From Ask Dungtrin

Question >> อยากถามว่า เมื่อเรารู็สึกโกรธ แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าต้องเมตตา แต่ก็ยังโกรธอยู่ในใจ ไม่หายสักที อยากได้คำเตือนใจจากคุณดังตฤณและเพื่อนๆค่ะ

Answer >> พอ "นึกขึ้นได้ว่าต้องเมตตา" อันนั้นถือเป็นสติ ส่วน "ยังโกรธอยู่ในใจ ไม่หายสักที" อันนั้นถือเป็นความจริงเฉพาะหน้าที่เกิดขึ้น วิธีที่เป็นขั้นเป็นตอน คือ

๑) ยอมรับตามจริงว่ายังโกรธไม่หาย อย่าไปอยากให้หาย อย่าไปเร่งให้เกิดเมตตา เพราะในที่สุดจะไม่ได้อะไรเลย ทั้งสติและเมตตา

๒) เมื่อเห็นได้ว่าความรู้สึกโกรธเป็นอย่างไร ร้อนแค่ไหน กระวนกระวายเพียงใด ให้พิจารณาว่านั่นเป็นโทษ ไม่ใช่คุณ นั่นเป็นโรคทางใจ ไม่ใช่โอสถบำรุงใจ

๓) เมื่อใจยอมรับชัดแจ้งว่าเป็นโรคทางใจจริงๆ ให้คิดว่าถ้าหายป่วยได้ก็ดี ตรงนั้นจะมีแก่ใจทิ้งความนึกคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้โกรธเสียได้

 ๔) แวบแรกที่ทิ้งเหตุแห่งความโกรธ เลิกคิดถึงคนทำให้เราโกรธในทางร้าย ใจจะเป็นสุข เกิดความโล่งสบายขึ้นมาชั่วขณะหนึ่ง ถ้าเราจำชั่วขณะนั้นไว้ และนึกถึงต่อ ก็จะรู้สึกเหมือนเกิดรัศมีความสุขแผ่ผายขยายออกไป อันนั้นแหละคือเมตตา พระพุทธเจ้าให้รักษาไว้จนกว่ามันจะหายไป การรักษานั่นแหละคือการแผ่เมตตาครับ"