หนังได้ Rachel McAdams รับบทคริสติน เจ้าแม่วงการโฆษณา

ซึ่งเรียกได้ว่าสวยทุกชุด จัดเต็มทุกเม็ด ทั้งเสื้อผ้าหน้าผม

ทำให้เราเคลิบเคล้มไปกับโลกที่เธอกำลังลั้นลาอยู่

ด้านนักแสดงสมทบได้ Roomi Rapace รับบทอิซาเบล

สมุนมือขวาของเจ้าแม่วงการโฆษณาที่ทำงานเคียงบ่าเคียงไหล่กันมา

และด้วยความที่อิสเบลล่าเป็นเบ๊มาก เสื้อผ้าหน้าผมก็จะกระเซิงวุ่นวาย

เสริมลุคให้หล่อนได้โดดเด่นเช่นกัน 

ซึ่งบุคลิกและบทของทั้งสองสาวที่มีความแตกต่างกันอย่างชัดเจน

ทำให้เธอทั้งสองที่ต้องเป็นผู้เดินเรื่องหลัก

สามารถวางตัวและเชือดเฉือนกันด้วยไหวพริบ-ไอเดียอย่างสนุก

และที่ขาดไม่ได้คือจิ๊กซอร์อีกสองตัวที่ทำให้หนังซับซ้อนยิ่งขึ้น

ไม่ว่าจะเป็น สมทบชาย Paul Anderson รับบท เดิร์ค

แฟนหนุ่มนักบัญชีของคริสติน

ส่วนสมทบหญิง Karoline Hurfurth รับบท แดนี่ เลขาฯ เลสเบี้ยนของอิซเบล

หนังปูพื้นช่วงแรกได้ฝืดมาก เหมือนเครื่องยังไม่ร้อน จับประเด็นอะไรยังไม่ได้นัก

ทั้งมุมกล้องที่ดูลอยๆ กลวงๆ สถานที่-ไฟที่เหมือนหนังทุนต่ำ

รวมทั้งซาวด์ประกอบที่ดับสนิท ทำให้หนังนิ่งเนิบและขาดอรรถรสไปพอสมควร 

ซึ่งเมื่อนำกลับมาคิดในภายหลัง ทำให้มองว่านั่นมันเป็นความตั้งใจล้วนๆ

ที่จะทำให้เรารู้สึกหงุดหงิดและนอยด์ไปกับสถานการณ์ บทพูด

และการถ่ายทอดอารมณ์ของนักแสดง

เพื่อให้เราอินและจดจำจุดเริ่มต้นของสองสาวเอาไว้เป็นบรรทัดฐานในหัว

หนังเริ่มมีการย้ำประเด็นที่ทำให้สองสาวเกิดความขัดแย้งกัน

ทั้งด้วยเรื่องงานก็ดี เรื่องอำนาจเงินตราก็ดี และรวมไปถึงเรื่องความรัก

ซึ่งแม้บทจะออกไปแนวละครน้ำเน่าแบบช่อง7สักเล็กน้อย

ทั้งอิจฉาริษยา ชิงดีชิงเด่น จ้องจะล้างแค้น

แต่หนังก็ทำให้เราเห็นว่า มันมีจุดแข็งอยู่ที่บท

และใช้ประโยชน์ได้อย่างคุ้มค่า ทั้งการให้น้ำหนักของนักแสดงแต่ละตัว

มันมีเหตุผลมารองรับทั้งหมด สร้างให้เราเชื่อ

และจำภาพและตัวตนของพวกเขาได้อย่างแม่นยำ

หนังเริ่มมาเข้มข้นหลังจากใช้เวลาปูพื้นค่อนข้างนาน

และเริ่มแสดงให้เห็นถึงความซับซ้อนของบท ที่เริ่มแตกหน่อ

สร้างมิติที่ต่างออกไปจากช่วงแรกเริ่มที่ปูไว้ มันเริ่มขมวดเป็นปม

และชวนให้เราร่วมติดตามไปถึงช่วงครึ่งหลัง

ประเด็นของอำนาจ เงินตราอาจเป็นกลิ่นบางๆ

แต่กลิ่นของเล่ห์กล หลอกลวงนั้นโชยออกมาให้เราเห็นได้เด่นชัดขึ้น

และที่แน่นอนที่สุดคือมารยาหญิงที่ขับเคี่ยวกันได้อย่างมีพลัง 

ทำให้หนังหลุดออกจากกรอบที่วาดไว้ไปสู่ห้วงลึกของความล่องลอย

ความไร้ซึ่งความหวัง ซึ่งมิติในส่วนนี้ต้องขอยอมรับว่า

หนังมีความกล้าที่จะฉีกกรอบแถมเอามาคลุกเคล้าเข้ากันได้อย่างลงตัว 

ทำให้หนังในช่วงไคลแม็กซ์นั้นสวยงามเหลือเกิน

ไม่เพียงเท่านั้น หนังยังกล้าเล่น

กล้าเสริมบรรยากาศของหนังในช่วงท้ายให้มีอารมณ์มากยิ่งขึ้น

ทั้งด้วยการจัดไฟที่แตกต่างเพื่อสะท้อนถึงความลึกลับมืดมน

การเพิ่มซาวด์ชวนติดตามเพื่อให้หนังมีรสชาติกลมกล่อมขึ้นเรื่อยๆ

อีกทั้งยังเสริมประเด็นที่ไกลกว่าที่กล่าวมาข้างต้น

ไกลไปอีกชั้นอย่างที่เชื่ออย่างยิ่งว่า ผู้ชมส่วนใหญ่คาดไม่ถึงแน่นอน 

มันจึงเป็นความตื่นเต้นชวนติดตามแบบต่อเนื่องของต่อเนื่องของต่อเนื่องไปเรื่อยๆ 

จนท้ายที่สุดมันเป็นสวยงามกำลังสอง เรียกได้ว่าเป็นหนังที่มีเสน่ห์

มีสุนทรียะ มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวเรื่องหนึ่งที่ไม่อยากให้ทุกคนพลาดชม!!