หนังเรื่องนี้ เป็นหนังฝรั่งเศส เข้าชิงรางวัล Grand Prix des Ameacuteriques

ได้รับรางวัล Best Artistic Contribution กับ People's Choice Award 2006

เป็นเรื่องราว ย้อนกลับไปประมาณปี คศ.1980

หลีหมิง สาวกำพร้าลูกครึ่งรัสเซีย ที่มีอดีตอันขมขื่น

เธอสูญเสียพ่อและแม่ไปตั้งแต่ 3 ขวบ จากเหตุการณ์แผ่นดินไหว

เธอมีโอกาสได้ไปฝึกงานในสวนพฤกษศาสตร์ ของ ศจ.เช็น

ที่นั้น เธอได้พบกับเช็นอัน ลูกสาวของอาจารย์

ศจ.เซ็น สูญเสียภรรยาไปทำให้จิตใจแข็งกระด้าง

ซึ่งทำให้บางครั้งจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่

ซ็นอันต้องคอยปรนนิบัติและรองรับอารมณ์ผู้เป็นพ่อเรื่อยมา

ก่อนที่หลีหมิงจะก้าวเข้ามา ณ สวนพฤกษศาสตร์แห่งนี้

เซ็นอันต้องอยู่อย่างว้าเหว่าและโดดเดี่ยว

แต่เมื่อมีหลีหมิง เซ็นอันไม่เคยต้องเปล่าเปลี่ยวอีกเลย

... ความรักค่อยๆ ก่อตัวขึ้นในใจระหว่างหญิงสาวทั้งสองคน...

แต่เนื่องด้วย ขนบธรรมเนียมประเพณีจีน ..

ความรักระหว่างเพศเดียวกัน ถือว่าเป็นสิ่งชั่วร้าย

สุดท้ายแล้ว ความรักของเธอทั้งสองจะต้องลงเอยเช่นไร...

การถ่ายทำหนังจีน โดยชาวต่างชาติในลักษณะนี้ ได้ดูเป็นเรื่องที่สอง

เรื่องแรกคือ Balzac and the Little Chinese Seamstress ซึ่งได้เห็นฉากวิวภูเขาสวยๆ

แต่เมื่อเทียบกับเรื่องนี้แล้ว Balzac ดูเหมือนสีสรรค์ของฉากจะโปร่งฉาก และเนื้อหาตอนจบดูโล่งๆ

ส่วน Les Filles du Botaniste ถ่ายทำด้วยฉากที่สีสรรค์สดจับตามาก และใส่ใจในรายละเอียดมากกว่า

เช่นบางฉากที่อบสมุนไพร มีการใส่ควันให้ลอยอ้อยอิ่งขึ้นมา ดูแล้วเคลิ้มไปกับอารมณ์

อีกครั้งความต่อเนื่องของเนื้อหา กระชับต่อเนื่องมากกว่า

เนื้อหาส่วนต่อไปนี้ ได้เปิดเผยตอนจบของภาพยนตร์ สำหรับใครที่ไม่ต้องการอ่าน ให้ผ่านไปได้ค่ะ

ส่วนตอนจบชีวิตของสาวสองคนนี้ ต้องลงเอยด้วยความตาย

และที่หดหู่มากๆ คือ แม้กระทั่ง กระสุนที่ใช้ประหารเธอ เธอยังต้องเป็นผู้จ่ายให้รัฐบาล

แต่หลีหมิง เป็นเด็กกำพร้า ไม่มีญาติ จึงต้องเขียนจดหมายมาขอให้

ผู้อำนวยการสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจ่ายให้

อีกทั้งวานเป็นธุระ ช่วยผสมเถ้ากระดูกเธอ กับเช็นอัน โปรยไปเหนือทะเลสาบ

เพื่อที่เธอทั้งสอง จะได้อยู่ร่วมกันตลอดไป