแค่เรียนรู้กลไก ซึ่งก็ไม่ยากอีกภูมิปัญญาชาวบ้าน ทำได้3ปี ไม่พอใจเจ้านาย ก็ออกมาอยู่บ้านเฉยๆ งานเก่าก็ไม่ได้ทำ หันมาปั้นหมีโมเดลขายก๊อกๆแก๊กๆ(ตามภาพ)  จนได้มาธุรกิจตัวนี้ในห้างแถวบ้าน ละก็เซิทดูในเนต 
http://www.facebook.com/BP.BEARs
https://www.facebook.com/pages/Bp-Bear/345698952111494

ชอบคับชอบมากเวลาดูโขนตอนเด็กๆช่อง3 อาจารย์เสรี อยากทำเป็นพอเห็นในทีวีช่อง3ตอนนั้นบอกสอนฟรีแต่อยู่แถวจรัญ ไอ้เราก็มนุษย์ถ้ำ ไม่รู้จักอีก แต่โชคดีบังเอิญไปช่วยงานเพื่อนวันรุ่งขึ้นผ่านจรัญมองออกไปนอกรถเห็นว่าจรัญเลยนึกถึงที่ดูในทีวีละมองหาซอย ว่าจะอยู่ช่วงไหนใกล้ไกลบ้านเพราะถนนจรัญยาวมาก ผมอยู่จังหวัดนนทบุรี ถ้ามันต้นๆจรัญก็จะไกล ถ้ามันปลายๆจรัญก็ใกล้พระราม7 นนทบุรี บังเอิญอยู่ใกล้พระราม7 บางพลัด ก็เลยวันรุ่งขึ้นบุกไปดูเลย

มีเยอะคับรูป
หนุมานหัวใส่คนได้หัวแรกยังน่าเกลียดน่ากลัวอยู่เลย

ส่วนใหญ๋จะทำเครื่องประดับละครส่งพาหุรัดมากกว่า

หลังจากเซิทดูในเนตก็พบกับร้านคุณผู้ชาย ก็ดูข้อมูลพอสมควรดูน่าเชื่อถือมีออกสื่อดูน่าจะเข้าทีกว่าอีกเจ้าที่ขายหมึกมาก่อน เลยตัดสินใจเข้าไปชมที่ร้าน ก็พูดคุยสาธิตเป็นกันเองดูโอเค แต่ก็มีคำถาม ที่ไม่คิดอะไรก็ดูปกติแต่ถ้ามารุ้เรื่องทะเลาะทางธุรกิจก็ให้ฉุกคิด เค้าเหมือนจะเน้นพูดว่าดูเหมือนเรารู้อะไรดีมากเลยนิ ข้อมูลคงแน่น(ตอนนั้นคิดเป็นนัยๆเหมือนว่าเรารู้มาก)แต่พอมารู้เรื่องทีหลังก็คิดว่าน่าจะคิดว่าเรามาดูทางนี้ก่อนแล้วละไปดูเค้าเลยรู้อะไรมาก หรือเปล่า
เกือบตัดสินใจซื้อแล้ว จนน้องบอกดูคัมภีร์วิถีรวยเจออีกร้านนึงเลยเซทหายูทูปดูย้อนหลังละหาเวปจนเจอ
ละก็แปลกใจเหมือนกันมากเวปรูปสินค้าประกอบ การจัดวางองค์ประกอบภาพรูปแบบเวปก็น่าจะมาจากเวปไซเดียวกันปล่อยพื้นที่โดเมน ตอนแรกยอมรับเลยไม่ทราบว่าใครมาก่อนใครมาทีหลัง  แต่เป็นคนชอบพิสูจน์เลยมองหาอะไรที่จะพิสูจน์ได้เลยได้เบาะแสมาคือ 1.เวปนี้อัพเดทสินค้าก่อน 2.และเหมือนจะสร้างก่อนด้วยถ้าจำไม่ผิด 3.กระทู้ก็เยอะน่ากว่า 
เลยตัดสินใจเข้ามาดูละเปรียบเทียบเพื่อตัดสินใจซื้อ
ปัจจัยหลักๆที่เลือกทำธุรกิจตัวนี้เพราะ
1.ชอบทำโฟโต้ช๊อปอยู่แล้ว แต่งภาพทุกแนว สวย ล้อเลียนหนัง ตัดต่อ ให้คนนั้นคนนี้ แต่มันก็แค่อยุ่ในจอบ้างคนทำไม่เป็นเลยชอบมาบอกจ้างทำได้มั๊ยไอ้เราก็คิดว่าไม่มีไรแค่ทำภาพในคอมไม่ได้คิดสะตุ้งสะตาง แต่ถ้าทำลงมีของเป็นชิ้นเป็นอันออกมาก็ว่าไปอย่างเลยคิดว่าถ้าเราแต่งภาพแล้วเค้าชอบน่าจะมีโอกาสสั่งของเรา
2.ทำงานอยุ่บ้านไม่ต้องออกเดินทางไปไหนอย่างที่คอมเม้นท์ข้างต้นบอกทำงานเดินทางหลายชม กลับมาก็เหนื่อยเพลียละ บางคนทำงาน6วันหยุดอาทิตย์วันเดียว ซักผ้าก็ครึ่งวันละเอาเวลาที่ไหนจะทำไรขี้เกียจก็พักผ่อนแปบๆก็จันทร์ทำงานอีกแล้ว
3.ชอบทำอะไรออกมาเป็นของอยู่แล้วเช่นปริ้นภาพเพื่อนออกมาละปะลงในขวดล้อเลียนผลิตภัณท์

