“แม่ดอกไม้หอม...ถ้าเธอยังรักและตกลงจะแต่งงานกับพี่
ได้โปรดสวมจี้นี้ให้พี่เห็นด้วย”
สเลเต หญิงสาวกำพร้าในวังรุจิเวศน์ คือแม่ดอกไม้หอมของ หม่อมหลวงเอื้อกานต์
ที่เขาเคยเด็ดดอมดมจนกลีบดอกชอกช้ำเมื่อสิบปีก่อนหน้าที่เขาจะไปต่างประเทศ
หากดอกได้ดอกนี้กลับถูกตีค่าว่าเป็นเพียงแค่ ‘ดอกหญ้า’ ไม่คู่ควรกับชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์อย่างเขา
ความรักครั้งนี้จึงไม่อาจฝ่ากำแพงฐานันดรที่กางกั้น
สิบปีให้หลัง...เขามีหญิงสาวที่พร้อมซึ่งคุณสมบัติเหมาะสมมาให้เลือกถึงสามคน
ในขณะที่แม่ดอกไม้หอมก็พยายามตีตัวออกห่างเพราะรู้ดีว่าไม่คู่ควร
สิ่งใดกันเล่าที่จะเป็นคำตอบของความรัก
ความเหมาะสมหรือว่าเสียงของหัวใจ
ทั้งเขาและเธอต้องก้าวข้ามผ่านเส้นแบ่งชนชั้นเพื่อพิสูจน์ว่า
เธอเท่านั้นที่คู่ควรเป็นมณีประดับบนมงกุฎของวังรุจิเวศน์