"ได้โปรด อย่าทำอย่างนี้กับฉันเลย" เสียงร้องอ้อนวอนด้วยความเกรงกลัวดังมาจากปากอิ่มเต็มตึงของหญิงสาว

แต่มีหรือที่ผู้ชายที่เคยถูกพ่อของเธอตราหน้าว่า 'ต่ำและเถื่อน' จะสนใจไยดีกับคำอ้อนวอนนั้น ร่างบางถูกลากไปตามผืนทรายที่ร้อนผ่าวจนผิวบอบบางของคนไม่เคยคุ้นแสบร้อนจนแทบไหม้

"ฉัน ขอร้อง" เธอยังคงอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร น้ำตาที่ไหลออกมาตามพวงแก้มนวลไม่ได้ทำให้เขาเห็นใจเลยแม้แต่น้อย ร่างกำยำยังคงกระชากหญิงสาวให้เดินไปตามผืนทรายกว้างเพื่อมุ่งสู่กระท่อมไม้ ริมหาดที่เปรียบเสมือนลานประหาร

"ฮือ...อย่าทำฉันเลย"

"ร้อง เข้าไปเถอะ ร้องให้มันดังๆ ยิ่งเห็นเธอทรมานมากเท่าไหร่ ฉันยิ่งรู้สึกดีมากขึ้นเท่านั้น และยิ่งจะรู้สึกดีมากขึ้นไปอีกถ้าพ่อเธอจะเห็นผลงานชิ้นโบว์แดงของฉันที่ฉัน ตั้งใจทำให้"

ใบหน้าคมเข้มกระตุกยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียม

"พ่อเธอคงจะดีใจจนเนื้อเต้นถ้าได้รับรู้ว่าหลานคนแรกของเขาเป็นหลานที่เกิดมาจากไอ้คนเถื่อนจากเกาะที่ทั้งต่ำและเถื่อนคนนั้น"

"ไม่..." สีหน้าหวาดกลัวของเธอทำให้เขามีความสุข