ตัวเลขเลื่อนๆอยากแนะนำให้ทำมาให้สกรีนภาพจังเลย
ลองเอาไปพิจารณาดูนะคับ น่าสนใจนะคับทำเป็นรูปเพื่อนละมานั่งเล่น เป็นของขวัญได้

อีกอันที่น่าสนใจลูกบิดสกรีนภาพได้คงดีไม่น้อย เคยปริ้นใส่กระดาษก๊อสซี่ละตัดมาแปะกาว2หน้าแบบบาง ละแปะลงไปทีละช่อง ทั้ง6ด้าน ก็เคยทำมาแล้ว

เกิดจากการอยากทำผลิตภัณท์ต่างๆเป็นรูปตัวเองเพื่อน โลโก้ต่างๆ เลยสนใจธุรกิจตัวนี้เพราะน่าจะเหมาะกับเรา
ขายได้ไม่ได้มันอีกเรื่องแต่เรามีจิตนาการเยอะแยะไปหมด555
ไว้จะหาลูกบิดที่ทำภาพเองถ่ายภาพมาให้ดูอยู่ในลังขี้เกียจรื้อ

อ้่างอิงความคิดเห็น

อันนี้ปริ้นกระดาษก๊อซซี่ธรรมดา(ปริ้นเริ่มเน่าละสีออกมาแดงเพี้ยนไปหมด)ละก็เอามาแปะบนฟิวเจอร์บอร์ด(หาได้ตามเสาป้ายโฆษณาขายบ้านต่างๆ) ตัวเดินก็ฝานมขวดใหญ๋ต่างๆปริ้นภาพมาแปะ
อยากให้ทำพลาสติกหนาธรรมดาที่สกรีนภาพได้  (อยากได้พลาสติกหนาแบบจิ๊กซอร์)มาสกรีนภาพทำเกมส์กระดาน  ตัวเดินประยุคเอาเอาพลาสติกพวกกุญแจมาสกรีนภาพละทำเป็นตัวเดินได้

จิ๊กซอร์มีรูปก็ทำมา20กว่าปีแล้ว แต่วาดเอาเองนะซื้อจิ๊กซอร์เปล่าๆขาวๆจากแผนกเครื่องเขียนโรบินสันเสารีย์ มาวาดลงสี

เจอภาพหน้าลูกบิดละวาดไว้เกือบ30ปีรุ่นแรกวาดเอาไม่ได้ปริ้นวาดแล้วซื้อสติ๊กเกอร์ใส่มาปิดทับกันน้ำเอา

แม้แต่แกะยางลบก็ทำมาตั้งแต่ ม.1 30กว่าปีก่อน ก่อนจะมีคอมพิวเตอร์8บิทตามโรงเรียนเริ่มเรียนคอมพิวเตอร์8บิทสมัยม.4 แกะเป็นโลโก้ตัวเอง แกะให้เพื่อน ใช้คัตเตอร์เริ่มจากใบมีดปกติ45องศา และเปลี่ยนมาใช้30องศา และไม่เคยใช้อุปกรณ์อื่นใดช่วยแกะเลย  จนมารู้จักน้องในเนตคนนึง ได้แกะส่งไปษณีย์ไปให้สมัยยังไม่มีกูเกิ้ลให้เซิท ห่างหายไม่ได้คุยกันจนมาคุยกันในเฟส สมัยDIYเริ่มเป็นที่นิยม น้องเค้าแกะยางลบขายในโซเชียล เป็นอาชีพอิสระ ไปซะละ เลยไปเซิทหาข้อมูลดูเห็นมีเทคนิคและอุปกรณ์มากมายช่วยในการแกะนอกจากคัตเตอร์

1สมอง2มือคับ ทำได้ทุกสิ่ง เกิดเป็นวัวต้องชนเกิดเป็นคนต้องสู้คับ
ใครที่ท้อลองหาไอเดียดูคับคนเราอย่าหยุดคิดอย่าหยุดฝัน
พรสวรรค์ถ้าไม่หมั่นฝึกฝนก็สู้พรแสวงคนขยันไม่ได้หรอกคับ
อย่างผมเก่งทำแต่ไม่เก่งขายคับ อาศัยทำด้วยใจรักตั้งใจให้ออกมาสวยงามใส่ใจลงไปในงานคนย่อมเห็นค่าในงานเราสักวันคับ ขอเพียงเค้าเชื่อมั่นในฝีมือเรา สักวันเค้าต้องสั่งของที่เราทำสุดฝีมือคับ

ฝึกเอาเองในคอมคับไม่ได้ไปรำเรียนจากสถาบันไหน
-เริ่มจากมีคนแนะนำเครื่องมือแล้วพูดว่าลองทำดูถ้าไม่ชอบกดอันดูลองทำใหม่( ตอนนั้นเนตยังรุ่น56K ไฮสปรีดยังไม่เข้ามาเลย)
 -อ่านหนังสือบ้าง  

-ดูเวปสอนเทคนิคเฉพาะบ้าง (สมัยกูเกิ้ลเซิทหาได้ทุกสิ่ง)  แค่นั้น 

 ขอบคุณผู้หญิงคนนี้มากๆๆ ที่ช่วยทำให้ได้มีวันนี้ แม้จะเหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง แต่ก็มีความสุขโครตรๆ ^__^   

ผมเป็นคนนึงที่ซื้อเครื่อง Heat Transfer มาจากที่อื่นเพราะมีญาตฺิแนะนำ แต่พอซื้อมาแล้ว การ Support แย่ ไม่มีความเป็น Pro เลย จนผมต้องหาผู้ค้ารายใหม่ ซึ่งก็หาไม่นาน แต่การตัดสินใจเลือกนานว่าจะเลือกผู้ค้าร้านไหนดี แล้วได้ดูจาก Youtube จึงตัดสินใจได้ว่า ต้องเลือก Idea2Click เพราะดูแล้ว จะมีความเป็น Pro มากว่าเมื่อเปรียบเทียบกับผู้ค้าร้านอื่น ตอนนี้ก็ได้สั่งเครื่องตัด Camio 1 ตัว และยังสั่งกระดาษมาอยู่เรื่อยๆ อนาคตอันไม่ไกล คงต้องสั่งของเพิ่มและขยายร้านเพิ่ม หรือถ้ามีงบประมาณพอ จะขอเป็นตัวแทนจำหน่ายในจังหวัดพิษณุโลก เจ้าแรกของภาคเหนือตอนล่าง ภาคกลางตอนบน นะครับ

พยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อตัวเราเองจึง  เลือกที่นี่เพราะเชื่อมั่นว่าดีที่สุด